چه آرزوها که داشتم من و دیگر ندارم – شعر چه آرزوها مهدی اخوان ثالث   درآمد چه آرزوها که داشتم من و دیگر ندارم چه ها که می‌بینم و باور ندارم چه ها،‌چه ها، چه ها، که می‌بینم و باور ندارم مویه حذر نجویم از هر چه مرا بر سر آید گو درید، درید[…]

کرشمهٔ درآمد – شعر قولی در ابوعطا مهدی اخوان ثالث   کرشمهٔ درآمد دگر تخته پاره به امواج دریا سپرده‌ام من زمام حسرت به دست دریغا سپرده‌ام من همه بودها دگرگون شد سواحل آشنایی در ابرهای بی سخاوت پنهان گشت جزیره‌های طلایی در آب تیره مدفون شد برگشت افق تا افق آب است کران تا[…]

این شکسته چنگ بی قانون – شعر آخر شاهنامه مهدی اخوان ثالث   این شکسته چنگ بی قانون رام چنگ چنگی شوریده رنگ پیر گاه گویی خواب می‌بیند خویش را در بارگاه پر فروغ مهر طرفه چشم انداز شاد و شاهد زرتشت یا پری زادی چمان سرمست در چمنزاران پاک و روشن مهتاب می‌بیند روشنی‌های[…]

آری، تو آنکه دل طلبد آنی – شعر بی دل مهدی اخوان ثالث   آری، تو آنکه دل طلبد آنی اما افسوس دیری ست کان کبوتر خون آلود جویای برج گمشده ی جادو پرواز کرده ست   پیشنهاد ویژه برای مطالعه شعر سیبری پوریا پلیکان شعر داروگ نیما یوشیج شعر نهنگ کیانوش خان محمدی شعر[…]

ای تکیه گاه و پناه – شعر غزل3 مهدی اخوان ثالث   ای تکیه گاه و پناه زیباترین لحظه‌های پر عصمت و پر شکوه تنهایی و خلوت من ای شط شیرین پر شوکت من ای با تو من گشته بسیار در کوچه‌های بزرگ نجابت ظاهر نه بن بست عابر فریبندهٔ استجابت در کوچه‌های سرور و[…]

پنجره باز است – شعر طلوع مهدی اخوان ثالث   پنجره باز است و آسمان پیداست گل به گل ابر سترون در زلال آبی روشن رفته تا بام برین، چون آبگینه پلکان، پیداست من نگاهم مثل نو پرواز گنجشک سحرخیزی پله پله رفته بی روا به اوجی دور و زین پرواز لذتم چون لذت مرد[…]

بی شکوه و غریب و رهگذرند – شعر دریغ مهدی اخوان ثالث   بی شکوه و غریب و رهگذرند یادهای دگر، چو برق و چو باد یاد تو پرشکوه و جاوید است و آشنای قدیم دل، اما ای دریغ! ای دریغ! ای فریاد با دل من چه می‌تواند کرد یادت؟ ای باد من ز دل[…]

دور از گزند و تیررس رعد و برق و باد – شعر ناژو مهدی اخوان ثالث   دور از گزند و تیررس رعد و برق و باد وز معبر قوافل ایام رهگذر با میوهٔ همیشگی‌اش،‌ سبزی مدام ناژوی سالخورد فرو هشته بال و پر او در جوار خویش دیده ست بارها بس مرغ‌های مختلف الوان[…]

در آستان غروب – شعر بازگشت زاغان مهدی اخوان ثالث   در آستان غروب بر آبگون به خاکستری گراینده هزار زورق سیر و سیاه می‌گذرد نه آفتاب، نه ماه بر آبدان سپید هزار زورق آواز خوان سیر و سیاه یکی ببین که چه سان رنگ‌ها بدل کردند سپهر تیره ضمیر و ستارهٔ روشن جزیره‌های بلورین[…]

شب خامش است و خفته در انبان تنگ روی – شعر گله مهدی اخوان ثالث   شب خامش است و خفته در انبان تنگ روی شهر پلید کودن دون، شهر روسپی ناشسته دست و رو برف غبار بر همه نقش و نگار او بر یاد و یادگارش، آن اسب، آن سوار بر بام و بر[…]

ما چون دو دریچه، رو به روی هم – شعر دریچه ها مهدی اخوان ثالث   ما چون دو دریچه، رو به روی هم آگاه ز هر بگو مگوی هم هر روز سلام و پرسش و خنده هر روز قرار روز آینده عمر آیینه بهشت، اما … آه بیش از شب و روز ِ تیر[…]

پاییز جان! چه شوم، چه وحشتناک – شعر خزانی مهدی اخوان ثالث   پاییز جان! چه شوم، چه وحشتناک آنک، بر آن چنار جوان، آنک خالی فتاده لانهٔ آن لک لک او رفت و رفت غلغل غلیانش پوشیده، پاک، پیکر عریانش سر زی سپهر کردن غمگینش تن با وقار شستن شیرینش پاییز جان! چه شوم،[…]

تا کند سرشار شهدی خوش هزاران بیشهٔ کندوی یادش را – شعر غزل2 مهدی اخوان ثالث   تا کند سرشار شهدی خوش هزاران بیشهٔ کندوی یادش را می‌مکید از هر گلی نوشی بی خیال از آشیان سبز، یا گلخانهٔ رنگین کآن ره آورد بهاران است، وین پاییز را آیین می‌پرید از باغ آغوشی به آغوشی[…]

این نه آب است کآتش را کند خاموش – شعر مرداب مهدی اخوان ثالث   این نه آب است کآتش را کند خاموش با تو گویم، لولی لول گریبان چک آبیاری می‌کنم اندوه زار خاطر خود را زلال تلخ شور انگیز تکزاد پاک آتشنک در سکوتش غرق چون زنی عریان میان بستر تسلیم، اما مرده[…]

همان رنگ و همان روی – شعر گل مهدی اخوان ثالث   همان رنگ و همان روی همان برگ و همان بار همان خندهٔ خاموش در او خفته بسی راز همان شرم و همان ناز همان برگ سپید به مثل ژاله، ژاله به مثل اشک نگونسار همان جلوه و رخسار نه پژمرده شود هیچ نه[…]

پوستینی کهنه دارم من – شعر میراث مهدی اخوان ثالث   پوستینی کهنه دارم من یادگاری ژنده پیر از روزگارانی غبار آلود سالخوردی جاودان مانند مانده میراث از نیاکانم مرا، این روزگار آلود جز پدرم آیا کسی را می‌شناسم من کز نیاکانم سخن گفتم؟ نزد آن قومی که ذرات شرف در خانهٔ خونشان کرده جا[…]

از تهی سرشار – شعر چون سبوی تشنه مهدی اخوان ثالث   از تهی سرشار جویبار لحظه‌ها جاری ست چون سبوی تشنه کاندر خواب بیند آب، واندر آب بیند سنگ دوستان و دشمنان را می‌شناسم من زندگی را دوست می‌دارم مرگ را دشمن وای، اما با که باید گفت این؟ من دوستی دارم که به[…]

باده‌ای هست و پناهی و شبی شسته و پاک – شعر غزل1 مهدی اخوان ثالث   باده‌ای هست و پناهی و شبی شسته و پاک جرعه‌ها نوشم و ته جرعه فشانم بر خاک نم نمک زمزمه واری، رهش اندوه و ملال می‌زنم در غزلی باده صفت آتشناک بوی آن گمشده گل را از چه گلبن[…]

موج‌ها خوابیده‌اند، آرام و رام – شعر کاوه یا اسکندر مهدی اخوان ثالث   موج‌ها خوابیده‌اند، آرام و رام طبل توفان از نوا افتاده است چشمه‌های شعله‌ور خشکیده‌اند آب‌ها از آسیا افتاده است در مزار آباد شهر بی تپش وای ِ جغدی هم نمی‌آید به گوش دردمندان بی خروش و بی فغان خشمناکان بی فغان[…]

وقتی که روز آمده، ‌اما نرفته شب – شعر شکار مهدی اخوان ثالث   ۱ وقتی که روز آمده، ‌اما نرفته شب صیاد پیر، ‌گنج کهنسال آزمون با پشتواره ای و تفنگی و دشنه‌ای ناشسته رو، ‌ ز خانه گذارد قدم برون جنگل هنوز در پشه بند سحرگهان خوابیده است، و خفته بسی رازها در[…]

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش – شعر باغ من مهدی اخوان ثالث   آسمانش را گرفته تنگ در آغوش ابر، با آن پوستین سرد نمناکش باغ بی برگی روز و شب تنهاست با سکوت پاک غمناکش ساز او باران، سرودش باد جامه‌اش شولای عریانی ست ور جز اینش جامه‌ای باید بافته بس شعلهٔ زر[…]

گفت و گو از پاک و ناپاک است – شعر هستان مهدی اخوان ثالث   گفت و گو از پاک و ناپاک است وز کم وبیش زلال آب و آیینه وز سبوی گرم و پر خونی که هر ناپاک یا هر پاک دارد اندر پستوی سینه هر کسی پیمانه‌ای دارد که پرسد چند و چون[…]

بسان رهنوردانی که در افسانه‌ها گویند – شعر چاووشی مهدی اخوان ثالث   بسان رهنوردانی که در افسانه‌ها گویند گرفته کولبار ِ زاد ِ ره بر دوش فشرده چوبدست خیزران در مشت گهی پُر گوی و گه خاموش در آن مهگون فضای خلوت افسانگیشان راه می‌پویند ما هم راه خود را می‌کنیم آغاز سه ره[…]

کرک جان! خوب می‌خوانی – شعر آواز کرک مهدی اخوان ثالث   « بده … بدبد … چه امیدی؟ چه ایمانی؟» «کرک جان! خوب می‌خوانی من این آواز پاکت را درین غمگین خراب آباد چو بوی بال‌های سوخته‌ات پرواز خواهم داد گرت دستی دهد با خویش در دنجی فراهم باش. بخوان آواز تلخت را، ولکن[…]

بخز در لاکتی حیوان! که سرما – شعر پند مهدی اخوان ثالث   بخز در لاکتی حیوان! که سرما نهانی دستش اندر دست مرگ است مبادا پوزه‌ات بیرون بماند که بیرون برف و باران و تگرگ است نه قزاقی، نه بابونه، نه پونه چه خالی مانده سفرهٔ جو کناران هنوزی دوست، صد فرسنگ باقی ست[…]

نگفتندش چو بیرون می‌کشاند از زادگاهش سر – پرنده ای در دوزخ مهدی اخوان ثالث   نگفتندش چو بیرون می‌کشاند از زادگاهش سر که آنجا آتش و دود است نگفتندش: زبان شعله می‌لیسد پر پاک جوانت را همه درهای قصر قصه‌های شاد مسدود است نگفتندش: نوازش نیست، صحرا نیست، دریا نیست همه رنج است و[…]

لحظهٔ دیدار نزدیک است – شعر لحظه ی دیدار مهدی اخوان ثالث   لحظهٔ دیدار نزدیک است باز من دیوانه‌ام، مستم باز می‌لرزد، دلم، دستم باز گویی در جهان دیگری هستم های! نخراشی به غفلت گونه‌ام را، تیغ های، نپریشی صفای زلفکم را، دست و آبرویم را نریزی، دل ای نخورده مست لحظهٔ دیدار نزدیک[…]

نجوا کنان به زمزمه سرگرم – شعر سرود پناهنده مهدی اخوان ثالث   نجوا کنان به زمزمه سرگرم مردی ست با سرودی غمناک خسته دلی، شکسته دلی، بیزار از سر فکنده تاج عرب بر خاک این شرزه شیر بیشهٔ دین، آیت خدا بی هیچ باک و بیم و ادا سوی عجم کشیده دلش، از عرب[…]

چه می‌کنی؟ چه می‌کنی؟ – شعر پاسخ مهدی اخوان ثالث   چه می‌کنی؟ چه می‌کنی؟ درین پلید دخمه‌ها سیاه‌ها، کبودها بخارها و دودها؟ ببین چه تیشه می‌زنی به ریشهٔ جوانیت به عمر و زندگانیت به هستیت، جوانیت تبه شدی و مردنی به گورکن سپردنی چه می‌کنی؟ چه می‌کنی؟ چه می‌کنم؟ بیا ببین که چون یلان[…]

آب و آتش نسبتی دارند جاویدان – شعر آب و آتش مهدی اخوان ثالث   آب و آتش نسبتی دارند جاویدان مثل شب با روز، اما از شگفتی‌ها ما مقدس آتشی بودیم و آب زندگی در ما آتشی با شعله‌های آبی زیبا آه سوزدم تا زنده‌ام یادش که ما بودیم آتشی سوزان و سوزاننده و[…]