هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
اشعار شما
غربت ایران
غربت ایران
مست از پارچه ای غربت ایران به سرش
هَست، از فاجعه ای نکبت دوران به بَرَش
نفسش شِمر، نمط، حرمله ی عصر نوین
هدفش سست، چونان عنکبه ای دَربِدرَش
نگه اش عُمی، زبان صُمّ، به خلایق بُکمی است
ثَمَن اش بَخس، ولی مدعی بار و بَرَش
به عبث می دمد و یوز به تن پف زده ای است
نَسَق اش باد هوا، ذلّت انسان ثمرش
فَرَح اش ظلم و نمای اش سپهی است
به عقوبت بَرِ ضحاک شود غار سرش
نه به فخار نَفس می دهد و لا به کَرَم
نه به سَتّار حَرَم، قاعده اش بر کمرش
نیک می دانم و گفتار بزرگان بوده ست
هر که بر جور رود، عاقبتش نیست سرش
حرمله: فردی از سپاه ابن زیاد که به گلوی علی اصغر تیر زد
عنکبه: عنکبوت؛ اشاره به سوره عنکبوت که خانه ای لرزان بنا می نهد
صم: کر، ناشنوا
بکم: لال
عمی: کور
یوز به تن پف زده: یکی از خصوصیات یوز پلنگ آن است که در مواجهه با خطر مانند گربه تن خود را پُف می کند و می گریزد و پفیوز به مفهوم بی غیرت و ترسو از آن آمده است.
نسق: شیوه و روش
فرح: شادی
غار: خصوصیت غار توخالی، تیره و تاریک و محل زندگی موجوداتی مانند خفاش است.
فخار: کوزه گر، استعاره از پروردگار است که انسان را با گل ساخت و در آن روح دمید.
کَرَم: بخشندگی
ستار: پوشاننده عیوب
حرم: حرمت و احترام
قاعده بر کمر: استعاره از زُنّاری است که ترسایان به ریا بر کمر می بندند ( ما کار به تسبیح و به زنار نداریم / جز عشق دگر مذهب و کردار نداریم – صغیر اصفهانی) (پیر ما بار دگر روی به خمّار نهاد/ خط به دین بر زد و سر بر خط کفار نهاد// خرقه آتش زد و در حلقه دین بر سر جمع/ خرقۀ سوخته در حلقه زنّار نهاد – عطار نیشابوری)
Latest posts by mansour (see all)
- غربت ایران - آوریل 3, 2023
- سرود وطن - فوریه 22, 2023
