هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
آثار شما
شکواییه یقین
شکواییه یقین
با یه دعوا شروع شد
من یه گله کردم اونم شکواییه پشت شکواییه
تو دستش خنجر غرور
توی ذهنش هم حق خواهی و زور
من بچه بودم اونم بچه بود، سرمو بالا کردم یهو یه مشت محکم نثارم کرد اونم بی تامل
نشستم به روی زمینو هی هق گریه هامم که وحشیانه و بی رحمانه به راه
سرشو بالا گرفت
دید که منو میشناسه ،
انگار خودش بودم
خودشو در اینه تکرار دید
سست شد زمین نشست
سست و مستأصل نگاهش را به چشمان خیس و اندوهناکم گره زد
گفت: آیا ما با هم دوستیم؟!
گفتم : نمیدونم !!!!)
گفت: تو کیستی؟
یه دوست یا خود من در قاب اینه ای در قالب تداعی ؟؟؟؟
آیا تــــــــــــــــــــا نداره؟؟؟
گفت: دنبال چیستی ؟
خندیدم جستجوگرانه گفتم : خب معلومه دنبال خودمم .
گفتم : تو خود منی مگه نه ؟؟!
با خنده گفت: باشه باشه باشه من خود خرتم.
….
صدای زنگ در خورد …
جای سیلی که محکم به صورت خودم زده بودم هنوزم می سوخت.
چشمانم را باز کردم با نگاهی وسیع و عاقلانه.
در را باز کردم .
چه جالب !!
او پشت در بود .
نامه ی نوشته شده را قدرتمندانه و با عزمی راسخ به دستش دادم .
نگاهی کرد . مات و مبهوت و در کمال ابهام .
گفتم سوالی داری ؟؟؟
جواب سوال هایت در یک جمله خلاصه می شود
« قانون لیاقت ها در هیاهوی گذشت زمان تعیین می شوند »
خدانگهدار عشق نالایق من …..
نویسنده: رزیتا دغلاوی نژاد
بیوگرافی = گوگل
Latest posts by رزیتا دغلاوی نژاد (see all)
- بی بی جون و فرشته کوچولوی مهربون - سپتامبر 11, 2023
- دست هایی که عجیب بوی عروسک میداد - سپتامبر 11, 2023
- « بابا جونم باغبونه » - سپتامبر 11, 2023
