چه خوش برقی به چشم شب درخشید – شعر امید هوشنگ ابتهاج   چه خوش برقی به چشم شب درخشید چراغم را فروغی تازه بخشید مخوان ای جغد شب لالایی شوم که پشت پرده بیدار است خورشید   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ – غزل دهم[…]

شبی بود و بهاری، در من آویخت – شعر گریه هوشنگ ابتهاج   شبی بود و بهاری، در من آویخت چه آتش ها، چه آتش ها برانگیخت فرو خواندم به گوشش قصه ی خویش چو باران بهاری اشک می ریخت   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ[…]

سحرگه در چمن خوش رنگ شد گل – شعر سنگ هوشنگ ابتهاج   سحرگه در چمن خوش رنگ شد گل نگاهش کردم و دل تنگ شد گل به دل گفتم که نازست این، میندیش چو دستی پیش بردم، سنگ شد گل   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما[…]

دلم گر قصه گوید، اینک آن گوش – شعر وصل هوشنگ ابتهاج   دلم گر قصه گوید، اینک آن گوش لبم گر بوسه خواهد، این لب نوش اگر شب زنده دارم، این سر زلف چو خوابم در رباید، اینک آغوش   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ[…]

چو نی می نالم از داغ جدایی – شعر جدایی هوشنگ ابتهاج   چو نی می نالم از داغ جدایی دریغا ای نسیم آشنایی چنان گشتم غبار آلود غربت که نشناسم که خود بودم کجایی   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ – غزل دهم 10 اشتراکات[…]

پری بودی و با من راز کردی – شعر پری هوشنگ ابتهاج   پری بودی و با من راز کردی به ناز و عشوه عشق آغاز کردی مرا آواز دادی، چون رسیدم کبوتر گشتی و پرواز کردی   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ – غزل دهم[…]

سپیده سر زد و مرغ سحر خواند – شعر تنهایی هوشنگ ابتهاج   سپیده سر زد و مرغ سحر خواند سپهر تیره دامان زرافشاند شبی گفتی به آغوش توآیم چه شب ها رفت و آغوشم تهی ماند   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ – غزل دهم[…]

به خوابی دیدمش غمگین نشسته – شعر چنگ حزین هوشنگ ابتهاج   به خوابی دیدمش غمگین نشسته گرفته در بغل چنگی گسسته من این چنگ حزین را می شناسم دریغا عشق من، عشق شکسته   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ – غزل دهم 10 اشتراکات ساختاری[…]

سر زلف تو کو؟ مشک ترم کو؟ – شعر دریغ هوشنگ ابتهاج   سر زلف تو کو؟ مشک ترم کو؟ لب نوشت، شراب و شکرم کو؟ کجا شد ناز اندامت؟ کجا شد؟ دریغا، شاخه ی نیلوفرم کو؟   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ – غزل دهم[…]

افتاده ز بام، خاک درگه شده ام – شعر شماره هوشنگ ابتهاج   افتاده ز بام، خاک درگه شده ام چون سایه ی نیمروز کوته شده ام روزی شوهر، پدر، برادر بودم امروز همین شماره ی ده شده ام   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ –[…]

شکفتی چون گل و پژمرده ای از من – شعر بی دل هوشنگ ابتهاج   شکفتی چون گل و پژمرده ای از من خزانم دیدی و آزردی از من به آوردی، وگرنه با چنین ناز اگر دل داشتم می بردی از من   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر[…]

این عشق کهن بوده ی نافرسوده – شعر عشق کهن هوشنگ ابتهاج   این عشق کهن بوده ی نافرسوده پیرانه سرم نمی هلد آسوده در حسرت دیدار تو کردیم سفید این ریش پریشان به اشک آلوده   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ – غزل دهم 10[…]

شب دستی سیاه و خویش بر سر می زد – شعر بال کبوتر هوشنگ ابتهاج   شب دستی سیاه و خویش بر سر می زد از دور کسی بال کبوتر می زد مرغی به سر شاخه ی غم می نالید در سینه یمن شوق تو پر پر می زد   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر[…]

ای دیده تو را به روی او خواهم داد – شعر آرزو هوشنگ ابتهاج   ای دیده تو را به روی او خواهم داد از گریه ی شوقت آبرو خواهم داد می خند چو آیینه که در حجله ی بخت دست تو به دست آرزو خواهم داد   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از[…]

همزاد دل است درد و دیرینه ی من – شعر همزاده هوشنگ ابتهاج   همزاد دل است درد و دیرینه ی من اندوه جهان است در آیینه ی من ای کوه کهن صدای نالیدن توست این ناله که بر می شود از سینه ی من   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی[…]

برخیز دلا که دل به دلدار دهیم – شعر دیدار هوشنگ ابتهاج   برخیز دلا که دل به دلدار دهیم جان را به جمال آن خریدار دهیم این جان و دل و دیده پی دیدن اوست جان و دل و دیده را به دیدار دهیم   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی[…]

پیرانه سرم رنج و غم زندان است – شعر زندان هوشنگ ابتهاج   پیرانه سرم رنج و غم زندان است آه از غم پیری که دو صد چندان است من برخی آن پیر خردمند که گفت دنیا همه زندان خردمندان است   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما[…]

در کنج قفس پشت خمی دارد شیر – شعر غم شیر هوشنگ ابتهاج   در کنج قفس پشت خمی دارد شیر گردن به کمند ستمی دارد شیر در چشم ترش سایه ای از جنگل دور ای وای خدایا، چه غمی دارد شیر   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر[…]

آن عشق که دیده گریه و آموخت ازو – شعر آن عشق هوشنگ ابتهاج   آن عشق که دیده گریه و آموخت ازو دل در غم او نشست و جان سوخت ازو امروز نگاه کن که جان و دل من جز یادی و حسرتی چه اندوخت ازو   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از[…]

گر خون دلی بیهوده خوردم، خوردم – شعر برد هوشنگ ابتهاج   گر خون دلی بیهوده خوردم، خوردم چندان که شب و روز شمردم ، مردم آری، همه باخت بود سر تا سر عمر دستی که به گیسوی تو بردم، بردم   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما[…]

ای آتش افسرده ی افروختنی – شعر درس وفا هوشنگ ابتهاج   ای آتش افسرده ی افروختنی ای گنج هدر گشته ی اندوختنی ما عشق و وفا را ز تو آموخته ایم ای زندگی و مرگ تو آموختنی   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ – غزل[…]

چون مه که ز دشت لاله بر می خیزد – شعر فریاد هوشنگ ابتهاج   چون مه که ز دشت لاله بر می خیزد از کشته شهر ناله بر می خیزد فردا که به رستخیز در نی بدمند فریاد هزار ساله بر می خیزد   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه[…]

هر چند که گرد من برانگیخته ای – شعر هنوز هوشنگ ابتهاج   هر چند که گرد من برانگیخته ای باران بلا بر سر من ریخته ای چون اشک مرو ز پیش چشمم که هنوز چون ناله به دامان دل آویخته ای   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر[…]

امروز منم که راهی کوی توام – شعر آهنگ سفر هوشنگ ابتهاج   امروز منم که راهی کوی توام امید وصال می کشد سوی توام تا دست رسد شبی به گیسوی توام می آیم و آشفته تر از موی توام   پیشنهاد ویژه برای مطالعه  شعر دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما حافظ[…]

چشم بستندم که دنیا را مبین – شعر چشم بسته هوشنگ ابتهاج   چشم بستندم که دنیا را مبین دل ز دنیا کنده ام من پیش ازین مال دنیا مال دنیا ای کریم با تو در دنیا و عقبا ننگریم دیده ام بس چشم باز بی حضور مانده از دیدار آن دلدار دور وی بسا[…]

سر به سنگی می زدم فریاد خوان – شعر سر و سنگ هوشنگ ابتهاج   سر به سنگی می زدم فریاد خوان پاسخم آمد شکست استخوان سنگ سنگین دل چه می داند که مرد از چه سر بر سنگ می کوبد به درد او همین سنگ است و از سرها سر است سنگ روز سر[…]

نقش او در دل چه زیبا می نشست – شعر خواب آینه هوشنگ ابتهاج   نقش او در دل چه زیبا می نشست سنگدل آیینه ی ما را شکست آینه صد پاره شد در پای دوست باز در هر پاره عکس روی اوست آینه درعشق بازی صادق است آینه یک دل نه، صد دل عاشق[…]

بهارا چه شیرین و شاد آمدی – شعر خون بلبل هوشنگ ابتهاج   بهارا چه شیرین و شاد آمدی که با مژده داران داد آمدی بده داد ما را که خون خورده ایم ستم های آن سرنگون برده ایم بدر برده از دست بیدادگر دلی در بدر، غرق خون جگر دلی، مانده صد زخم خنجر[…]

عشق شادی ست، عشق آزادی ست – شعر سماع سوختن هوشنگ ابتهاج   عشق شادی ست، عشق آزادی ست عشق آغاز آدمی زادی ست عشق آتش به سینه داشتن است دم همت بر او گماشتن است عشق شوری زخود فزاینده ست زایش کهکشان زاینده ست تپش نبض باغ در دانه ست در شب پیله رقص[…]

دلا دیدی که خورشید ازشب سرد – شعر یادگار خون سرو هوشنگ ابتهاج   دلا دیدی که خورشید ازشب سرد چو آتش سر ز خاکستر بر آورد زمین و آسمان گلرنگ و گلگون جهان دشت شقایق گشت ازین خون نگر تا این شب خونین سحر کرد چه خنجر ها که از دل ها گذر کرد[…]