آن سیه چَرده که شیرینیِ عالم با اوست چشمِ میگون لبِ خندان دلِ خرم با اوست.آن سبزه‌رو که ذوق و لذت عالَم با او است. چشم می‌رنگ (مایل به قرمز) و لب متبسم و دل شاد با او است. یعنی آن سبزه خندان رو، متبسم لب و خرم دل است. نه کریه‌رو و غمگین دل. [سیه چرده = صورت سبزه رو / چشم میگون = چشمی که سفیدی آن مایل به قرمز باشد / خندان = در حالی که می‌خندد / دل خرم = دلشاد]

گرچه شیرین دهنان پادشهانند ولی او سلیمانِ زمان است که خاتم با اوست.اگر چه پادشاهان ، شیرن دهنان هستند امّا آن جانان ، سلیمان زمان است که خاتم ، مالِ او است . یعنی هر محبوبی برای خودش پادشاه است امّا جانان ما از همه سَر است . زیرا که خاتمِ حُسنِ جمال با او است . حاصل کلام : جانان ما ، خاتمِ محابیب است زیرا حُسنِ لطافت در او ختم شده است . [ شعرا دهان محبوب ها را به نگین انگشتری و یا به خودِ انگشتری تشبیه می کنند زیرا که کوچکی و مدور بودن آن معتبر است ]

رویِ خوب است و کمالِ هنر و دامنِ پاک لاجرم همتِ پاکان دو عالم با اوست.از آنجا که یار دلربای من چهره ای زیبا و فضل و هنری در حد کمال و دامنی پاک و بی آلایش دارد، بی شک پاکان دو جهان بر او دعا و توجهی خاص دارند.

خال مِشکین که بدان عارض گندمگون است سِرِّ آن دانه که شد رهزنِ آدم با اوست.آن خال سیاهی که بر آن چهره گندمگون و سبزۂ یار است، راز همان دانه گندمی است که موجب فریفتگی حضرت آدم شد.

دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران چه کنم با دل مجروح که مرهم با اوست. يار من تصميم به سفر رفتن دارد. اي دوستان براي خاطر خدا بگوييد (در غيابش) با دل خونين خود چه کنم که مرهم دل من دراختيار اوست.

با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل کُشت ما را و دمِ عیسیِ مریم با اوست.اين ويژگي او را با كه در ميان نهم كه آن يار سنگيندل ما راكشت در حالي كه دم روح‌بخش حضرت عيسي را با خود دارد.

حافظ از معتقدان است گرامی دارش زان که بخشایشِ بس روحِ مکرم با اوست.

معتقدان: پیروان وعقیده مندان، باورکنندگان.
روح مُکرّم: روح کریمانه، کنایه از روح پاک باطنان و مردان حق.
ای شاه شجاع ،حافظ از ارادتمندان توست. اورا محترم وگرامی دار(نسبت به اوبی اعتنایی مکن) که برکت و همّت و شفاعت ارواح پاک باطن بسیاری را با خود دارد. بخشندگی حافظ بی پایان است وبی اعتنایی های تورا خواهدبخشید ازاودوری مکن.