سروبالایی-به-صحرا-می‌رود

سروبالایی به صحرا می‌رود – 267

  • دانلود دکلمه صوتی شعر سروبالایی به صحرا می‌رود سعدی – غزل 267 + پخش آنلاین، متن کامل، معنی و تفسیر. رفتنش بین تا چه زیبا می‌رود. تا کدامین باغ از او خرمترست.

     

    شعر سروبالایی به صحرا می‌رود – غزل 267 – سعدی

     

    سروبالایی به صحرا می‌رود

    رفتنش بین تا چه زیبا می‌رود

     

    تا کدامین باغ از او خرمترست

    کاو به رامش کردن آنجا می‌رود

     

    می‌رود در راه و در اجزای خاک

    مرده می‌گوید مسیحا می‌رود

     

    این چنین بیخود نرفتی سنگدل

    گر بدانستی چه بر ما می‌رود

     

    اهل دل را گو نگه دارید چشم

    کان پری پیکر به یغما می‌رود

     

    هر که را در شهر دید از مرد و زن

    دل ربود اکنون به صحرا می‌رود

     

    آفتاب و سرو غیرت می‌برند

    کآفتابی سروبالا می‌رود

     

    باغ را چندان بساط افکنده‌اند

    کآدمی بر فرش دیبا می‌رود

     

    عقل را با عشق زور پنجه نیست

    کار مسکین از مدارا می‌رود

     

    سعدیا دل در سرش کردی و رفت

    بلکه جانش نیز در پا می‌رود

     

    از آرشیوهای مشابه دیدن کنید:

    سعدی قالب: غزل وزن شعر: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)

     

    سروبالایی به صحرا می‌رود صوتی

    پلیر زیر چند دکلمه ی صوتی شعر سروبالایی به صحرا می‌رود سعدی است. این قطعه‌ها توسط محسن لیله‌کوهی، سعیده تهرانی‌نسب و حمیدرضا محمدی خوانده شده‌اند.

     

    در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

    آب

    دهان (بِ دَ) (اِمر.) آبی لزج و اندکی قلیایی که از غده‌های دهان ترشح گردد و وقتی با غذا آمیخته شود موجب سهولت هضم آن می‌گردد، بزاق.

     

    پیشنهاد ویژه برای مطالعه

    غریب است سرگردانی در مه

    عمرم همه ناکام شد از بیکاری – ۳۲۴

    عادت ها می توانند انسان را نابود کنند

    چه لذتی دارد آغاز

     

     

    شعر سروبالایی به صحرا می‌رود کیست؟

    این شعر اثر سعدی شیرازی است.

    به مطلب امتیاز دهید!

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    مهدیه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *