شعر منم که عشق بتانم نموده پیر و کهن _ غزل83 _ ملک الشعرا بهار    منم که عشق بتانم نموده پیر و کهن ندانم اینکه چه افتاده عشق را با من   بلی هر آنکو عشق بتانش چیره شود شگفت نیست گر آید نزار و پیر و کهن   ز رنج و درد چنان[…]

شعر وقت آنست که بر سبزه مقامی بکنیم _ غزل82 _ ملک الشعرا بهار    وقت آنست که بر سبزه مقامی بکنیم بزمی آراسته و شرب مدامی بکنیم   نیک فالی است که در غرّهٔ شوال به مهر ماه را نو به خط سبز غلامی بکنیم   مفتی شهر خراب از می نابست بیا کاقتدایی[…]

شعر ز نادرستی اهل زمان شکسته شدیم _ غزل81 _ ملک الشعرا بهار   ز نادرستی اهل زمان شکسته شدیم ز بس که داد زدیم آی دزد خسته شدیم   ز عشق دست کشیدیم و بهر کشتن خویش به پایمردی اغیار دسته دسته شدیم   خراب گشت وطنخواهی از من و تو بلی میان میوهٔ[…]

شعر ز نار هجر می‌سوزم ز درد عشق می‌نالم _ غزل80 _ ملک الشعرا بهار    ز نار هجر می‌سوزم ز درد عشق می‌نالم خدا را، ای طبیب مهربان رحمی بر احوالم   به حال و روز مشتاقان زدم بس طعنه تا امشب ز زلفی شد سیه روزم‌، ز خالی شد تبه حالم   بسی[…]

شعر بود آیا که دگرباره به شیراز رسم _ غزل79 _ ملک الشعرا بهار   بود آیا که دگرباره به شیراز رسم بار دیگر به مراد دل خود باز رسم   بود آیا که ز ری راه صفاهان گیرم وز صفاهان به طربخانهٔ شیراز رسم   خیزم از جای و بدان شهر طربخیز شوم تازم[…]

شعر از داغ غمت جانا می‌سوزم و می‌سازم _ غزل78 _ ملک الشعرا بهار    از داغ غمت جانا می‌سوزم و می‌سازم چون شمع ز سر تا پا می‌سوزم و می‌سازم‌*   از زشتی بدخوبان وز جور نکورویان گه زشت وگهی زیبا می‌سوزم و می‌سازم   درویش ز دروبشی شاه از طمع بیشی لیکن من[…]

شعر منم که خط غلامی دهم به نیم ‌سلام _ غزل77 _ ملک الشعرا بهار    منم که خط غلامی دهم به نیم ‌سلام دل من است که قانع شود به یک پیغام   کنون که گردش ایام را ثباتی نیست همان‌ خوش است که در عشق بگذرد ایام   من آن مقام بلند از[…]

شعر باز پیمان بست دل با دلبری پیمان گسل _ غزل76 _ ملک الشعرا بهار    باز پیمان بست دل با دلبری پیمان گسل سحر چشمش‌ چشم‌بند و بند زلفش‌ جان‌گسل   دوست کش‌،‌ بیگانه‌پرور، دیرجوش و زودرنج سست‌پیمان،‌ سخت‌دل‌،‌ مشکل‌پسند،‌ آسان‌گسل   در نگاه تند چون قاتل ز مجرم جان‌ ستان در عطای بوسه[…]

شعر دل سوی مهر می کشد و مهر سوی دل _ غزل75 _ ملک الشعرا بهار    دل سوی مهر می کشد و مهر سوی دل جایی که مهر نیست مکن جستجوی دل   دل گوشت‌پاره‌ای که بجنبد به سینه نیست منگر چنین ز چشم حقارت به سوی دل   بحث بهشت و دوزخ و[…]

شعر اگرچه بسته قضا دست نوبهار امسال _ غزل74 _ ملک الشعرا بهار   اگرچه بسته قضا دست نوبهار امسال بدین خوشیم که خُرّم بود بهار امسال   سزد که خلق نکوتر ز سال پار شوند که نوبهار نکوتر بود ز پار امسال   نگار، پار سر قتل و جنگ و غارت داشت ولی به[…]

شعر مکن تو با دل من بیش از این به جور سلوک _ غزل73 _ ملک الشعرا بهار   مکن تو با دل من بیش از این به جور سلوک که ملک زیر و زبر می‌شود ز جور ملوک   لبت به نغمهٔ جان‌بخش چون مسیحا، جان دهد به پیکر بی‌روح مردم مفلوک   وفا[…]

شعر کسی که افسر همت نهاد بر سر خویش _ غزل72 _ ملک الشعرا بهار   کسی که افسر همت نهاد بر سر خویش به دست کس ندهد اختیار کشور خویش   بگو به سفله که در دست اجنبی ندهد کسی که نان پدر خورده‌، دست مادر خویش   چه غم عقیدهٔ ما را اگر[…]

شعر درگوش دارم این سخن از پیر می‌فروش _ غزل71 _ ملک الشعرا بهار   درگوش دارم این سخن از پیر می‌فروش کای طفل بر نصیحت پیران بدار گوش   خواهی که خنده سازکنی چون غرابه خند خواهی که باده نوش کنی چون پیاله نوش   کآن یک‌هزار خنده نموده است و دیده تر وین[…]

شعر ای مصور نقش آن سرّ نهانش را بکش _ غزل70 _ ملک الشعرا بهار    ای مصور نقش آن سرّ نهانش را بکش موشکافی‌ها کن و موی میانش را بکش   سیل اشگ از جویبار دیده اول کن روان زان سپس آن قد چون سرو روانش را بکش   گرز موی خامه شنگرفی جهد[…]