ژوئو ترزا را دوست داشت – شعر رقص مربع – کارلوس دروموند د آندراده   ژوئو ترزا را دوست داشت که ریموندو را دوست می داشت که ماریا را دوست داشت که او هم ژوئاکیم را دوست می داشت که لی لی را دوست داشت که کسی را دوست نداشت ژوئو به آمریکا رفت ترزا[…]

کارلوس، آرام بگیر – شعر عشق همین است که میبینی – کارلوس دروموند د آندراده   کارلوس، آرام بگیر عشق همین است که می‌بینی: امروز بوسه، فردا بی‌بوسه پس فردا، یکشنبه است و هیچ کس نمی‌داند حکایت دوشنبه چیست. نه جان سختی ثمری دارد، نه خودکشی. اما خود را نکُش، خود را نکُش. تمام و[…]

تمام شده است – شعر این جاودانگی های کوچک – کارلوس دروموند د آندراده   تمام شده است؟ این جاودانگی های خیلی کوچک به دست ساعت های مچی بلیعده شده و بازتاب آن در تودرتوهای ذهن نه ! هیچ کس نمرده است ! هیچ کس بدبخت نیست ! دست،دست تو،دست هایمانچروکیده هنوز گرمای همان زمان[…]

شعر عطر باغ و میوه های جنگلی را – کارلوس دروموند د آندراده   برایت، عطر باغ و میوه‌های جنگلی را، عشق‌بازیِ آستانه‌ی در، شنبه‌های لبریز از عشق یکشنبه‌های آفتابی دوشنبه‌های خوش‌خُلق را آرزو میکنم. برایت، یک فیلم با خاطرات مشترک نوشیدن شراب با دوستانت و یک نفر که تو را بسیار دوست دارد آرزو[…]