بائیف

معنی بائیف

  • معنی بائیف به همراه کلمات هم قافیه، و برابر پارسی آن در فرهنگ لغت دهخدا، فرهنگ لغت معین، فرهنگ فارسی عمید، دانشنامه آزاد فارسی، تلفظ بائیف در گویش ها و لهجه ها.

     

    معنی بائیف

     

    شاعر متبحر فرانسه.

     


     

    معنی بائیف در لغتنامه دهخدا

     

    بائیف. ( اِخ ) آنتوان دُ…. شاعر متبحر فرانسه از اصحاب پلیاد مولد او ونیز بسال 1532 م. و متوفی در همان شهر بسال 1589 م.

     


     

    پیشنهاد و نظر شما برای معنی بائیف

    در بخش دیدگاه، نظر خودتان را درباره‌ی این مطلب بنویسید. اگر نقصی می‌بینید، سعی کنید مطلبمان را کامل کنید. و اگر پیشنهاد تازه‌ای دارید، پیشنهادتان را اضافه کنید.

     

    پیشنهاد ویژه برای مطالعه

    نامه های احمد شاملو به آیدا

    اشعار نیما یوشیج

    گلچین اشعار عاشقانه فروغ فرخزاد

    اشعار سهراب سپهری

     


     

    معنی بائیف در ویکی پدیا

     

    ژان-آنتوان دُ بائیف (به فرانسوی: Jean-Antoine de Baïf) (زادهٔ ۱۵۳۲ـ درگذشتهٔ ۱۵۸۹م) شاعر، مورخ، مقاله‌نویس، مترجم و دانشمند فرانسوی و فاضل‌ترین فرد از ۷شاعر گروه پلئیاد.

    بائیف فرزند نامشروع لازار دُ بائیف انسانگرا و دیپلمات و معشوقهٔ ونیزی اش بود. او در ونیز به دنیا آمد. پس از بازگشت خانواده اش به پاریس ژان دُرا، او و پیر دُ رُنسار را در کالج کنکئورت آموزش داد. این دو به همراه یوآخیم دوبلای کوشیدند تا شعر فرانسوی را با پیروی از قدما و شاعران ایتالیایی دگرگون کنند. بائیف دو مجموعه غزل “عشقهای ملین” (۱۵۵۲م) و “عشقهای فرانسین” (۱۵۵۵م) را به شیوهٔ پترارک و اپیکور و با همین هدف سرود. در ۱۵۶۷م، کمدی “شجاع” اقتباسی از “سرباز لاف زن ” اثر پلاوتوس به روی صحنه آمد و منتشر شد.

    بائیف مورد توجه شاهانهٔ شارل نهم و آنری (هانری) سوم قرار داشت و از ایشان مستمری دریافت می‌کرد. او شاعری ذوفنون، نوآور و تجربه گر بود که نظام تلفظ آواشناختی را ابداع کرد ومورد استفاده قرار دادو همچنین به همراه تیبُل دُ کُرویلِ آهنگساز مدرسه‌ای عالی برای ترویج برخی نظریات افلاطون دربارهٔ اتحاد شعر و موسیقی بنیاد نهاد که چندان نپایید. “شعر بائیفی”ـ شعر ۱۵ هجایی ـ از جمله ابداعات وزنی او بود. “نظریاتش در” نوبرانه‌های شعر فرانسه در ادبیات موزون ” (۱۵۷۴م) و ترانه‌هایش همراه با موسیقیِ، نوشتهٔ ژاک مودویی ـ در” سرودهای کوچک موزون” (۱۵۸۶م) آمده‌است.

    شعر بائیف شخصی است و قریحهٔ او از نبوغش درخلق صورت و زبان کمتراست، ولی استعداد بیشتری برای بیان توصیفات واقعی و روشن، به ویژه درعرصهٔ زندگی روستایی و طنز، دارد.

    بائیف بیشتر به نوآوری در شکل و زبان پرداخته‌است اما قریحه‌ای در هجو و نیز بیان توصیفات واقع‌گرایانه و زنده از زندگی روستایی دارد. “آثار مقفی”(۱۵۷۳م) دانش او را آشکار می‌کند زیرا در شعرهای اسطوره‌ای، سروده‌های شبانی، هجویات و غزلواره‌های این مجموعه از نمونه‌های یونانی، لاتینی، لاتینی نو و ایتالیایی تقلید کرده‌است. مهمترین اثر او”میمها، آموزشها و ضرب المثلها “(۱۵۷۶م) به علم، سیاست و اخلاق پرداخته‌است. نظریاتش در”نوبرانه‌های شعر فرانسه در ادبیات موزون”(۱۵۷۴م) و ترانه‌هایش در”سرودهای کوچک و موزون”(۱۵۸۶م) آمده‌است.

    از دیگر آثار اوست: نخستین بارقه‌ها (۱۵۶۷م) تقدیم به کاترین دُ مدیچی، (۱۵۷۴م) سرگرمیها و ترجمهٔ منظوم «خواجه» اثر ترنتیوس و آنتیگونهٔ سوفوکل.

     

    در ویکی پدیا درباره بائیف بخوانید

     

     

    به مطلب امتیاز دهید!

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    بهاره خدابنده
    Latest posts by بهاره خدابنده (see all)

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *