کودک پرست

کودک پرست

  • کودک پرست

    خالق عالم که آدم خلق کرد

    ناگهان پایان عالم فرق کرد

    ز آغاز تو را کودکی آفرید

    وز هزاران تو را یکی آفرید

    کودکی، شیرین بود و نوشین

    زندگی ایمان بود، بی هیچ دین

    این جهان بی‌خشم بود و بی درد

     در کنار کودکانِ شیر مرد

     

    جنگ و نفرت را به حق پایان بود

    گر جهان را کودکی شاهان بود

    گر خدا را صورتی بودش پدید

    روی او را طفلکی باید بدید

    کودکی شوق است و ذوق پایدار

    سر عشق است و عیان و آشکار

    کودکانند فارغانی بی فراق

    کودکانند نور محض بی چراغ

    کودکانند خالصان بی ریا

    کودکانند انبیای اولیا

    کودکانند عابدان بی نماز

    کودکانند عارفان بی نیاز

    کودکانند مستان خوش خیال

    کودکانند مومنان بی خیال

    حال ای کودک هجده ساله

    زندگی بی کودکی بی حاله

    باید که بمانیم، ناخدای کودکی

    عشق را آغاز کنیم، با آن خدای کودکی

    حال که پایان آمد این درس و کلاس

    باش باقی را تو یک طفلک شناس

    هر کجا بودی مکن این شعله خاموش

    کودکیِ خود مکن آخر فراموش

    #ناخدا

    به مطلب امتیاز دهید!

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    ناخدا
    Latest posts by ناخدا (see all)

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *