در دل میخانه سخت ولوله افتاد – شعر رقاصه سیمین بهبهانی

در دل میخانه سخت ولوله افتاد
دختر رقاص تا به رقص در آمد

گیسوی زرین فشاند و دامن پر چین
از دل مستان ز شوق نعره برآمد

نغمهٔ موسیقی و به هم زدن جام
قهقهه و نعره در فضا به هم آمیخت

پیچ وخم آن تن لطیف پر از موج
آتش شوقی در آن گروه برانگیخت

لرزهٔ شادی فکند بر تن مستان
جلوهٔ آن سینهٔ برهنهٔ چون عاج

پولک زر بر پرند جامهٔ او بود
پرتو خورشید صبح و برکهٔ مواج

آن کمر همچو مار گرسنه پیچان
صافی و لغزنده همچو لجهٔ سیماب

ران فریبا ز چاک دامن شبرنگ
چون ز گریبان شب ، سپیدی ی مهتاب

رقص به پایان رسید و باده پرستان
دست به هم کوفتند و جامه دریدند

گل به سر آن گل شکفته فشاندند
سرخوش و مستانه پشت دست گزیدند

دختر رقاص لیک چون شب پیشین
شاد نشد ، دلبری نکرد ، نخندید

چهره به هم در کشید و مشت گره کرد
شادی ی عشاق خسته را نپسندید

دیدهٔ او پر خمار و مست و تب آلود
مستی ی او رنگ درد و تلخی ی غم داشت

باده در او می فروزد ، گرم و شرر خیز
حسرت عمری نشاط و شور که کم داشت

اوست که شادی به جمع داده همه عمر
لیک دلش شادمان دمی نتپیده

اوست که عمری چشانده بادهٔ لذت
خود ، ولی افسوس جرعه یی نچشیده

اوست که تا ناله اش غمی نفزاید
سوخته اندر نهان و دوخته لب را

اوست که چون شمع با زبانهٔ حسرت
رقص کنان پیش خلق ، سوخته شب را

آه که باید ازین گروه ستمگر
داد دل زار و خسته را بستاند

شاید از این پس ، از این خرابهٔ دلگیر
پای به زنجیر بسته را برهاند

بانگ بر آورد ای گروه ستمگر
پشت مرا زیر بار درد شکستید

تشنهٔ خون شما منم ، منم آری
گل نفشانید و بوسه هم نفرستید

گفت یکی ، زان میان که : دختره مست است
مستی ی او امشب از حساب فزون است

آه ببین چهره اش سیاه شد از خشم
مست … نه ، این بینوا دچار جنون است

باز خروشید دخترک که : بگویید
کیست ؟ بگویید از شما چه کسی هست ؟

کیست که فردا ز خود به خشم نراند
نقد جوانی مرا چو می رود از دست ؟

کیست ؟ بگویید ! از شما چه کسی هست
تا ز خراباتیان مرا برهاند ؟

زندگیم را ز نو دهد سر و سامان
دست مرا گیرد و به راه کشاند ؟

گفتهٔ دختر ، میان مجمع مستان
بهت و سکوتی عجیب و گنگ پراکند

پاسخ او زان گروه می زده این بود
از پی لختی سکوت …. قهقهه یی چند

پیشنهاد ویژه برای مطالعه

ای یار ما دلدار ما ای عالم اسرار ما

9 جمله معروف وحشی شریل استرید – تکه کتاب

ای دیدنت آسایش و خندیدنت آفت

تطبیق تصویر استعاره ای زنان در اشعار دو بانو

در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

در دل میخانه سخت ولوله افتاد

شعری که خواندیم به این شکل شروع شد: «در دل میخانه سخت ولوله افتاد دختر رقاص تا به رقص در آمد گیسوی زرین فشاند و دامن پر چین از دل مستان ز شوق نعره برآمد» آیا با این بیت ها برای شروعِ این شعر موافق هستید؟ به نظر شما غیر از این شروع نیز می‌توانستیم شروعِ دیگری داشته باشیم و شعر از چیزی که حالا هست جذاب‌تر و زیباتر باشد؟ به طور یقین سیمین بهبهانی که از شاعران مهم معاصر ماست دیدگاه و دلایلِ خاص خودش را برای این شروع داشته است، به نظر شما چرا این بیت ها را برای شروع شعر انتخاب کرده؟ شما اگر جای سیمین بهبهانی بودید، این شعرر را چگونه شروع می‌کردید؟ و به جای بیت های پایانی یعنی : «گفتهٔ دختر ، میان مجمع مستان بهت و سکوتی عجیب و گنگ پراکند پاسخ او زان گروه می زده این بود از پی لختی سکوت …. قهقهه یی چند» از چه بیت هایی استفاده می‌کردید؟

دیدگاه شما برای شعر رقاصه سیمین بهبهانی

دیدگاه خودتان را در بخش دیدگاه‌ها برای شعر رقاصه سیمین بهبهانی بنویسید. اگر از شعر لذت برده‌اید، بنویسید که چرا لذت برده‌اید و اگر لذت نبرده‌اید، دلیل آن را بنویسید.

اگر نقد یا پیشنهادی برای سایت دارید، به گوش جان می‌شنویم.

اگر عکس‌نوشته‌ای با این شعر درست کرده‌اید، در بخش دیدگاه‌ها اضافه کنید تا با نام خودتان منتشر شود.

• About
• Latest Posts

فاطمه

مرا تبار خونی گلها به زیستن متعهد کرده است،تبار خونی گلها میدانید؟ فروغ فرخزاد

Latest posts by فاطمه (see all)

• ناخن کبود برق – سیب ها و قلب ها - اکتبر 11, 2023
• برف آمد و بزم روز را آراست – منظره - اکتبر 11, 2023
• شب با درخت ها سخن از آفتاب رفت – دولت بیدار - اکتبر 11, 2023