اندوه زمان   به خود دیدم میان این همه آشفته حالی خفته ام مابین و در مرکز نهان دارم زلالی چرا اینگونه درگیر پی و ریز و بم دنیا شدم من چرا پیوسته پاهایم به سطح و زمینی‌تر شدم من خداوندا چنین فکری محال است که تحمیل من اندر این زوال است خداوندا در اندوه[…]

شهر غم   گفتم خدا در شهر غم بُردی مرا گفتی چرا اینگونه می‌بینی مرا گفتم خدا اندر میان غربتم گفتی سُروری، اندرمیان صولتم گفتم خدا کم طاقتم، اندر میان دیده ها گفتی تو را حاجت دهم، بَردیده بنشان، صیرتم گفتم خدا مهرت به دل افزون شده گفتی که عشقم در دلت پِنهون شده گفتم[…]

تقدیر   هرچند گاه گاه کمی دیر می شود هر ساله😐از مقام تو تقدیر می شود! “نابرده رنج گنج میسر نمی شود” عمریست که رنجهای تو تحقیر می شود در پای تخته های پر از آب و نان فقط گچ خورده آنقدر که دلت سیر می شود “از زندگانی ات گله دارد جوانی ات” غم[…]

رهاییِ رهایی   کنج اتاق دل انفرادی شلوغ خلوت از مهر زانو به دست سقف چکه می کند بی گمان باران ضمیمه سورت سرمای دی ماهی تا بهاران مدتی چند است؟ من چرا زندانی ام اینجا؟ آه هم بیچاره در بندست من چرا زندانی ام اینجا؟ چکه چکه قطره قطره وانگهی سیلاب شد انفرادی شلوغ[…]

سخت است…   پشت یک پنجره تا صبح خَمیدَن سخت است دیدن و گفتن و یکباره ندیدن سخت است   من از آن روز که عاشق شده ام فهمیدم از لبت این همه دشنام شنیدن سخت است   از غمت چند صباحی ست که شاعر شده ام این همه قافیه از بهر تو چیدن سخت[…]

سکوت سکوت! در صدای گلویم پیچید دندانِ در دندانه های کلید را خورد دردها به اجبار سنگریزه های افکار را به دریا خواهند انداخت و من در مشورتِ کشمکش زبان افکارم زبانه های در را خواهد جوید، احساس گیج و مبهم مرا در آغوش مرگ به تعبیر وارونه  سربداران سوق می داد دوباره در کلید[…]

عشق بی پایان   سیاحت میکنم چشمِ سیاهت نشستم در کمین ، بهر نگاهت   اگر فرصت نصیبم گردد این بار نشانم بوسه ای بر روی ماهت   شاعر : مهدی سلمانی میاب

رخ ماهت   رخ ماهت ز ما پنهان نمودی   دل و قلب و نفس زندان نمودی   تو ای زیبا رُخِ خوش چهره ی من   ز دوریت مرا گریان نمودی   شاعر: مهدی سلمانی میاب‌

شانه ها   آن قدر نقاشی های کودکی اش را بر دوش کشیده که سنگینی گل ها را حس نمی کند دخترک گل فروش شبیه دیواری که به جای تصاویر عشقی نوپا شاخ گوزنی را بر دوش می کشد من و عشق دو گنجشک پناه گرفته در شاخ گوزنی بودیم باصدای شلیک پریدیم از ضجه[…]

ثانیه ای تا مرگ   خاطره ها در میان اوراق سیاه اتاق گم نمی‌شوند خاطره ها در میان یک عکس دسته جمعی همیشه گی نمی‌شوند برای یک انتظار یک نگاه یک لبخند کافی است… ******   دیوار های اتاق را رنگ سفید میزنم تا پاک بشود از چیز هایی که خاطرش بود میخ ها را[…]

پیاده و مه   تردیدِ گشودن از کدام سوی دَر کوچه ی پشت در مانده را که برگشت سمت تو از انعکاس گیج و سمج! بنویسم از تو که آغاز شوی باید که گشودن از تو نوشتن از نخست، سطر به سطر در مشایعت مهِ! [ ] حالا اول از بیا از گیج که می‌خورد[…]

از حالم اگر پرسیده باشی   از حالم اگر پرسیده باشی کلاغ می خواند بر روزگارقناری سپید شویی گیسوانم بی سانسور به دست باد پریشانست. لبخند زده ام در قاب سیاه پنجره هوایم حوای آزادی ست رو به بن بست خیابان که صدای آزادی می دود برای روز خوش طرح عادت زندگی مجال بیداری پنجره[…]

به ترتیبِ قدِّ تو   باید حسابی از، حسّت نَفَس گرفت دل را پرنده کرد، جانِ قفس گرفت با پیله بد شد و، از میله رد شد و غم نابلد شد و، جایِ هوس گرفت یا لااقل نشست، خود را شکست و دست _ زد بر خیالِ خوب، بویِ هرس گرفت پس داد زعفران، بر[…]

پرینا دختر آخوند شہر است   پرینا ! دخترِ آخوندِ شهر است. پرینا ! ساده و خوش آب و رنگ است. پرینا ! چادراش از جنس افلاک، بلند و ساده و صاف و زلال است. پرینا ! آن بهارِ نازخندت، چو لاله ای… به آغوشِ تگرگ است. پرینا ! چهره ی معصوم و ماهت، ستون[…]

شراره   یک ثانیه اشک از صدایی که در واژه ها می رقصد لال می شود از سکوت! انگار زخمی جای خون را در فکرِ یک نفر گم کرده باشد، این بار تمام شعرهایم را روی نیزه ای فریب خواهم داد، چگونه به اتفاق راهی نشان خواهی داد تا به اتفاقِ یک تعبیر غرورِ دلنوشته[…]

فلسطین   ای نطفه ی صهیونی ناپاک عنودان ای والده ات مکر و همه حیل یهودان این لشکر عشق است به پا گشته به فریاد از شام و دمشق و حلب و مردم سودان بگریز و برو خیبر خود را به کلون کن چون وارث حیدر به قیام است چو طوفان از یاد اگر برده[…]

بهاریه   صبحگاه آخرین ایام بر سر بیدِ سالخورده باغ بلبلی شادمان و سرخوش و مست میکند شاخه شاخه را پرواز می نشیند کنار هر گلبرگ می رود تا نهایت این باغ می پرد تا بلند سرو و چنار می دهد از گلوی خود آواز پرشد از بانگ او تمامی باغ پر شد از نغمه[…]

چرخ و فلک   امروز که جان می دهم از بهر تو ای دوست چون یوسف گمگشته به کنعان خبرت نیست   هر لحظه و هر نقطه ، به هر کیفیّت و حال دنبال تو ام ، گر چه که دانم اثرت نیست   رفتی و جهانم شده چون شام سیَه تار آخر زِ چه[…]

ای یارمن دلدار من   ای یارمن دلدارمن ای مونسِ شبهای من ای دیدیه چشمان من ای چشمهِ ایمان من گفتی شبانگاهان بیا بی مطربُ شادان بیا بی غمُ خندان بیا بی باده چون مستان بیا مستُ غزل خوان آمدم درکوی توشاد آمدم من به صفای عشق توعشاقُ رقصان آمدم بستی درمیخانه را بشکستی آن[…]

تو را آنگونه میخواهم   تو را آنگونه میخواهم که مجنون خواست لیلا را همانگونه که دل بسته است براهام مال دنیا را خوشا آن دل که سر گرم غم جانانه ای باشد چه کردی با وجودم عشق نمیشناسم سر از پا را من آن زندانی پیرم که در زندان میبینم خودم را یوسف کنعان[…]

آتشِ افروخته تا شعله کشیدی همه ی بال و‌ پرم سوخت از آتش افروخته ات خشک و ترم سوخت در دست تو خاکستر من‌ بادِ هوا شد لب بر لبِ من بودی و‌ زیر و‌ زبرم سوخت یک عمر نشستم سر سجاده و یک شب با گوشه ی چشمت همه ی خیر و شرم سوخت[…]

خزان بر باغ افکارم خزیده   خزان بر باغ افکارم خزیده تمام تار و پودم را دریده چرا نقاش تقدیر دو عالم مرا در حال غم خوردن کشیده؟!

خدا ، افتاده در گودال اشکم   خدا ، افتاده در گودال اشکم همه خندان و من دنبال اشکم تن زخمی و خستم را بپوشان هوا سرد است و من پامال اشکم

عشق تو   شوری به دلم افتاد تا این که تو را دیدم دیوانه شدن را من با عشق تو فهمیدم

عاشقی؟ هرگز…   میشوم هر شب میان خاطراتت ناپدید بعد از آن خود را میان شعر پیدا میکنم میفشارد این دلم را گفتنِ بیتی ز تو ای خدا دارم چه با این قلب شیدا میکنم؟ سرّ عشقت بر زبان هرگز نیاوردم ولی… شک ندارم من که با چشمم هویدا میکنم “عاشقی؟-هرگز-نه من-شعرم مخاطب دار-نیست” این[…]

زمان در سایه تقویم اجبار   زمان در سایه تقویم اجبار زمین در پنجه انسان مکار تمدن زیر سم اسب کینه اسیر اختیار دیو تکرار _ ابوالقاسم کریمی – فرزند زمین

آتشِ افروخته   تا شعله کشیدی همه ی بال و‌ پرم سوخت از آتش افروخته ات خشک و ترم سوخت در دست تو خاکستر من‌ بادِ هوا شد لب بر لبِ من بودی و‌ زیر و‌ زبرم سوخت یک عمر نشستم سر سجاده و یک شب با گوشه ی چشمت همه ی خیر و شرم[…]

گورستان تنهایی   در گورستان تنهایی هیچ سنگی بنای تولد را بهانه ی مرگ نخواهد کرد! یک درخت خشکیده در انبوه آشفتگی خاک شاخه هایش را در هم شکست، هیچ احساسی به فریاد نزدیک نخواهد شد گویی تمام وحشت ها زیر خاک پنهان است! برگ های پندارم به یاد خاموشی می سوزند، مزار ریشه های[…]

تنهایی   تنهایی آنِ کبوتری بود فراری از بام خانه ای روستایی که پروازِ پرستوهای هم آسمانش را میدید به مقصد کوچ! و برای او آسمان ها غریدند وابرها آه شدند و پرواز فراموش…!🕊

کسی که عمر او در بند آه است   کسی که عمر او در بند آه است گذشته حال و فردایش سیاه است او میداند دل یوسف وش من چرا افتاده و در قعر چاه است