شعر خفته بودم شبی به خانهٔ خویش _ ملک الشعرا بهار خواب دیدن بهار سنائی را خفته بودم شبی به خانهٔ خویش همچو مرغی در آشیانهٔ خویش دیدم آنجا به مشهدم گویی واندر آن پاک مرقدم گویی می کنم خدمت اندر آن درگاه با خضوع و خشوع بی‌اکراه چون که فارغ[…]
شعر هرکه او یار محترم دارد _ غزل مرادف _ ملک الشعرا بهار هرکه او یار محترم دارد دگر اندر جهان چه غم دارد خوبرویان شهر را دیدم هرکه چیزی ز حسن کم دارد لیک شکر خدا که دلبر من خوبی از فرق تا قدم دارد بهر عشاق دام‌های بلا زیر[…]
شعر در جوانی چنان که می‌دانی _ ملک الشعرا بهار داستان شبی از شب های جوانی در جوانی چنان که می‌دانی بزم‌ها داشتم به پنهانی پیشم آمد شبی بلایه زنی نه زنی، آفتاب انجمنی چه زنی بوستان زیبایی چه زنی سرو ناز رعنایی سرو قدی و نار پستانی سیم ساقی سفید[…]
شعر اندرین حجره‌ام پس از خور و خواب _ ملک الشعرا بهار در صفت محبس تأمینات رین حجره‌ام پس از خور و خواب نیست چیزی انیس غیرکتاب مه اردی‌بهشت و لاله به باغ من در اینجا چو لاله دل پر داغ دستم آزاد و بسته است دلم تن درست و شکسته است[…]
شعر نمرهٔ دو بود چو نمره یک _ تغییر زندان _ ملک الشعرا بهار نمرهٔ دو بود چو نمره یک لیک لختی از آن فراخترک نیست دیوار او سیه چو زغال تیغه‌ای بین محبس است و مبال هست بر سقف او یکی روزن که شود حبسگاه ازآن روشن روی در نیز[…]
شعر کرد دیوانه‌ای به چاه نگاه _ ملک الشعرا بهار حکایت دیوانه‌ای که سنگ به چاه اندخت کرد دیوانه‌ای به چاه نگاه عکس خود را بدید در ته چاه سنگی افتاده بد به راه اندر هشت آن سنگ را به‌چاه اندر مردم شهر رنج‌ها بردند تا که آن سنگ را برآوردند […]
شعر آه از انسان که چون شود سوی پست _ ملک الشعرا بهار در نیکامی و بدنامی می گوید آه از انسان که چون شود سوی پست هیچ چیزش نمی‌شود پابست ور شود سوی اوج، شاه شود برتر از آفتاب و ماه شود گه به عین‌الحیات گیرد جا گَه شود شوم‌تر ز[…]
شعر شب آدینه هشتم آبان _ ملک الشعرا بهار حکایت حاج واعظ قزوینی شب آدینه هشتم آبان شد به مجلس خلاف شه عنوان بی دلیل و بهانه میر سپاه بود شایق به خلع احمدشاه وکلا جمله واقف از اسرار بین بیم و امید گشته دچار همه سوگند خورده با قرآن به[…]
شعر گشت مردی شریک پرخواری _ تمثیل _ ملک الشعرا بهار گشت مردی شریک پرخواری کرد تقسیم توشه را باری گفت یک چیز ازین دوگانه بخواه خربزه یا که هندوانه بخواه گفت من هر دوانه می‌خواهم خربزه، هندوانه می‌خواهم برد مشروطه داغ و چوب و فلک جای آن ساخت حبس نمره[…]
شعر بهر آن شد بنای نمرهٔ یک _ ملک الشعرا بهار سبب بنای زندان بهر آن شد بنای نمرهٔ یک که بگیرد مقام زجر و کتک مجرمی کاو به کرده، خستو نیست چاره‌اش غیر زور بازو نیست سارقی کاو نمی کند اقرار باید اقرار خواست با اصرار جای اشکنجه و عذاب[…]
شعر دیده‌ام من ز بام آنجا را _ ملک الشعرا بهار صف زندان نمرهٔ یک دیده‌ام من ز بام آنجا را آن سیه‌چال عمرفرسا را تنگ و تاریک و سهمناک و قعیر در و دیوارها سیاه چو قیر کلبه‌ها بی‌دریچه و روزن تنگ و تاریک چون دل دشمن روز و شب[…]
شعر پس ره نمرهٔ دو پیمودم _ ملک الشعرا بهار صف زندان نمرهٔ دو پس ره نمرهٔ دو پیمودم زان که خود راه را بلد بودم ایستادم به پیش آن درگاه چه دری، لا اله الا الله! دخمه‌ای تنگ و سوبه‌سوی و نمور واندر آن دخمه چند زنده‌به‌گور هر یکی در[…]
شعر مثل مردمان خطا نشود _ ملک الشعرا بهار صف ادارهٔ تأمینات و شرح زندان مثل مردمان خطا نشود که دویی نیست کان سه‌تا نشود با من این حبس گاه راکار است حبس این بنده سومین‌بار است بارهای دگر بدون درنگ می گذشتم ز ره به محبس تنگ چون رسیدم ز[…]
شعر داشت امسال ماه فروردین _ ملک الشعرا بهار گفتار سوم سبب نظم کتاب داشت امسال ماه فروردین همچو افسردگان بر ابرو چین بودش از ابر چین به پیشانی سرد و پر باد و زشت و ظلمانی مؤمنی گفت از چه عید امسال شده برعکس، ماه رنج و ملال هست تاربک[…]
شعر باده و این همه ز باده بتر _ ملک الشعرا بهار در مذمت مخدرات و مسکرات باده و این همه ز باده بتر که برآورده دودمان از سر یا ز پرکاری است و کم‌خواری یا ز پرخواری است وکم‌کاری چون که عدل از میانه برخیزد عقل وخیروصلاح بگریزد آن توان‌گر[…]
شعر آن مهندس که این بنا پرداخت _ ملک الشعرا بهار گفتار دوم در خلقت جهان آن مهندس که این بنا پرداخت کس نداند که از برای چه ساخت دانم این مختصر که در این کار رمزهایی بود فزون ز شمار منظری هست فوق این منظر فوق او نیز منظری دیگر […]
شعر ای نبرده کسی به کنه تو راه _ ملک الشعرا بهار گفتار نخست در عظمت ذات باریتعالی و نقص ادراک بشر ای نبرده کسی به کنه تو راه تاری و دیو و اورمزد و اله ای خدایی که در تو حیرانم کیستی؟ چیستی؟ نمی‌دانم کرده‌ام من به هستیت اقرار گفته‌ام در[…]
شعر اندرین فترت برآمد رایت سالار زند _ ملک الشعرا بهار از کریم خان زند تا مشروطه اندرین فترت برآمد رایت سالار زند مملکت را کرد مستخلص پس از پیکار چند بود سلطانی کریم و شهریاری هوشمند دوحهٔ نیکی نشاند و ریشهٔ زشتی بکند پایگاه ملک را بنهاد بر چرخ بلند خسروان[…]
شعر هم اتابیکان به ملک فارس چتر افراشتند _ ملک الشعرا بهار از اتابکان فارس تا نادرشاه افشار هم اتابیکان به ملک فارس چتر افراشتند آل کرت آنگه هرات و غور درکف داشتند پارس، از آن پس اتابیکان زکف نگذاشتند واندر آن آل مظفر تخم نیکی کاشتند شیخ ابواسحق و یاران گنج‌ها[…]
شعر پاسبانا تا به چند این مستی و خواب گران _ ملک الشعرا بهار از کیومرث تا سربداران پاسبانا تا به چند این مستی و خواب گران پاسبان‌را نیست خواب،از خواب سر بردار، هان! گلهٔ خود را نگر بی‌پاسبان و بی‌شبان یک‌طرف گرگ دمان و یک‌طرف شیر ژیان آن ز چنگ این[…]
شعر آن کس که رموز غیب داند، نه تویی _ ملک الشعرا بهار آن کس که رموز غیب داند، نه تویی وان کو خط نابوده بخواند، نه تویی اندیشهٔ عاقبت مکن کز پس مرگ چیزی هم اگر از تو بماند، نه تویی مطالب بیشتر در: پیشنهاد ویژه[…]
شعر از پیش و پس حیات بر خیره مپوی _ ملک الشعرا بهار از پیش و پس حیات بر خیره مپوی دم را بنگر ز آمده و رفته مگوی آن را که گذشته است بیهوده میاب وآن را که نیامده است بیهوده مجوی مطالب بیشتر در: پیشنهاد[…]
شعر تا بشکافد به هم دل نالانی _ ملک الشعرا بهار تا بشکافد به هم دل نالانی تا خون بارد ز دیدهٔ گریانی هرجاکه دمد ستاکی اندر لب جوی دست بشرش بسر نهد پیکانی مطالب بیشتر در: پیشنهاد ویژه برای مطالعه تجلی و برخی کارکردهای اسطوره در[…]
شعر ای روح روان که فارغ از این بدنی _ ملک الشعرا بهار ای روح روان که فارغ از این بدنی جویای عزیزکردهٔ خویشتنی ای خفته به خاک، من تو هستم تو منی من فرزندم تو مادر ممتحنی مطالب بیشتر در: پیشنهاد ویژه برای مطالعه تجلی و[…]
شعر ای مادر اگر دسترسی داشتمی _ ملک الشعرا بهار ای مادر اگر دسترسی داشتمی سنگ سیه از گور تو برداشتمی خود را گل و خاک تیره پنداشتمی تنهات به زیر خاک نگذاشتمی مطالب بیشتر در: پیشنهاد ویژه برای مطالعه آه اگر دست دل من به تمنا[…]
شعر ای ایرانی خفتی و بگذشت بسی _ ملک الشعرا بهار ای ایرانی خفتی و بگذشت بسی برخیز و به کار خویش بنگر نفسی ور کشته شوی جز این مبادت هوسی کاین خانه از آن توست نی زان کسی مطالب بیشتر در: پیشنهاد ویژه برای مطالعه آه[…]
شعر ای کاش دلم به دوست مفتون نشدی _ ملک الشعرا بهار ای کاش دلم به دوست مفتون نشدی چون مفتون شد ز هجر مجنون نشدی چون مجنون شد ز رنج پر خون نشدی چون پر خون شد ز دیده بیرون نشدی مطالب بیشتر در: پیشنهاد ویژه[…]
شعر زان نرگس نیم مست مستم کردی _ ملک الشعرا بهار زان نرگس نیم مست مستم کردی زان قامت افراشته پستم کردی گویندکه بت همی شکست ابراهیم ای ابراهیم بت‌پرستم کردی مطالب بیشتر در: پیشنهاد ویژه برای مطالعه آه اگر دست دل من به تمنا نرسد –[…]
شعر ای خواجهٔ راد و مشفق دیرینه _ ملک الشعرا بهار برای وثوق ا‌لدوله به فرنگستان فرستاده شد ای خواجهٔ راد و مشفق دیرینه دوری شاید ولی به این دیری نه ساعت مشمر فال بدو نیک مگیر مگذار که تقویم شود پارینه مطالب بیشتر در: پیشنهاد ویژه[…]
شعر سرتیپ، شدم ذلیل در جنگ پشه _ ملک الشعرا بهار در محبس نظمیه سرتیپ، شدم ذلیل در جنگ پشه بیمارم و زار و مانده در چنگ پشه از زحمت روز گشته‌ام قد مگس وز خستگی شب شده‌ام رنگ پشه مطالب بیشتر در: پیشنهاد ویژه برای مطالعه […]
