دکلمه صوتی شعرمیْ دِه گِزافه ساقیا، تا کَم شود خوف و رَجا مولانا – غزل 33+ پخش آنلاین، متن کامل، معنی و تفسیر.گَردن بِزَن اندیشه را، ما از کجا؟ او از کجا؟ پیش آر نوشانوش را، از بیخْ بَرکَن هوش را.

شعر میْ دِه گِزافه ساقیا، تا کَم شود خوف و رَجا مولانا – غزل33

میْ دِه گِزافه ساقیا، تا کَم شود خوف و رَجا
گَردن بِزَن اندیشه را، ما از کجا؟ او از کجا؟

پیش آر نوشانوش را، از بیخْ بَرکَن هوش را
آن عیشِ بی‌روپوش را، از بَندِ هستی بَرگُشا

در مَجلِسِ ما سَرخوش آ، بُرقَع زِ چهره بَرگُشا
زان سان که اَوَّل آمدی، ای یَفْعَلُ الَلّهْ ما یَشا

دیوانگانِ جَسته بین، از بَندِ هستیْ رَسته بین
در بی‌دلیْ دل‌بَسته بین، کین دل بُوَد دامِ بَلا

زوتَر بیا هین دیر شُد، دل زین وَلایَت سیر شُد
مَستَش کُن و بازش رَهان زین گُفتنِ زوتَر بیا

بُگْشا زِ دستم این رَسَن، بَربَنْد پایِ بوالْحَسَن
پُر دِهْ قَدَح را تا که من، سَر را بِنَشناسم زِ پا

بی‌ذوقْ آن جانی که او، در ماجَرا و گفت و گو
هر لحظه گرمی می‌کُند با بوالْعَلیّ و بوالْعَلا

نانم مَدِهْ آبَم مَدِه، آسایش و خوابَم مَدِهْ
ای تشنگیِّ عشقِ تو، صد هَمچو ما را خونْ بَها

امروز مهمانِ تواَم، مَست و پَریشانِ تواَم
پُر شُد همه شهر این خَبَر، کاِمْروز عیش است الصَّلا

هر کو به جُز حَق مُشتری جویَد نباشد جُز خَری
در سَبزۀ این گولْخَنْ هَمچون خَران جویَد چَرا

می‌دان که سَبزه‌یْ گولْخَن، گَنده کُند ریش و دَهَن
زیرا زِ خَضْرایِ دِمَن، فرمود دوری مُصطفی

دورَم زِ خَضْرایِ دِمَن، دورَم زِ حورایِ چَمَن
دورَم زِ کِبْر و ما و من، مَستِ شرابِ کِبْریا

از دلْ خیالِ دِلْبَری، بَرکرد ناگاهانْ سَری
مانَنْدۀ ماه از اُفُق، مانَنْدۀ گُل از گیا

جُمله خیالاتِ جهان، پیشِ خیالِ او دَوان
مانندِ آهن پاره‌ها، در جَذبۀ آهن‌رُبا

بُد لَعْل‌ها پیشَش حَجَر، شیران به پیشَش گورِخَر
شمشیرها پیشَش سِپَر، خورشید پیشَش ذَرّه‌ها

عالَم چو کوهِ طور شُد، هر ذَرّه‌اَش پُرنور شُد
مانندِ موسی روح هَمْ افتاد بیهوش از لِقا

هر هستی‌یی در وَصلِ خود، در وَصلِ اصلِ اصلِ خود
خُنبَک‌زنانْ بر نیستی، دَستَک‌زنان اَنْدَر نَما

سَرسبز و خوش هر تَرّه‌یی، نَعره‌زنان هر ذَرّه‌یی
کَالصَّبْرُ مِفْتاحُ الْفَرَجْ، وَ الشُّکْرُ مِفْتاحُ الْرِّضا

گُل کرد بُلبُل را نِدا کِی صد چو من پیشَت فِدا
حارِس بُدیْ سُلطان شُدی، تا کِی زَنی طالَ بَقا؟

ذَرّاتْ مُحتاجان شُده، اَنْدَر دُعا نالان شُده
بَرقی بَر ایشان بَرزَده، مانده زِ حیرت از دُعا

اَلْسِّلْمُ مِنْهاجُ الطَّلَب، اَلْحِلْمُ مِعْراجُ الطَّرَبْ

وَ النّارُ صَرّافُ الذَّهَب، وَ النُّورُ صَرّافُ الْوَلا

اَلْعِشْقُ مِصْباحُ اَلْعَشا، وَ الْهَجْرُ طَبّاخُ الْحَشا
وَ الْوَصْلُ تِرْیاقُ الْغِشا، یا مَنْ عَلی قَلْبی مَشا

الشَّمْسُ مِنْ اَفْراسِنا، وَ الْبَدْرُ مِنْ حُرّاسِنا
وَ اَلْعِشْقُ مِنْ جُلاّسِنا، مَنْ یَدْرِ ما فی راسِنا؟

یا سائِلی عَنْ حُبِْهِ، اَکْرِمْ بِهِ اَنْعِمْ بِهِ
کُلُّ الْمُنی فی جَنْبِهِ، عِنْدَ التَّجَلّی کَالْهَبا

یا سائِلی عَنْ قِصَّتی، اَلْعِشْقُ قِسْمی حِصَّتی
وَ السُّکْرُ اَفْنی غُصَّتی، یا حَبَّذا لی حَبَّذا

الْفَتْحُ مِنْ تُفّاحِکُمْ، وَ الْحَشْرُ مِنْ اِصْباحِکُمْ
اَلْقَلْبُ مِنْ اَرْواحِکُمْ فی الدَّوْرِ تِمْثالُ الرَّحا

اَرْیاحُکُمْ تَجْلِی الْبَصَرْ، یَعْقُوبُکُمْ یُلْقِی النَّظَرْ
یا یُوسُفینا فِی اَلْبَشَرْ، جُودُوا بِمَا اللّهُ اشْتَری

الشَّمْسُ خَرَّتْ وَ الْقَمَرْ، نُسْکًا مَعَ الْاِحْدی عَشَرْ
قُدّامَکُمْ فی یَقْظَةٍ، قُدّامَ یُوسُفْ فِی الْکَری

اَصْلُ الْعَطایا دَخْلُنا، ذُخْرُ الْبَرایا نَخْلُنا
یا مَنْ لِحَبٍّ اَوْ نَوی، یَشْکُو مَخالیبَ النَّوی

از آرشیوهای مشابه دیدن کنید:

میْ دِه گِزافه ساقیا، تا کَم شود خوف و رَجا صوتی

پلیر زیر چند دکلمه ی صوتی شعر گَردن بِزَن اندیشه را، ما از کجا؟ او از کجا؟ مولانا است. این قطعه‌ توسط مسعود طالبیان و محسن لیله کوهی و پری ساتکنی عندلیب  خوانده شده‌اند.

در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان نا آشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

دیدگاه کاربران درباره ی میْ دِه گِزافه ساقیا، تا کَم شود خوف و رَجا

همایون می گوید:

از غزل های به سبک کلاسیک که پیش از ملاقات شمس و تحول جانی و معنوی گفته شده است.

محمد حسن ارجمندی می گوید:

در بیت7، واژه بوالعلا کنایه از عالم نمای جاهل است.

شعر میْ دِه گِزافه ساقیا، تا کَم شود خوف و رَجا اثر کیست؟

این شعر اثر مولانا است.

• About
• Latest Posts

فریبا

Latest posts by فریبا (see all)

• رستَم ازین نفس و هوی، زنده بلا مرده بلا-38 - فوریه 21, 2023
• یارْ مرا، غارْ مرا، عشقِ جگَرخوار مرا-37 - فوریه 18, 2023
• خواجه بیا، خواجه بیا، خواجه دِگَربار بیا -36 - فوریه 18, 2023