شعر نرگس غمزه‌زنش بر سر ناز است هنوز _ غزل69 _ ملک الشعرا بهار    نرگس غمزه‌زنش بر سر ناز است هنوز طرهٔ پرشکنش سلسله‌باز است هنوز   عاشقان را سپه ناز براند از در دوست بر در دوست مرا روی نیاز است هنوز   خاک محمود شد از دست حوادث بر باد در دلش[…]

شعر نیست کسی را نظر به حال کس امروز _ غزل68 _ ملک الشعرا بهار    نیست کسی را نظر به حال کس امروز وای به مرغی که ماند در قفس امروز   گر دهدت دست خیز و چارهٔ خود کن داد مجو زان که نیست دادرس امروز   آن که به پیمان و عهد[…]

شعر حیله‌ها سازد در کار من آن ترک پسر _ غزل67 _ ملک الشعرا بهار    حیله‌ها سازد در کار من آن ترک پسر تا دل خویش به او بازدهم بار دگر   گه فرو ریزد بر لالهٔ تر مشک سیاه گه بیاراید مشک سیه از لالهٔ تر   چون مرا بیند دزدیده سوی من[…]

شعر بهار مژدهٔ نو داد فکر باده کنید _ غزل66 _ ملک الشعرا بهار    بهار مژدهٔ نو داد فکر باده کنید ز عمر خویش در این فصل استفاده کنید   خورید باده‌، مدارید غصهٔ کم و بیش که غصه کم شود ار باده را زیاده کنید   مناسب است به شکرانهٔ مقام رفیع گر[…]

شعر از ما به جز از وفا نیاید _ غزل64 _ ملک الشعرا بهار   از ما به جز از وفا نیاید وز یار به جز جفا نیاید   دلبر چه بلا بود که هرگز نزد من مبتلا نیاید   حرزی است مرا نهان کزان حرز در خانهٔ ما بلا نیاید   من کوه غم[…]

شعر آن چه شعله است کزان راهگذار می‌آید _ غزل63 _ ملک الشعرا بهار    آن چه شعله است کزان راهگذار می‌آید یا چه برقیست که دایم به‌نظر می‌آید   ظلماتیست جهانگیرکه چون سیل روان مژده آب حیاتش ز اثر می‌آید   زادهٔ فکر من است این که پس از چندین قرن به سفررفته و[…]

شعر کنون که کار دل از زلف یار نگشاید _ غزل62 _ ملک الشعرا بهار    کنون که کار دل از زلف یار نگشاید سزد گر از من آشفته کار نگشاید   بلی ز عاشق آشفته کی گشاید کار چو کار دل ز سر زلف یار نگشاید   ز روزگار در این‌ بستگی‌ چه‌ شکوه[…]

شعر اسیر خود شدن تا کی ز خود وارستنی باید _ غزل61 _ ملک الشعرا بهار    اسیر خود شدن تا کی ز خود وارستنی باید زتن کامی نشد حاصل به جان پیوستنی باید   به فرمان تن خاکی به خاک اندر بسی ماندم به بام آسمان زین پست منظر جستنی باید   به لوث[…]

شعر میان ابرو و چشم توگیر و داری بود _ غزل60 _ ملک الشعرا بهار   میان ابرو و چشم توگیر و داری بود من این میانه شدم کشته این چه کاری بود   تو بی وفا واجل در قفا و من بیمار بمردم از غم و جز این چه انتظاری بود   مرا ز[…]

شعر پیوند ببندند بتان لیک نپایند _ غزل59 _ ملک الشعرا بهار   پیوند ببندند بتان لیک نپایند ور زان که بپایند بگویند و نیایند   وانگه چو بیایند نخندند و ز عشاق خواهندکه‌شان هیچ‌ نبوسند و نگایند   گویند نباتی را، مردم به دهان در گیرند، ولی نه بمکند ونه بخایند   این یوسفکان[…]

شعر خوبرویان یار را در عین یاری می‌کشند _ غزل58 _ ملک الشعرا بهار    خوبرویان یار را در عین یاری می‌کشند دوستداران را به جرم دوستداری می‌کشند   مرغ وحشی چون نمی‌افتد به دست کودکان مرغ دست‌آموز را با زجر و خواری می‌کشند   شاهدان دیر جوش از دوستان باوفا زود سیر آیند و[…]

شعر دلفریبان که به روسیه ی جان جا دارند _ غزل57 _ ملک الشعرا بهار    دلفریبان که به روسیه ی جان جا دارند مستبدانه چرا قصد دل ما دارند   دلبران خودسر و هرجایی و روسی‌ صفتند ورنه در خانهٔ غیر از چه سبب جا دارند   گاه لطف‌است و خوشی گاه‌عتابست و خطاب[…]

شعر دعوی چه کنی داعیه‌داران همه رفتند _ غزل56 _ ملک الشعرا بهار    دعوی چه کنی داعیه‌داران همه رفتند شو بار سفر بند که یاران همه رفتند   آن گرد شتابنده که در دامن صحراست گوید چه نشینی که سواران همه رفتند   داغ است دل لاله و نیلی است بر سرو کز باغ[…]

شعر آن خط سبز بین که چه زیبا نوشته‌اند _ غزل55 _ ملک الشعرا بهار    آن خط سبز بین که چه زیبا نوشته‌اند گویی خط از عبیر به دیبا نوشته‌اند   در معنی لب تو ز شنگرف نقطه‌ای برگل نهاده شرح به بالا نوشته‌اند   یا نسختی ز مهر گیا ثبت کرده‌اند یا سر[…]

شعر راستی روی نکویش به گلستان ماند _ غزل54 _ ملک الشعرا بهار    راستی روی نکویش به گلستان ماند خط و خالش به گل‌و سبزه وریحان ماند   نه همینش دو رخ تازه بود، چون گل سرخ که دهانش به یکی غنچهٔ خندان ماند   دستگاهی که در آنجا نبود حوروشی گر همه باغ[…]

شعر نسیم صبحدم ازکوهپایه باز آمد _ غزل53 _ ملک الشعرا بهار   نسیم صبحدم ازکوهپایه باز آمد درخت سرو ز شادی به اهتزاز آمد   بیاکه طرهٔ سنبل زشوق گشت پریش بیا که دیدهٔ نرگس به راه باز آمد   به یاد حضرت زردشت جام باده بنومن که جشن حضرت جمشید جم فراز آمد[…]

شعر گل مقصود نچید آن که چو من خوار نشد _ غزل52 _ ملک الشعرا بهار    گل مقصود نچید آن که چو من خوار نشد نشد آزاد ز غم هر که گرفتار نشد   یوسف مصر نشد آن که به بازار وجود پیره زالی به کلافیش خریدار نشد   همره نوح نشد، همسر داود[…]

شعر بازآمد آن ترک ختا کز بیقراران کین کشد _ غزل51 _ ملک الشعرا بهار   بازآمد آن ترک ختا کز بیقراران کین کشد یارب مبادا کز خطا خط بر من مسکین کشد   دلدادگان از هر طرف برگرد او بربسته صف بگرفته دامانش به کف گه آن کشد گه این کشد   گر جان[…]

شعر گر چون ‌تو نقشی ای‌صنم ‌نقاش چین در چین کشد _ غزل50 _ ملک الشعرا بهار    گر چون ‌تو نقشی ای‌صنم ‌نقاش چین در چین کشد عمر درازی بایدش کان زلف چین در چین کشد   گر سنبل و نسرین کشد از خط رخسار تو سر رویت خط بیحاصلی بر سنبل و نسرین[…]

شعر سر آزادهٔ ما منت افسر نکشد _ غزل49 _ ملک الشعرا بهار    سر آزادهٔ ما منت افسر نکشد تن وارستهٔ ما حسرت زیور نکشد   ما فقیران تهی‌دست ز خود بیخبریم جز سوی حق دل ما جانب دیگر نکشد   ما گداییم ولی قصر غنا منزل ماست هرکه شد همدم ما منت‌قیصرنکشد  […]

شعر اگر تو رخ بنمایی ستم نخواهد شد _ غزل48 _ ملک الشعرا بهار   اگر تو رخ بنمایی ستم نخواهد شد ز حسن و خوبی تو هیچ کم نخواهد شد   برون ز زلف‌ تو یک حلقه هم نخواهد رفت کم از دهان تو یک ذره هم نخواهد شد   گرم دو بوسه دهی[…]

شعر مشتاقی و صبوری با هم قرین نباشد _ غزل47 _ ملک الشعرا بهار    مشتاقی و صبوری با هم قرین نباشد این باشد آن نباشد آن باشد این نباشد   با انگبین لبت را سنجیده‌ام مکرر شهدی که در لب تست در انگبین نباشد   قومی به فکر مشغول قومی بدین گرفتار غافل که[…]

شعر درغمش هرشب به گردون پیک آهم می‌رسد _ غزل46 _ ملک الشعرا بهار   درغمش هرشب به گردون پیک آهم می‌رسد صبرکن ای دل شبی آخر به ما هم می‌رسد   شام تاربک غمش راگر سحرکردم چه سود کزپس آن نوبت روز سیاهم می‌رسد   صبرکن گر سوختی ای دل ز آزار رقیب کاین[…]