شعر مکن گوش هرگز به مرد دروغ _ فقرۀ ۲۶ _ ملک الشعرا بهار    از سیزک (‌خبرچین‌) و دروغ مرد سخن مشنو.   مکن گوش هرگز به مرد دروغ که در گفته‌هایش نبینی فروغ     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  از پری بانو، رسولی ارجمند هاتفی گفت که[…]

شعر چو پیدا شدت نزد شاهان فروغ _ فقرۀ ۲۵ _ ملک الشعرا بهار    اندر پادشاهان وژیر ( گزیر، چاره و تدبیر) به دروغ به پایان مبر.   چو پیدا شدت نزد شاهان فروغ نگر تا نگویی بدیشان دروغ   سخن جز به آیین دانش مگوی که نزد شهان باشدت آبروی     مطالب[…]

شعر به رشکاوران هیچ منمای زر _ فقرۀ ۲۴ _ ملک الشعرا بهار    بر ارشکین (‌حسود) مرد خواسته منمای‌.   به رشکاوران هیچ منمای زر بپرهیز از سیزک بی‌هنر     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  از پری بانو، رسولی ارجمند هاتفی گفت که ابرام بنه _ بانگ هاتف[…]

شعر مشو هیچ با مرد بدچشم یار _ فقرۀ ۲۳ _ ملک الشعرا بهار   دشن چشم (‌بدچشم‌) مرد به یاری مگیر.   مشو هیچ با مرد بدچشم یار که بدچشم مردم نیاید به کار     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  از پری بانو، رسولی ارجمند هاتفی گفت که[…]

شعر به بدگوهران وام هرگز مده _ فقرۀ ۲۲ _ ملک الشعرا بهار    از بدگوهر مرد، و بد تخمه مرد افام مستان و مده‌، چه وخش گران باید دادن و همه گاه به درخانهٔ تو بایستد و همیشه پیامبر به درگاه تو برپای دارد و ترا زیان گران از وی باشد.   به بدگوهران[…]

شعر مشو هم‌خور و خفت‌بامست‌مرد _ فقرۀ ۲۱ _ ملک الشعرا بهار    با مست مرد هم‌خورش مشو.   مشو هم‌خور و خفت‌بامست‌مرد که آمیزش مست رنجست و درد     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  از پری بانو، رسولی ارجمند هاتفی گفت که ابرام بنه _ بانگ هاتف پهلویا![…]

شعر سگالش مکن با خلج مرد زفت _ ملک الشعرا بهار  فقرۀ ۱۷، ۱۸، ۱۹، ۲۰   با دژآگاه (‌نادان و بی‌تربیت‌) مرد همراز مباش‌. با خشمگین مردم همره مباش‌. با خلج (‌پوچ و پست‌) مردم هم‌سگالش (‌هم‌مشورت‌) مشو با بسیارخواسته مرد (‌متمول‌) هم‌خورش مباش.   سگالش مکن با خلج مرد زفت مگو با دژآگاه[…]

شعر مکن هیچ افسوس با مردمان _ فقرۀ ۱۶ _ ملک الشعرا بهار   به هیچ کس افسوس (‌استهزاء‌) مکن.   مکن هیچ افسوس با مردمان کز افسوسیانند مردم رمان     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  حیوانات سهمگین بزرگ پیشکار اهرمن دیو فریب مردی از فاقه در امان آمد[…]

شعر به بیگاه بر روی مردم مخند _ فقرۀ ۱۴، ۱۵ _ ملک الشعرا بهار   بیگاه مخند. پیش و پس پاسخ به پیمانه گیر (‌پیمان – انداز)   به بیگاه بر روی مردم مخند زگفتار بی‌مایه لب بازبند     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  حیوانات سهمگین بزرگ پیشکار[…]

شعر مبادا ز فرهنگ و دانش جدا _ فقرۀ ۱۳ _ ملک الشعرا بهار    زن و فرزند خویشتن جدا از فرهنگ بمهل‌، کت تیمار و بیش (‌رنج و غم‌) گران نرسد و پشیمان نشوی‌.   مبادا ز فرهنگ و دانش جدا زن و کودک مردم پارسا   کش آرد پشیمانی بیکران برد بیش و[…]

شعر نیوشنده باش و سخن درپذیر _ فقرۀ ۱۲ _ ملک الشعرا بهار   هرچه اشنوی نیوش‌، یاوه مگوی‌.   نیوشنده باش و سخن درپذیر پس و پیش‌ پاسخ به پیمانه گیر     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  حیوانات سهمگین بزرگ پیشکار اهرمن دیو فریب مردی از فاقه در[…]

شعر به زن راز پنهان مکن اشکار _ فقرۀ ۱۱ _ ملک الشعرا بهار    راز به زنان مبر.   به زن راز پنهان مکن اشکار همان کودکان را به فرهنگ دار     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  حیوانات سهمگین بزرگ پیشکار اهرمن دیو فریب مردی از فاقه در[…]

شعر به گیتی ره ایزدی توختن _ فقرۀ ۱۰ _ ملک الشعرا بهار    به چیز یزدان و امهرسپندان توخشا (‌توزنده – عمل کننده‌) و جان‌سپار باش.   به گیتی ره ایزدی توختن بود مینوی توشه اندوختن   به راه خدا و امهرآسپند به جان کوش تا وارهی ازگزند     مطالب بیشتر در:  […]

شعر امیدت به دادار دارنده بند _ فقرۀ ۹ _ ملک الشعرا بهار    باستان (‌آغاز و همواره‌) و همه گاه امید بر یزدان دار و دوست آن گیر که ترا سودمندتر بود.   امیدت به دادار دارنده بند گزین دوستی کت بود سودمند     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای[…]

شعر رود هرکه با تو به خشم و به کین _ فقرۀ ۸ _ ملک الشعرا بهار    هرکه با تو به خشم وکین رود هرآینه از وی دور باش‌   رود هرکه با تو به خشم و به کین از او دور باش و به رویش مبین     مطالب بیشتر در:    […]

شعر مشو خویشتن بنده در زندگی _ فقرۀ ۷ _ ملک الشعرا بهار    خویشتن به بندگی کس مسپار.   مشو خویشتن بنده در زندگی مکن پیش همچون خودی بندگی     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  حیوانات سهمگین بزرگ پیشکار اهرمن دیو فریب مردی از فاقه در امان آمد[…]

شعر یگانه شو آموزگارانت را _ فقرۀ ۶ _ ملک الشعرا بهار    اندر خدایان و دوستان یگانه باش.   یگانه شو آموزگارانت را خداوندگاران و یارانت را     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  حیوانات سهمگین بزرگ پیشکار اهرمن دیو فریب مردی از فاقه در امان آمد _ تمثیل[…]

شعر هر آن چیزکان زی تو نبود نکو _ فقرۀ ۵ _ ملک الشعرا بهار    هرچه به تو نه نیکواست تو نیز به دگرکس مکن‌.   هر آن چیزکان زی تو نبود نکو به دیگر کسانش مکن آرزو     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  حیوانات سهمگین بزرگ پیشکار[…]

شعر مشو تند وگستاخ و نااستوار _ فقرۀ ۴ _ ملک الشعرا بهار   بخدای و سردار مرد، وستار وکستاخ مباش‌.   مشو تند وگستاخ و نااستوار به پیش خدا و خداوندگار     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  حیوانات سهمگین بزرگ پیشکار اهرمن دیو فریب مردی از فاقه در[…]

شعر فراموش کن چیزهای شده _ فقرۀ ۳ _ ملک الشعرا بهار    آن گذشته فراموش کن‌، و ان ناامده را بیش (‌و) تیمار مبر.   فراموش کن چیزهای شده مبر بیش و تیمار ناامده     مطالب بیشتر در:       پیشنهاد ویژه برای مطالعه  حیوانات سهمگین بزرگ پیشکار اهرمن دیو فریب مردی[…]

شعر که جان پدرکرفه اندیش باش _ فقرۀ ۲ _ ملک الشعرا بهار    پسر من‌! کرفک‌اندیش بوی‌، نه گناه‌اندیش‌، چه مردم تا جاودان زمان زنده نی‌، چه چیز که آن مینوی (‌است‌)‌، بایستنی‌تر (‌پاینده‌تر)   که جان پدرکرفه اندیش باش بی‌آزار و به دین‌ و خوش کیش ‌باش   چو باید شدن زین جهان[…]

شعر شنیدم که دانا نبودش پسر _ فقرۀ ۱ _ ملک الشعرا بهار    این‌پیدا (‌است‌) که‌آذرپاد را فرزند تنی‌زاد نبود، و از آن پس آیستان «‌نیاز و دعا» به یزدان کرد، دیر برنیامد که اذرپاد را فرزندی ببود، هرآینه درست خیمی زرتشت سپینمان را زرتشت نام نهاد، وکفت که برخیز پسرم تا(‌ت‌) فرهنگ برآموزم‌.[…]