گر هیچ به بندگیت درخور باشم خاقانی – رباعی ۲۴۸ گر هیچ به بندگیت درخور باشم در شهر تو سال و مه مجاور باشم شروان ز پی تو کعبه شد جان مرا گر برگردم ز کعبه کافر باشم گر برگردم ز کعبه کافر باشم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر[…]
گردون قفسی است سبز پر چشمه چو دام خاقانی – رباعی ۲۴۷ گردون قفسی است سبز پر چشمه چو دام مرغان همه زین قفس پریدند مدام دیری است در این قفس ندیده است ایام یک مرغ چو من همای خاقانی نام یک مرغ چو من همای خاقانی نام در قالب[…]
هر روز در آب دیده اش می یابم خاقانی – رباعی ۲۴۶ هر روز در آب دیده اش می یابم شد ز آتش و آب صبر برده خوابم هرچند که بر آتش عشقت آبم در عشق چو آب پاک و آتش نابم در عشق چو آب پاک و آتش نابم[…]
روز از پی هجر تو بفرسود دلم خاقانی – رباعی ۲۴۵ روز از پی هجر تو بفرسود دلم شب در پی روز وصل نغنود دلم بس روز که چون روز روان بود دلم تا با تو شب شبی بیاسود دلم تا با تو شب شبی بیاسود دلم در قالب رباعی[…]
ای کرده تن و جان مرا مسکن غم خاقانی – رباعی ۲۴۴ ای کرده تن و جان مرا مسکن غم در باغ دلم شکفته شد سوسن غم تا پای مرا کشید در دامن غم غم دشمن من شده است و من دشمن غم غم دشمن من شده است و من[…]
دود افکن را بگو که بس نالانم خاقانی – رباعی ۲۴۳ دود افکن را بگو که بس نالانم دودی بر شد که دودگین شد جانم بر من بدلی کرد به دل جانانم دل گردانی مکن که سرگردانم دل گردانی مکن که سرگردانم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر در مصرع[…]
در خواب شوم روی تو تصویر کنم خاقانی – رباعی ۲۴۲ در خواب شوم روی تو تصویر کنم بیدار شوم وصل تو تعبیر کنم گر هر دو جهان خواهی و جان و دل و دین بر هر دو و هر سه چار تکبیر کنم بر هر دو و هر سه[…]
دیوانهٔ چنبری هلال تو منم خاقانی – رباعی ۲۴۱ دیوانهٔ چنبری هلال تو منم پروانهٔ عنبری مثال تو منم نیلوفر خورشید جمال تو منم خاکستر آتش خیال تو منم خاکستر آتش خیال تو منم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر در مصرع آخر اتفاق می‌افتد. از ابتدا انگار به گونه‌ای[…]
غمخوار توام غمان من من دانم خاقانی – رباعی ۲۴۰ غمخوار توام غمان من من دانم خون خوار منی زیان من من دانم تو ساز جفا داری و من سوز وفا آن تو تو دانی، آن من من دانم آن تو تو دانی، آن من من دانم در قالب رباعی[…]
چون سایه اگر باز به کنجی تازم خاقانی – رباعی ۲۳۹ چون سایه اگر باز به کنجی تازم همسایهٔ من سایه نبیند بازم ور سایه ز من کم کند آن طنازم از سایهٔ خود هم نفسی بر سازم از سایهٔ خود هم نفسی بر سازم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی[…]
از حلقهٔ زلف تو سر افکنده ترم خاقانی – رباعی ۲۳۸ از حلقهٔ زلف تو سر افکنده ترم وز جرعهٔ جام پراکنده ترم گرچه ز شبه دل تو آزادتر است از لعل نگین تو تو را بنده ترم از لعل نگین تو تو را بنده ترم در قالب رباعی ضربه‌ی[…]
نونو غم آن راحت جان من دارم خاقانی – رباعی ۲۳۷ نونو غم آن راحت جان من دارم جوجو جانی در این جهان من دارم نازی که جهان بسوزد آن او دارد آهی که فلک بدرد آن من دارم آهی که فلک بدرد آن من دارم در قالب رباعی ضربه‌ی[…]
خورشیدی و نیلوفر نازنده منم خاقانی – رباعی ۲۳۶ خورشیدی و نیلوفر نازنده منم تن غرقه به اشک در شکر خنده منم رخ زرد و کبود تن سرافکنده منم شب مرده ز غم، روز به تو زنده منم شب مرده ز غم، روز به تو زنده منم در قالب رباعی[…]
دل دل طلبید از پی ره دلجویم خاقانی – رباعی ۲۳۵ دل دل طلبید از پی ره دلجویم بدرود کنان کرد گذر در کویم گفتم که ز راه راه و دل دل کم کن بنگر که من آه آه و دل دل گویم بنگر که من آه آه و دل[…]
کشتند مرا کز تو پاکنده شوم خاقانی – رباعی ۲۳۴ کشتند مرا کز تو پاکنده شوم غم نیست اگر بر درت افکنده شوم تو چشمهٔ حیوانی و من ماهی خضر هرگه که به تو باز رسم زنده شوم هرگه که به تو باز رسم زنده شوم در قالب رباعی ضربه‌ی[…]
بی آنکه بدی بجای آن مه کردم خاقانی – رباعی ۲۳۳ بی آنکه بدی بجای آن مه کردم یا هیچ گنه نعوذبالله کردم از جرم نکرده توبه صد ره کردم چون توبه قبول نیست کوته کردم چون توبه قبول نیست کوته کردم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر در مصرع[…]
چون پای غم ار ز مجلست بیرونم خاقانی – رباعی ۲۳۲ چون پای غم ار ز مجلست بیرونم از دست غمت چو می در آب و خونم تو مجلس می نشانده دانم چونی من غرقه خون نشسته دانی چونم من غرقه خون نشسته دانی چونم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر[…]
در عشق شکسته بسته دانی چونم خاقانی – رباعی ۲۳۱ در عشق شکسته بسته دانی چونم لب بسته و دل شکسته دانی چونم تو مجلس می نشانده دانم چونی من غرقهٔ خون نشسته دانی چونم من غرقهٔ خون نشسته دانی چونم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر در مصرع آخر[…]
من دست به شاخ مه مثالی زده ام خاقانی – رباعی ۲۳۰ من دست به شاخ مه مثالی زده ام دل دادم و بس صلای مالی زده ام او خود نپذیرد دل و مالم اما اختر به گذشتن است، و فالی زده ام اختر به گذشتن است، و فالی زده[…]
با آنکه به هیچ جرم رای آوردم خاقانی – رباعی ۲۲۹ با آنکه به هیچ جرم رای آوردم صد ره به تو عذر جان فزای آوردم گر عذر مرا نمی پذیری مپذیر من بندگی خویش به جای آوردم من بندگی خویش به جای آوردم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر[…]
سروی است سیاه چرده آن ماه تمام خاقانی – رباعی ۲۲۸ سروی است سیاه چرده آن ماه تمام بر آب دو عارضش خطی آتش فام شکل خط او به گرد عارض مادام چون سرخی مغرب است در اول شام چون سرخی مغرب است در اول شام در قالب رباعی[…]
مهر تو برون آستان اندازم خاقانی – رباعی ۲۲۷ مهر تو برون آستان اندازم خاک از ستمت بر آسمان اندازم بشکافم سینه و برون آرم دل تا مهر تو در پیش سگان اندازم تا مهر تو در پیش سگان اندازم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر در مصرع آخر اتفاق[…]
بر فرق من آتش تو فشانی و دلم خاقانی – رباعی ۲۲۶ بر فرق من آتش تو فشانی و دلم بر رهگذر غم تو نشانی و دلم از جور تو جان رفت تو مانی و دلم من ترک تو گفته ام تو دانی و دلم من ترک تو گفته ام[…]
تو گلبن و من بلبل عشق آرایم خاقانی – رباعی ۲۲۵ تو گلبن و من بلبل عشق آرایم جز با تو نفس ندهم و دل ننمایم در فرقت تو بسته زبان می‌مانم تا باز نبینمت زبان نگشایم تا باز نبینمت زبان نگشایم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر در مصرع[…]
آزار کنی و جور فرمائی هم خاقانی – رباعی ۲۲۴ آزار کنی و جور فرمائی هم رحمت نکنی و روی ننمائی هم بوسه چه طلب کنم چه پیش آری عذر دانم که نبخشی و نبخشائی هم دانم که نبخشی و نبخشائی هم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر در مصرع[…]
آن ماه به کشتی در و من در خطرم خاقانی – رباعی ۲۲۳ آن ماه به کشتی در و من در خطرم چون کشتی از آب دیده آسیمه سرم ز آن باد کز او به شادی آرد خبرم چون آب نشینم و چو کشتی بپرم چون آب نشینم و چو[…]
امروز که خورشید سمای سخنم خاقانی – رباعی ۲۲۲ امروز که خورشید سمای سخنم کس را نرسد دست به پای سخنم خورشید که پادشاه هفت اقلیم است در کوی جهان است گدای سخنم در کوی جهان است گدای سخنم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر در مصرع آخر اتفاق می‌افتد.[…]
خاقانی را ز آن رخ و زلفین به خم خاقانی – رباعی ۲۲۱ خاقانی را ز آن رخ و زلفین به خم دل عود بر آتش است و اشک آب بقم هم زآن رخ و زلف کاب نوشند بهم چون شمشادش جوان کن ای باغ ارم چون شمشادش جوان کن[…]
افغان که ز دل برای سوز آوردم خاقانی – رباعی ۲۲۰ افغان که ز دل برای سوز آوردم نه ناوک آه سینه دوز آوردم بیهوده چو آفتاب و مه زیر سپهر روزی به شب و شبی به روز آوردم روزی به شب و شبی به روز آوردم در قالب رباعی[…]
اکنون که شب آمد برود جانانم خاقانی – رباعی ۲۱۹ اکنون که شب آمد برود جانانم گر خورشید است عادتش می دانم دل چنگ همی زند به هر دم در من کو را بگذاری تو برآید جانم کو را بگذاری تو برآید جانم در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر[…]
