شعر زعفران و ترنج و خون – دنیس بروتوس زعفران و ترنج و خون این چنین در سپیده‌دمان پیش در آسمان نشت می‌کردند. در کامیون ارتشی به سوی زندان رفتن از میان میله‌ها روز جزیره را نگریستن و چه بسیار روزها پیش از آن. خشمی سرخ از ذهنم برون می‌تراود چون جویباری از خون آه،[…]
شعر در این دیار در این هوا – دنیس بروتوس در این دیار در این هوا جائی که این درختان می‌روید. آنجا که هوای پاک روان است در پیش، در پس و در فراز و از میان حنجره‌ات در انحنای آغوشی گشوده تا پای گنبدهای سفید شیری. جویباری خنک و بلورین جاری است. در[…]
شعر در زندان – دنیس بروتوس در زندان ابرها معنی می یابند همچنان که پرندگان با پاره‌ای خرد از آسمان بریده شده با دیوارها جدا شده با خصومتی سرد منگنه شده به دست سرکرده ناانسان فقط روح برمی‌آید اگر که بتواند آنجا امیدی به دیدن ستارگان نیست لامپ‌ها و چراغ‌های قوی آنها را فرو[…]
شعر پرنده مان را گرفتیم و در قفس انداختیم – دنیس بروتوس خوب، پرنده مان را گرفتیم و در قفس انداختیم و او برایمان آواز می‌خواند شیرین‌ترین آوازی که تا بحال شنیده‌ایم زمان آنست اکنون، که پرنده مان را رها کنیم. چکاوک یا بلبل فراسوی لذت، ما را چه پروائی که پرندگان همه بر[…]
شعر در اینجا رعد در شب سر می کشد – دنیس بروتوس در اینجا رعد در شب سر می کشد و بر آسمان ساکت مات چیره می‌شود بر دشت‌هائی با نفس آرام. پولادهای ترک خورده ضجه‌های مهجوری سر می‌دهند و میهن من، این عروس رمیدهٔ نادان یکه‌ئی می‌خورد و استقبال سیلی شکننده و رهابخش[…]
