آموزش‌های ویدیویی

زخمی که بر چهره‌ی ماه افتاده بود – صبح

زخمی که بر چهره‌ی ماه افتاده بود – شعر صبح پوریا پلیکان

زخمی که بر چهره‌ی ماه افتاده بود
حالا دهانش بازتر شده است

□

جز مادرم
چه کسی می‌دانست
که ماه
زخمی‌ست بر چهره‌ی آسمان
و تا نیمه‌ی هر ماه
آنقدر دهانش را باز می‌کند
که از درونش استخوانِ شب پیداست؟

□

ما در خانه منتظر بودیم
که خیابان‌ها تنش را بلعیدند
و گرسنگی ادامه پیدا کرد

□

امشب
شبِ عجیبی‌ست
هر چه ملافه را
از صورتِ آسمان کنار می‌زنم
به صبح نمی‌رسم

مطالب بیشتر در:

به مطلب امتیاز دهید!

میانگین امتیازات ۵ از ۵

نبودنت چسبیده است به من
نه مثل چیزی از بیرون
همچون عضوی تازه
که از درون روییده باشد

Latest posts by پوریا ‌پلیکان (see all)

نبودنت چسبیده است به من نه مثل چیزی از بیرون همچون عضوی تازه که از درون روییده باشد