نجوا

نجوا

  • نجوا

     

    من که در خانه ویران شده مأوا دارم
    کی گذار از غم امروز به فردا دارم

    در شبستان سکوتم به درون می جوشم
    که هزاران غم پنهانی و پیدا دارم

    دست و پا می زنم و دردکشان حتی از
    لحظه ای فکر به این مهلکه پروا دارم

    زندگی شد گرهی کور و من از دستانم
    ناامیدم که نه انگیزه نه یارا دارم

    غرق می گردم و در وحشت این لحظه نگاه
    به طلوع افق دور به دریا دارم

    نور می آید و امّید چو بر می گردد
    زیر لب در دل این معرکه نجوا دارم

    روح در کالبد مرده دوران مهدی
    می دمم چون نفس پاک مسیحا دارم

    #مهدی_رستگاری
    نوزدهم اردیبهشت سال یکهزار و چهارصد و دو خورشیدی
    نهم مه سال ۲۰۲۳ میلادی

    دفتر شعر روزگاران
    ۸۵۸

    به مطلب امتیاز دهید!

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    مهدی رستگاری
    Latest posts by مهدی رستگاری (see all)

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *