اندرین دیولاخ تا کی و چند

اندرین دیولاخ تا کی و چند

  • اندرین دیولاخ تا کی و چند

     

    اندرین دیولاخ تا کی و چند

    سر بچنبر درون و دل دربند

     

    خلعت جاودان بگیر و بپوش

    باده ارغوان بخواه و بنوش

     

    تا گشائی بسوی گردون پر

    ببری بند و بشکی چنبر

     

    عزم ره کن که دیرگاهستی

    چشم یاران تو را برا هستی

     

    گفتم ای جان خوشامدی اهلا

    من نه آنم که گویمت مهلا

     

    ز آنکه در این سراچه دلگیرم

    پای در بند و تن بزنجیرم

     

    مرغ باغم نه جغد ویرانه

    یار خویشم نه جفت بیگانه

     

    لمعه ای از تجلی طورم

    برقی از تار و شرقی از نورم

     

    سوزم اندر فتیله می بسبو

    بویم اندر گل آبم اندر جو

     

    آفتابم درون آیینه

    هوش در مغز و مهر در سینه

     

    بسته ام در کمند و خسته ز درد

    بر دم کاش آنکه باز آورد

     

    گر ازین بند زودتر برهم

    مژدگانیت جان خویش دهم

     

    گفت خواهی ترش نشین یا تلخ

    غره ماه زندگی شده سلخ

     

    گر به هفتاد رفته ای یا هفت

    همچنان کامدی بباید رفت

     

    لیک هستی به نیستی نرود

    و آنکه خود نیست هست می نشود

     

    هست همواره هست و خواهد بود

    نیست آسوده شد ز بود و نبود

     

    شمع خاموش شد ولیکن نور

    هست در جای خود ز چشم تو دور

     

    گر در ایوان نور بنشینی

    همه انوار گرد خود بینی

     

    آب باران بخاک رفت فرو

    باز از چشمه شد روانه بجو

     

    گر به جیحون شوی چو مرغابی

    قطره ای را همه در آن یابی

     

    گر بخواهی ز بعد خاموشی

    خلعت نطق جاودان پوشی

     

    سخنی گو که در رزق ماند

    و از حق پیش اهل حق ماند

     

    تا بهوش اندری چو مردم مست

    ساغری ده گر آیدت از دست

     

    تا درین خانه می بری شب و روز

    رو چراغی در آن سرای افروز

     

    ورنه چون شمع مرد و صهبا ریخت

    سقف بگسست و بند خیمه گسیخت

     

    بلبل از باغ رفت و گل پژمرد

    فرودین رخت از گلستان برد

     

    تو بمانی و آه و ناله و دود

    نه بجا نام و نه ز سودا سود

     

    گفتم احسنت آفرین به تو باد

    نیکم اندرز کردی ای استاد

     

    خواستم کلک و ساختم دفتر

    سمن انباشتم بنافه تر

     

    بیش یا کم دو ساعت این ابیات

    راندم از خامه همچو آب حیات

     

    هدیه کردم بیار خواجه راد

    آن که شد گوهرش سرشته بداد

     

    صاحب قدردان صاحب قدر

    بدر انجم مهین سلاله بدر

     

    میر درویش کیش حق پرور

    فضل را سر کمال را سرور

     

    بوستان کرم حدیقه خیر

    زاده نصر و منتسب به نصیر

     

    گفتم آئین حق پرستی را

    نکته نیستی و هستی را

     

    تا کنم ارمغان بدرگاهش

    چو دل و دیده برخی راهش

     

    گرچه این گفته گفتنی نبود

    گوهر راز سفتنی نبود

     

    اندکی زان شده است هدیه دوست

    مابقی مانده همچو مغز به پوست

     

    گرچه گفتار حق یکی باشد

    عالم از این یک اندکی باشد

     

    چون توانم عنان خامه گسیخت

    یا توانم به کوزه دریا ریخت

     

    کارم از جهل گوهر اندرکان

    نور بر چرخ و قطره در عمان

     

    هدیه ام را ز فضل خود بپذیر

    ور خطائی برفت بر خرده مگیر

     

    بر تو چون برگشایم این ابواب

    که فزونی ز صد هزار کتاب

     

    بستم این نو عروس را زیور

    روز اردی ز ماه شهریور

     

    سال ماهش ز باستان بشمار

    بعد هشتاد و یک دویست و هزار

     

    در سبو کردم این شراب از خم

    روز شنبه که بود بیست و دوم

     

    از محرم هزار و سیصد وسی

    اینت سال هلالی آن شمسی

     

    از حساب جمل که رفت سراغ

    بود در سال شغل و سال فراغ

     

    یار از آغاز و یار در انجام

    حکم خاوندگار خیر ختام

     

     

    مطالب بیشتر در:

    وزن شعر: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)

     

    قالب شعر: منظومه

     

    پیشنهاد ویژه برای مطالعه 

    حال دلم طوفانیست

    در آینه پاییدنت را دوست می‌دارم

    آن شنیدم خیمه ای از شاه روس

    مردم ایران دو فرقه اند که هر یک

     

    در صورتی که در متن بالا، میاد باد آن عهد کم بندی به پای اندر نبود عنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

    جستجوی واژه

    لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

    آ

    (حر.) «آ» یا «الف ممدوده» نخستین حرف از الفبای فارسی ؛ اولین حرف از حروف ابجد، برابر با عدد "۱".


    اندرین دیولاخ تا کی و چند

    شعری که خواندیم به این شکل شروع شد: «اندرین دیولاخ تا کی و چند سر بچنبر درون و دل دربند خلعت جاودان بگیر و بپوش باده ارغوان بخواه و بنوش» آیا با این سطرها برای شروعِ این شعر موافق هستید؟ به نظر شما غیر از این شروع نیز می‌توانستیم شروعِ دیگری داشته باشیم و شعر از چیزی که حالا هست جذاب‌تر و زیباتر باشد؟ به طور یقین ادیب الممالک که از شاعران مهم دوره مشروطه است دیدگاه و دلایلِ خاص خودش را برای این شروع داشته است، به نظر شما چرا این سطر ها را برای شروع شعر انتخاب کرده؟ شما اگر جای ادیب الممالک بودید، این شعر را چگونه شروع می‌کردید؟ و به جای سطر های پایانی یعنی : «از حساب جمل که رفت سراغ بود در سال شغل و سال فراغ یار از آغاز و یار در انجام حکم خاوندگار خیر ختام» از چه سطر هایی استفاده می‌کردید؟

    اندرین دیولاخ تا کی و چند

    دیدگاه خودتان را در بخش دیدگاه‌ها برای شعر اندرین دیولاخ تا کی و چند ادیب الممالک بنویسید. اگر از شعر لذت برده‌اید، بنویسید که چرا لذت برده‌اید و اگر لذت نبرده‌اید، دلیل آن را بنویسید.

    اگر نقد یا پیشنهادی برای سایت دارید، به گوش جان می‌شنویم.

    اگر عکس‌نوشته‌ای با این شعر درست کرده‌اید، در بخش دیدگاه‌ها اضافه کنید تا با نام خودتان منتشر شود.

    پیشنهاد می‌کنیم، این شعر را با صدای خودتان ضبط کنید و در بخش دیدگاه، فایل صدایتان را اضافه کنید تا در سایت منتشر شود.

    به مطلب امتیاز دهید!

    میانگین امتیازات ۵ از ۵

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *