شعر غرٌنده و سهمناک و توفنده _ ملک الشعرا بهار تربیه طبیعی غرٌنده و سهمناک و توفنده بر دشت گذشت تند طوفانی تخمی زبنفشه برگرفت از دشت وافکند ورا به طرف بستانی بر بستر وی بتافت خورشیدی بر مدفن وی چکید بارانی شد زنده و ریشه داد و ساق آورد وز[…]
شعر با نی گفتا بلوط شرمت باد _ نی و بلوط _ ملک الشعرا بهار با نی گفتا بلوط شرمت باد زان جسم نوان و پیکر ساده از مادر دهر رو شکایت کن تا از چه تو را بدین نمط زاده بر من بنگرکه پیکرم چون کوه پیش صف حادثات استاده […]
شعر ای دختر خوب نازنین من _ مونس پدر _ ملک الشعرا بهار ای دختر خوب نازنین من پروانه ماه مه جبین من تو بخت منی در آستان من تو دست منی در آستین من از مادر مهربان جدا گشتی گشتی به سویس همنشین من دیدی پدرت ز رنج نالانست از[…]
شعر ز البرز بزرگ در شمال ری _ فیض شمال _ ملک الشعرا بهار ز البرز بزرگ در شمال ری هر شب دم دلکش شمال آید از باد شمال مشکبو هر دم جان رقصد و دل به وجد و حال‌آید وز عطر خوش گل و ریاحینش آفات سموم را زوال آید […]
شعر یارم از خوابگاه من برخاست _ ملک الشعرا بهار فتنه بیدار شد یارم از خوابگاه من برخاست فتنه بیدار شد که زن برخاست بت من سر ز خوابگه برکرد وز چمن شاخ یاسمن برخاست پیش زلف سیاهش آهوی چین از سر نافهٔ ختن برخاست وان که بسپرد دل بدان سر[…]
شعر ای تازه بهار نغز و زیبایی _ غزل101 _ ملک الشعرا بهار ای تازه بهار نغز و زیبایی اندر خور دیدن و تماشایی رضوان سر شاخ تازه پیراید چون تو سر زلف تازه پیرایی هر دم به دگر طریقه و آیین رخسارهٔ خویشتن بیارایی تا آن که بدین طریقه‌های نو[…]
شعر بر سبزه نشست بلبل و قمری _ غزل94 _ ملک الشعرا بهار بر سبزه نشست بلبل و قمری باید می سرخ چون گل حمری آری می سرخ درخور است از آنک بر سبزه نشست بلبل و قمری آن سرخ میئی که گرش بربویی نشناسیش از بنفشهٔ برّی آن می که[…]
شعر ای ماه دو هفته یاد ما کردی ملک الشعرا بهار قهر و آشتی ای ماه دو هفته یاد ما کردی احسنت‌خوش آمدی صفاکردی دشمن کامی گذاشتی وز مهر خود را نفسی به کام ما کردی بیگانه ز رشک خون همی گرید زینسان که تو یاد آشنا کردی بیگانه‌پرست بوده‌ای و[…]
شعر گسترد بهار زمردین حلّه – بقایی و شعله ملک الشعرا بهار گسترد بهار زمردین حلّه ز اقصای بدخش تا در حله شد باغ چو حجله و گل سوری بنشست عروس‌وار در حجله هنگام سحر صبا فراز آید داماد صفت به گل زند قبله باغ است قبالهٔ گل و در وی[…]
شعر ای کوه سپیدسر، درخشان شو ملک الشعرا بهار دماوندیه اول ای کوه سپیدسر، درخشان شو مانند وزو شراره افشان شو ای رنگ‌پریده کوه دمباوند مریخ رخ و سهیل دندان شو ای شیر سپید خفته در وادی آن یال فرو فشان خندان شو زان یال سپید، نیش‌ها بنمای تیره گر عیش[…]
شعر زد پنجه وپنج پنجه‌ام برتن – پیری ملک الشعرا بهار زد پنجه وپنج پنجه‌ام برتن زین پنجهٔ عظیم رنجه گشتم من یاربم نکرد زور سرپنجه با پنجه روزگار مردافکن شد لاشهٔ عمر پیر و فرسوده وبن کرهٔ بخت همچنان توسن خندان خندان جوانیم دزدید خردک خردک، زمانهٔ رهزن گریان[…]
شعر تا بر زبر ری است جولانم – بث الشکوی ملک الشعرا بهار تا بر زبر ری است جولانم فرسوده و مستمند و نالانم هزلست مگر سطور اوراقم یاوه است مگر دلیل و برهانم یا خود مردی ضعیف تدبیرم یا خود شخصی نحیف ارکانم یا همچو گروه سفلگان هر روز از[…]
شعر برخیزم و زندگی ز سر گیرم – آرمان شاعر ملک الشعرا بهار برخیزم و زندگی ز سر گیرم وین رنج دل از میانه برگیرم باران شوم و به کوه و در بارم اخگر شوم و به خشک و تر گیرم یک ره سوی کشت نیشکر پویم کلکی ز ستاک نیشکر گیرم[…]
شعر پاییز به رغم نیّر اعظم – خزانیه ملک الشعرا بهار پاییز به رغم نیّر اعظم افراخت به باغ و بوستان پرچم همچون گه امتحان یکی دژخیم در خشم و لبانش پر ز باد و دم طفلان چمن ز هیبتش لرزان رخ‌زرد و نژندچهر و بالاخم هرکو پی امتحان فراز آید[…]
شعر دادم دو پسر خدای و سه دختر – خانواده ملک الشعرا بهار دادم دو پسر خدای و سه دختر هر پنج بزاده از یکی مادر هوشنگی و مامی و ملک دختی چارم پروانه مهرداد آخر امید که زندگی کنند این پنج نه چون دو پسر که مرد و یک دختر […]
شعر ای خامه دوتا شو و به خط مگذر ملک الشعرا بهار هیجا ن روح ای خامه دوتا شو و به خط مگذر وی نامه دژم شو و ز هم بر در ای فکر، دگر به هیچ ره مگرای وی وهم دگر به هیچ سو مگذر ای گوش، دگر حدیث کس مشنو[…]
شعر امسال شگفتی به کار آمد – بهار در اسفند ملک الشعرا بهار امسال شگفتی به کار آمد کاسفند نرفته نوبهار آمد زان پیش که جمره بر درخت افتد اشکوفه برون ز شاخسار آمد دم برنکشیده خاک، دزدیده خمیازهٔ گیتی آشکار آمد سرمای عجوز نابیوسیده گرمای تموز را دچار آمد […]
