می ترسم   از این دردی که افتاده به جانِ  صبح، می ترسم من از فکرِ سیاهی در نهانِ صبح می ترسم من از دستانِ سردِ دار در یک صبح مرگ آور، که مانده بر گلویِ نیمه جانِ صبح می ترسم شفق آتشفشانی روشنی بخش  است؛ اما من: پس از مرگِ تو از آتشفشان صبح می[…]

بگذار پنجره اتاق مان   بگذار پنجره اتاق مان همان، پنجرۀ سکوت و دلتنگی و مجردی همیشه و همیشه باز بماند تا ناگفته هایمان را برای خدا بگوییم. شاعر، تاج الدین خندان، برگرفته از مجموعه شعر لاله ی واژگون. تهران: نشر همسایه.

خستگی…   خسته‌ام! خسته‌تر از خسته‌شدن، پا‌نشدن! درد خوب است به یک شرط! معما نشدن! مثل یک قطره که عاشق شده در چشمه‌ی آب می‌رسم آخر هر شعر به دریا نشدن! گره‌ای بسته خداوند به کارم که هنوز چاره‌ای نیست برایش به جز از «وا‌نشدن»! زندگی خون به دلم کرد در این سی و سه[…]

شعر سیامک عشقعلی به مناسبت شهادت حضرت زهرا(س)   و آن شب… کوچه را گریاند خانم! خدا هم در غمت واماند خانم! صدای بال جبراییل آمد نماز آخرش را خواند خانم… تمام یاس‌های شهر بی‌تو مرا در اشک می‌سوزاند خانم! مرا چون کوه می‌دیدی همیشه غمت این کوه را لرزاند خانم! حریف غیرتم دریا نمی‌شد![…]

شعر کودکانه قناعت   « قناعت » رفته بودیم به بازار خرید لباس و شلوار من یه لباس رو دیدم با شوق یهو پریدم مامان تا دید پسندید منو نگاه کرد خندید بابا هم اومد با خنده گفتش که میپسنده تا بابا داد اجازه رفتم داخل مغازه واسه انجام خریدم قیمت لباس رو دیدم خرید[…]

شعر کودکانه مخترعین کوچک   « مخترعین کوچک »   من یه دبستانی ام عاشق درس علوم شیفته کهکشان ها ستاره ها و نجوم دوست دارم در آینده یه چیز خوب بسازم یه اختراع عالی با نقشه های تازم آرزوی من اینه با درس و اطلاعات دنیا رو بهتر کنم با ثبت اختراعات کودکی ده[…]

شعر کودکانه سلام سلامتیه   « سلام سلامتیه »   علی کوچولو تمیزه یه بچه عزیزه با ادب و مؤدب میگه سلام مرتب سلام کردن به همه یه کار خوب و واجبه شاعر : رزیتا دغلاوی نژاد

شعر کودکانه روز تولد   « روز تولد »   تولدم نزدیکه روزی پر از تبریکه پر از شادی و خنده شیرین شبیه قنده منم همش میخندم موهامو قشنگ می‌بندم مامان و بابا رسیدن کادو برام خریدن کادوی مامان چه زیباست یه عروسک دلرباست بابام یه کیف خریده رنگ کیفم سفیده کیف خیلی لازمم بود[…]

شعر کودکانه عروسک قشنگ من   « عروسک قشنگ من »   عروسک قشنگ من گریه می‌کنه تو تختخواب خوشگلش لالا می‌کنه مامان خوب و مهربون اونو خریده هرروز مواظب اونم تمیز بمونه عروسک قشنگ من پاکیزه و خوب باهاش بازی میکنم من از صبح تا غروب مامان جون مهربونم ازم راضیه چون دختر خوب[…]

شعر کودکانه خدا جون شکرت   « خدا جون شکرت »   سلام سلام بچه ها منم رها جون یه دختر اهل درس خوب و مهربون یه روز سر کلاس ما خانم معلم صدا زد بیا پا تخته ، ای رها خانم رفتم پای تخته ، گچ هم گرفتم دستم خانم معلم گفت و من[…]

شعر کودکانه پاشو پاشو کوچولو   « پاشو پاشو کوچولو » پاشو پاشو کوچولو از پنجره نگاه کن با گفتن صبح به خیر خانواده رو صدا کن خورشید ناز و زیبا میتاپه از اون بالا رختخوابتو جمع کن صبح شده دیگه حالا بعدش دست و صورتو بشور بشی مثل ماه با خنده و با شادی[…]

شعر کودکانه نی نی داره می‌خوابه   « نی نی داره می‌خوابه »   نی نی داره می‌خوابه مثل ماه شب تابه مواظبش نشستم دست کوچیکش تو دستم چقدر آروم خوابیده بوی فرشته میده رسیده از آسمون یه هدیه از خداجون شاعر : رزیتا دغلاوی نژاد

گندم برای سفره ی ما اسیاب کن پوسیده‌های حال گدا را شراب کن با این شراب در‌ دل من انقلاب کن با چادر نماز خود حبل‌المتین بساز ما را برای رد شدن از پل مجاب کن این راه‌های رفته به بن‌بست می‌رسد هر پل که مانده پشت سرم را خراب کن خیری ندیده‌ایم از این[…]

سراب اغشته شده دیدار به خواب اغشته خواب راهم به عذاب اغشته میزنی دست رد اه کشم مثله زخمه به رباب اغشته برف پیری به سرم ریخته اند دلم اما به مذاب اغشته من‌و‌تو‌در هم اما دوریم چون بیایان به سراب اغشته من‌و‌تو هر دو‌تمامیم به هم چون عقیقی به رکاب اغشته دوستم دار تو حتی[…]

نا امیدی   بیخودی قلب من از غم نشکست ای بسا درد که بر سینه نشست غم واندوه و گرفتاری و رنج در دل من همه با هم پیوست آنچه در دست من آمــــد از عشق موقع وصل زهــــــم باز گسست چه رموزی که جهان را داراست بوالعجب قصه در این پرده که هست به[…]

من و تو   کنارت من خدا را دوست‌دارم! ضمیر جمع «ما» را دوست‌دارم! صدایم کن شبیه روز اول که آن حال و هوا را دوست‌دارم! تو باشی، چتر باشد، زیر باران تمام کوچه‌ها را دوست‌دارم! میان چشمک و آن خنده‌ها بود کسی گفت این دوتا را دوست‌دارم! منم مجنون‌ترین شاعر در این شهر هنوز[…]

بانو   چه کردی با دلِ محزونِ من بانو چه کردی با رخِ مهتابِ من بانو چه میگفت دهخدا دیشب به من بانو که بَه چه کدبانوییست این بانو،بانو مهتاب را نورِ راهت میفرستم قاصدک را دوستِ همراهت میفرستم ابر را بهرِ سایه روی پایت میفرستم پروانه را با رقص و اواز میفرستم آب را[…]

شعر کودکانه پاییز از راه رسیده   « پاییز از راه رسیده »   پاییز از راه رسیده برگ درخت رو چیده برگ درختا رو باد می‌ریزه کنار شمشاد بارون ریزه ریزه قطره قطره می‌ریزه رو سطح شهر ، تو ناودون میپیچه صدای بارون نعمت و زیبایی ها شر شر بارون خدا پاییز و هزار[…]

شعر کودکانه حنا خانم درسخون   « حنا خانم درسخون »   یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود حنا خانم نشسته توی کلاس پاتخته در کلاس مدرسه پای درس و هندسه حنا خانم باهوشه زرنگ و پر کوششه درسشو خوب میخونه نکته ها رو می‌دونه بازم مثل همیشه شاگرد اول میشه شاعر : رزیتا[…]

شعر کودکانه بابا اومد به خونه   « بابا اومد به خونه »   بابا اومد به خونه دستش یه کیسه نونه مامان غذا رو چیده سفره جدید خریده چه سفره قشنگی پر از گلای رنگی نون رو گذاشت تو سفره ناهار به وقت ظهره منم دستامو شستم کنار سفره نشستم مامان تا منو دید[…]

حلقه   بسته ، بسته ، بسته.               پاهای همرهی با اینهمه کلید، در حلقه های بیشمار خسته ، خسته در بستری گران. می نشنوند آوای حلقه را ،آوای کوبه را بر در گه بهار رسته رقصان چو رقص نور در لحظه ی پگاه آخرین ستاره را ، اولین[…]

دوبیتی/ابوالقاسم کریمی   کلامش بوی عطر نسترن داشت نگاه پاک او رنگ چمن داشت علف در زیر کفش خاکی عشق تمایل به گل لاله شدن داشت

شعر شماره 152   تو شب بودی ، طلوعم را دریدی جدایی را به چشمانم دمیدی برای دیدن غم خوردن من درون باغ افکارم دویدی یا تو شب بودی , طلوعم را دریدی درون باغ افکارم دویدی برای دیدن غم خوردن من جدایی را به چشمانم دمیدی

((سمفونی زن)) بی‌بدرقه از خم دالان می‌آیی با دو چشم روشن و قرص سرخ ماه. جاده‌ها به دخمه‌گاه رسیدند آنجا که تا همیشه پرستوها با باران گریستند. دو دست خالی از سوغات خیس از دریای سرخ و دو چشم روشن آشناتر از هر صاعقه! آواز غریب اسفندیار چرا بی‌بازگشت آمده‌ای؟! میم حسین رضایی

کوچیدند و با گمنامی گفتند نمیدانیم   مرا که بر دوشت فسون گشته ام آری تنی هست که داند بر سبیل ویرانی خویش چه می‌گذرد به سان بطالت زهرانی °°° نه آغوش را مکان گریه است نه آسمان را جاه همخوابگی ابران چونان که من از نیستی به بودن خویش را بر کشیدم و آغوشت[…]

((این قاب نیست)) آنکه میان قاب می‌خزد خزانی نیست، نیست خزانی که روشنای زیر در باشد و ناگاه نور شود یک‌پارچه…   نیست… نیست که نامش نهند بزرگ‌راه…   ببین! ببین که غروب‌ها چقدر غروب‌اند این‌روزها..   پس تاولی به شیشه‌ی قاب می‌گذاریم تا لابه‌لای سبد سیب شب‌تابی شفا یابد شاید!    

فکر می کردیم «خیابان» حق ماست می توانیم به خیابان برویم فریاد بزنیم و اعتراض کنیم نمی دانستیم چشم در چشم ما «خیابان» را به گلوله می بندند و درختها را سلاخی می کنند

نشسته‌ام کنار تو! عزیز دلربایِ خوب! نگاه عاشقت بهار! دلم پر از دعای خوب… انار دانه می‌کنم به رسم فصل زندگی دوباره من! دوباره تو! دوباره ما! خدای خوب! دوباره رقص برگ‌ها، به ناز برف دل سپرد تو دعوتی به بوسه و به عطر ماجرای خوب! بخند تا شروع رود! بخند با جنون من! بزن[…]

درختانی که اینک هر شاخه‌شان دار جوانه می‌شود، دیگر هرگز شکوفه‌ای نمی‌زایند و بهار _ به هفت رنگ_ بر اندامشان ذوب می‌شود که رخت عزای مقتول دیگرگونه بر پیکر قاتل نشیند.   قاتلی که جامه‌ی دلقک به تن به تبرهای رعد، دو نیم گردد و آتش بگیرد _که خاک وفادار به خون نارسته‌ها پذیرای نحوست[…]