هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
سیمین بهبهانی، بیوگرافی شاعران
بیوگرافی سیمین بهبهانی
بیوگرافی سیمین بهبهانی
سیمین خلیل معروف به «سیمین بهبهانی» متولد 28 تیر 1306 در تهران می باشد. پدرش عباس خلیلی شاعر، نویسنده و مدیر روزنامه اقدام بود همچنین مسلط به زبان های عربی و فرانسه. وی حدود 1100 بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به زبان عربی ترجمه کرد. مادرش فخر عظما ارغوان مسلط به زبان های عربی و فرانسه و از زنان پیشرو زمانه خود بود. پدر و مادر سیمین در سال 1303 ازدواج کردند اما در سال 1309 از یکدیگر جدا شدند. بعر از آن مادرش با عادل خلعتبری مدیر روزنامه آینده ازدواج کرد.
سیمین بهبهانی سرودن شعر را از دوره نوجوانی آغاز کرد و به سبب روابط خانوادگی با پروین اعتصامی شعر را ادامه داد. سیمین بهبهانی از مهمترین و تاثیرگذار ترین شاعران معاصر بود که توانست در زمان فعالیت خود 20 کتاب منتشر کند. سیمین را به دلیل استفاده از وزن های غیر معمول «نیمای غزل» می نامند. در ابتدا محتوای اشعار سیمین عاشقانه و احساسات زنانه بود اما رفته رفته محتوای اشعار سیمین روی به عشق وطن، آزادی، انقلاب، زلزله و… آورد.
اخراج سیمین بهبهانی از دانشگاه
سیمین فارغ التحصیل رشته حقوق از دانشگاه تهران است. وی در سال 1324 با رتبه 4 کنکور وارد دانشگاه شد. در سال دوم با انتشار مقاله ای علیه مدیر دانشگاه این ترید به وجود آمد که به سبب فعالیت های پدر سیمین در روزنامه نگاری این مقاله توسط او نوشته شده است. احظار سیمین دانشور به دفتر مدیریت دانشگاه و بازخواست او کار را به زد و خورد رئیس دانشگاه کشاند که سرانجام باعث اخراج سیمین از دانشگاه شد.
فعالیت های سیمین بهبهانی
سیمین در بهمن ماه 1330 به عنوان معلم مشغول به کار شد و اولین کتاب داستان و شعر خود را با نام سه تار شکسته منتشر کرد. و طی سی سال بعد از آن به عنوان آموزگار شیمی، فیزیک و ادبیات به فرزندان کشورش خدمت کرد.
همچنین سیمین بهبهانی مدتی در اداره روزنامه امید ایران، پرواز و تهران مصور همکاری کرد و در سال 1345 مشغول کار در رادیو شد.
در سال 1348 عضو شورای شعر و موسیقی ایران شد. سیمین بهبهانی، هوشنگ ابتهاج، نادر نادرپور، یدالله رویایی، بیژن جلالی و فریدون مشیری اداره این شورا را بر عهده داشتند. و تا سال 1355 کتاب های چاپ شده خود را به 5 جلد رسانید. بعد از انقلاب 1357 سیمین بهبهانی را از مقام استادی بازنشسته کرده و او را کنار گذاشتند.
سیمین بهبهانی پیش از انقلاب برای رادیو ترانه هم می‌سرود و خوانندگانی چون شجریان، الهه، گلپایگانی، داریوش، ایرج، عارف، سپیده، کورس سرهنگ زاده، رامش، عهدیه، سیما بینا، پوران، دلکش و مرضیه… سروده‌های وی را خوانده‌اند. وی همچنین تا هنگام مرگ ریاست افتخاری هیئت امنای کتابخانه صدیقه دولت‌آبادی را برعهده داشت.
ازدواج سیمین بهبهانی
چند ماه پس از اخراج از دانشگاه با حسن بهبهانی ازدواج کرد و پس از آن با نام سیمین بهبهانی شناخته شد. سیمین از این ازدواج دو فرزند پسر با نام های حسین و علی و یک دختر به نام امید دارد که سال ها بعد با ابوالحسن تهامی، دوبلور و صدا، پیشه ازدواج می کند.
سیمین بهبهانی و حسن بهبهانی در سال 1349 بعد از 24 سال زندگی مشترک از یکدیگر جدا شدند. سیمین در همان سال با منوچهر کوشیار، همکلاسی دوران دانشگاه خود ازدواج کرد. منوچهر کوشیار بر اثر سکته قلبی در سال 1363 از دنیا رفت.
تصویری از سیمین بهبهانی و همسرش منوچهر کوشیار
جوایز و افتخارات سیمین بهبهانی
سیمین بهبهانی در سال 1369 به آمریکا و آلمان سفر کرد و پس از بازگشت در میانه ی قتل های زنجیره ای توانست مجوز فعالیت مجدد کانون نویسندگان را از عطاالله مهاجرانی وزیر وقت ارشاد بگیر.
در سال 1378 سیمین به دلیل انجام کارهای بشر دوستانه خود توانست از سازمان جهانی حقوق بشر در برلین مدال کارل فون اوسی یتسکی را دریافت کند. در همان سال جایزه لیلیان هیلمن / داشیل هامت را سازمان دیدبان حقوق بشر به وی اعطا کرد.
در هفتم شهریور سال ۱۳۹۲ جایزه یانوش پانونیوش از طرف انجمن قلم مجارستان، در شهر پچ کشور مجارستان با حضور سیمین به وی اهدا شد. این جایزه شامل تندیس و پنجاه هزار پوند بود. در این مراسم، فرزانه میلانی مترجم آثار سیمین به زبان انگلیسی نیز حضور داشت.
بیماری و درگذشت سیمین بهبهانی
سیمین بهبهانی به دلیل مشکلات تنفسی و بیماری قلبی در بیمارستان پارس تهران بستری شد و در 15 مرداد به کما رفت، سرانجام در روز 28 مرداد ساعت 1 بامداد از دنیا رفت.
سیمین پیش از مرگ خود وصیت کرده بود پیکرش در امام زاده طاهر کرج در کنار همسر و نوه اش و یا در مقبره خانوادگی شان در کنار پدرش دفن شود.
به دلیل مخالفت دولت و شهرداری کرج پس از سه روز از فوت ایشان در نهایت در روز 31 مرداد وی را در بهشت زهرا، آرامگاه 72 به خاک سپردند.
آثار سیمین بهبهانی
– سه تار شکسته (۱۳۳۰/۱۹۵۱)
– جای پا (۱۳۳۵/۱۹۵۴)
– چلچراغ (۱۳۳۶/۱۹۵۵)
– مرمر (۱۳۴۱/۱۹۶۱)
– رستاخیز (۱۳۵۲/۱۹۷۱)
– خطی ز سرعت و از آتش (۱۳۶۰/۱۹۸۰)
– دشت ارژن (۱۳۶۲/۱۹۸۳)
– گزینه اشعار (۱۳۶۷)
– درباره هنر و ادبیات (۱۳۶۸)
– آن مرد، مرد همراهم (۱۳۶۹)
– کاغذین جامه (۱۳۷۱/۱۹۹۲)
– کولی و نامه و عشق (۱۳۷۳)
– عاشق تر از همیشه بخوان (۱۳۷۳)
– شاعران امروز فرانسه (۱۳۷۳) [ترجمه فارسی از اثر پیر دوبوادفر ، چاپ دوم :۱۳۸۲]
– با قلب خود چه خریدم؟ (۱۳۷۵/۱۹۹۶)
– یک دریچه آزادی (۱۳۷۴/۱۹۹۵)
– مجموعه اشعار (۲۰۰۳)
– یکی مثلا این که(۲۰۰۵)
مرا تبار خونی گلها به زیستن متعهد کرده است،تبار خونی گلها میدانید؟ فروغ فرخزاد
Latest posts by فاطمه (see all)
- ناخن کبود برق – سیب ها و قلب ها - اکتبر 11, 2023
- برف آمد و بزم روز را آراست – منظره - اکتبر 11, 2023
- شب با درخت ها سخن از آفتاب رفت – دولت بیدار - اکتبر 11, 2023
