شعر بربوده دلم چشم پر فنش – تغزل ملک الشعرا بهار    بربوده دلم چشم پر فنش وان عارض چون ماه روشنش   نسرینش رخ و سوسنش دو زلف من بندهٔ نسرین و سوسنش   عشقی است دگرگونه با ویم مهریست دگرگونه با منش   خاطر شده مفتون عارضش دیده شده حیران دیدنش   مانا[…]