نجوا
من که در خانه ویران شده مأوا دارم
کی گذار از غم امروز به فردا دارم
در شبستان سکوتم به درون می جوشم
که هزاران غم پنهانی و پیدا دارم
دست و پا می زنم و دردکشان حتی از
لحظه ای فکر به این مهلکه پروا دارم
زندگی شد گرهی کور و من از دستانم
ناامیدم که نه انگیزه نه یارا دارم
غرق می گردم و در وحشت این لحظه نگاه
به طلوع افق دور به دریا دارم
نور می آید و امّید چو بر می گردد
زیر لب در دل این معرکه نجوا دارم
روح در کالبد مرده دوران مهدی
می دمم چون نفس پاک مسیحا دارم
#مهدی_رستگاری
نوزدهم اردیبهشت سال یکهزار و چهارصد و دو خورشیدی
نهم مه سال ۲۰۲۳ میلادی
Latest posts by مهدی رستگاری (see all)
- دلتنگی - سپتامبر 23, 2023
- مهرجویی - سپتامبر 23, 2023
- امشب به یادت در سرای شعر گامی می زنم - سپتامبر 23, 2023