شعر دلفریبان که به روسیه ی جان جا دارند _ غزل57 _ ملک الشعرا بهار    دلفریبان که به روسیه ی جان جا دارند مستبدانه چرا قصد دل ما دارند   دلبران خودسر و هرجایی و روسی‌ صفتند ورنه در خانهٔ غیر از چه سبب جا دارند   گاه لطف‌است و خوشی گاه‌عتابست و خطاب[…]

شعر راستی روی نکویش به گلستان ماند _ غزل54 _ ملک الشعرا بهار    راستی روی نکویش به گلستان ماند خط و خالش به گل‌و سبزه وریحان ماند   نه همینش دو رخ تازه بود، چون گل سرخ که دهانش به یکی غنچهٔ خندان ماند   دستگاهی که در آنجا نبود حوروشی گر همه باغ[…]

شعر گل مقصود نچید آن که چو من خوار نشد _ غزل52 _ ملک الشعرا بهار    گل مقصود نچید آن که چو من خوار نشد نشد آزاد ز غم هر که گرفتار نشد   یوسف مصر نشد آن که به بازار وجود پیره زالی به کلافیش خریدار نشد   همره نوح نشد، همسر داود[…]

شعر سر آزادهٔ ما منت افسر نکشد _ غزل49 _ ملک الشعرا بهار    سر آزادهٔ ما منت افسر نکشد تن وارستهٔ ما حسرت زیور نکشد   ما فقیران تهی‌دست ز خود بیخبریم جز سوی حق دل ما جانب دیگر نکشد   ما گداییم ولی قصر غنا منزل ماست هرکه شد همدم ما منت‌قیصرنکشد  […]

شعر تا به کنج لبت آن خال سیه‌رنگ افتاد _ غزل37 _ ملک الشعرا بهار    تا به کنج لبت آن خال سیه‌رنگ افتاد نافه را صدگره از خون به دل تنگ افتاد   آن نه خط است برآن عارض پرنقش و نگار رنگ محویست که در دفتر ارژنگ افتاد   سیب از آسیب‌جهان‌رست که[…]

شعر باد بر آن دو سر طرهٔ شبرنگ افتاد _ غزل36 _ ملک الشعرا بهار    باد بر آن دو سر طرهٔ شبرنگ افتاد حذر ای دل که میان دو سپه جنگ افتاد   خط بر آن روی نکو دست تطاول بگشود آه و صد آه که آن آینه را زنگ افتاد   خون دل[…]

شعر شاهدی کز پی او دیدهٔ گریانی نیست _ غزل29 _ ملک الشعرا بهار   شاهدی کز پی او دیدهٔ گریانی نیست نوبهاریست که هیچش نم بارانی نیست   گر شبانگه نشود دیدهٔ ابری گریان بامدادان به چمن غنچهٔ خندانی نیست   الله الله مکن ای ابر چنین سنگدلی کز عطش در دل افسردهٔ ما[…]

شعر تو اگر خامی و ما سوخته‌، توفیر بسی است _ غزل23 _ ملک الشعرا بهار    تو اگر خامی و ما سوخته‌، توفیر بسی است شعلهٔ عشق نه گیرندهٔ هر خاروخسی است   هر طبیبی نکند چارهٔ این مرده‌دلان که دوای دل ما درکف عیسی‌نفسی است   گر دل سوخته ره برد به جایی[…]

شعر وحشت راه دراز از نظر کوته ماست _ غزل20 _ ملک الشعرا بهار   وحشت راه دراز از نظر کوته ماست رخ ‌متاب ای ‌دل ‌از‌ین ‌ره که خدا همراه ماست   نیست اصلا خبری در سر بازار وجود ور همانا خبری هست به خلوتگه ماست   جز تو ای عشق‌! اگر ما در[…]

شعر عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست _ غزل17 _ ملک الشعرا بهار    عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست کی به‌مسجد سزد آن‌ شمع که ‌در خانه رواست   به وفایی که نداری قسم ای ماه جبین هر جفایی که کنی بر دل ما عین وفاست   اگر[…]

شعر حشمت محتشمان مایهٔ مرگ فقراست _ غزل16 _ ملک الشعرا بهار    حشمت محتشمان مایهٔ مرگ فقراست داد ازین رسم فرومایه که در شهر شماست   یا رب این شهر چه شهر ست و چه خلقند این خلق که به هر رهگذری نعش غریبی پیداست   می‌شنیدم سحری طفل یتیمی می گفت‌: هر بلایی[…]

شعر چشم ساقی چو من از باده خرابست امشب _ غزل10 _ ملک الشعرا بهار    چشم ساقی چو من از باده خرابست امشب حیف از آن دیده که آمادهٔ خوابست امشب   قمرا! پرده برافکن که ز شرم رخ تو چهرهٔ ماه فلک زیر نقابست امشب   نور روی قمر و عکس می و[…]

شعر دوش در تیرس عزلت جان‌فرسایی ملک الشعرا بهار  راز طبیعت   دوش در تیرس عزلت جان‌فرسایی گشت روشن دلم از صحبت روشن‌رایی   هرچه‌پرسیدم ازآن دوست مراداد جواب چه به از لذت هم صحبتی دانایی   آسمان بود بدانگونه که از سیم سپید میخ‌ها کوفته باشد به سیه دیبایی   یا یکی خیمهٔ صد[…]

شعر سوی لندن گذر ای پاک نسیم سحری ملک الشعرا بهار  پیام به وزیر خارجه انگلستان   سوی لندن گذر ای پاک نسیم سحری سخن از من بر گو به سر ادوارد گری   کای خردمند وزیری که نپرورده جهان چون تو دستور خردمند و وزیر هنری   نقشهٔ پطر بر فکر تو نقشی بر[…]

شعر خاک آمل شده در زیر پی آتش‌، طی ملک الشعرا بهار حریق آمل   خاک آمل شده در زیر پی آتش‌، طی ای مسلمانان‌، آبی بفشانید به وی   این همان خطهٔ نامیست که از عهد قدیم دورهاکرده به امنیت و آسایش‌، طی   بوده درعهد منوچهر، یکی حصن عظیم سرکشیده شرفاتش ز بر[…]

شعر نوبهار است و بود پرگل و شاداب چمن ملک الشعرا بهار  بهار اصفهان   نوبهار است و بود پرگل و شاداب چمن همه گل‌ها بشکفتند به غیر ازگل من   تا به چند ای گل نازک ز چمن دلگیری خیز و با من قدمی نه به تماشای چمن   صبحدم بر رخ گل آب[…]

شعر زلفت از مشگ‌، خط آراید بر صفحهٔ سیم ملک الشعرا بهار  تغزل   زلفت از مشگ‌، خط آراید بر صفحهٔ سیم تا بدان‌، چشم تو را فتنه نماید تعلیم   فتنه‌آموزی مگذار بر آن زلف سیاه وآن خط مشگین مپسند برآن صفحهٔ سیم   روی تو ماهی سیم است بر او خط چه نهی[…]