قرآن-که-مهین-کلام-خوانند-آن-را

شعر قرآن که مهین کلام خوانند آن را 3

  • دکلمه صوتی شعر قرآن که مهین کلام خوانند آن را – رباعی 3 از خیام + معنی، تحلیل و تفسیر فلسفی. گهگاه نه بر دوام خوانند آن را بر گرد پیاله آیتی هست مقیم.

    شعر قرآن که مهین کلام خوانند آن را – رباعی 3 – خیام

     

    قرآن که مهین کلام خوانند آن را
    گهگاه نه بر دوام خوانند آن را

    بر گرد پیاله آیتی هست مقیم
    کاندر همه جا مدام خوانند آن را

     

     

    کاندر همه جا مدام خوانند آن را

    در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر در مصرع آخر اتفاق می‌افتد. از ابتدا انگار به گونه‌ای شاعر می‌خواسته ما را آماده کند تا برسد به مصرع آخر، به همین دلیل همیشه سطر آخر رباعی در ذهن مخاطب خوب به یاد می‌ماند، و این شعر حکیم عمر خیام را نیز بسیاری از مردم با نام «کاندر همه جا مدام خوانند آن را» می‌شناسند.

     

    از آرشیوهای مشابه دیدن کنید:

    حکیم عمر خیام قالب: رباعی وزن شعر: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)

     

    قرآن که مهین کلام خوانند آن را صوتی

    پلیر زیر چند دکلمه ی صوتی شعر «قرآن که مهین کلام خوانند آن را» از خیام است. این قطعه‌ها توسط احسان اسماعیلی، داوود ملک زاده، زهرا بهمنی خوانده شده‌اند.

     

    در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

    جستجوی واژه

    لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

    آ

    (حر.) «آ» یا «الف ممدوده» نخستین حرف از الفبای فارسی ؛ اولین حرف از حروف ابجد، برابر با عدد "۱".


     

    معنی قرآن که مهین کلام خوانند آن را

    قرآن که مهین کلام خوانند آن را
    گهگاه نه بر دوام خوانند آن را

    قرآن که آنرا بهترین و برترین کلام ها میخوانند – در تفسیر آن اختلاف هایی وجود دارد.

     

    معنی بر گرد پیاله آیتی هست مقیم

    بر گرد پیاله آیتی هست مقیم
    کاندر همه جا مدام خوانند آن را

    بر روی پیاله می جمله ای وجود دارد – که همیشه ساده است و همه معنی آن را می فهمند و همه جا به یک معنی آنرا میخوانند.

     

    تفسیر فلسفی قرآن که مهین کلام خوانند آن را

    تفسیر زیر از عبدالحسین عادل زاده است. انتشار این متن به معنای تایید یا انکار محتوای آن نیست.

     

    قرآن که مِهین کلام خوانند آن را

    گه‌گاه نه بر دوام خوانند آن را

    بر گرد پیاله آیتی هست مقیم

    کاندر همه جا مدام خوانند آن را

    در بیت دوم در واژۀ »مدام» ایهام وجود دارد و برای آنکه پیام رندانۀ آن دریافت شود می‌بایست معنای بعید این واژه یعنی «شراب» در نظر خواننده نقش ببندد. آیتی که بر گرد پیاله مقیم است مایع درون آن که همانا شراب انگوری است می‌باشد. از سویی در معنای نزدیک این واژه نیز اگر تامل کنیم مشخص می‌شود که واژه «آیت» به این خاطر در بیت دوم بکار رفته تا معنای «پایداری» برای این واژه در بدایت امر قوی‌تر به نظر برسد، چرا که هر چه این غرابت و بیگانگی میان معنای نزدیک و بعید این واژه بیشتر شود حظ ادبی خواننده از آن بیشتر خواهد بود و در ظرف محدود شعر، معنای عمیق‌تر و گسترده‌تری ریخته خواهد شد.

    زان عرب بنهاد نام می مدام

    زانک سیری نیست می‌خور را مدام[1]

    این رباعی از جمله رباعیاتی است که به نظر من شاعر با آن تنها خواسته رندی و تیربینی خود را نشان دهدکه درد یا مشکل بشر در زندگی چیست (نبود دوام) و این مشکل راه حلش چیست (سرمستی و نشاط)، تا مگر با توهم دوام که در حالت مستی عارض می‌شود رنج بی‌دوامی از چهر هستی زدوده شود. و از سویی، در آن به شاهراه غریزه نیز نیم‌نگاهی شده است؛ روش‌هایی که برآمده از غریزه دوام خواه و زیباپسند انسانی نباشند در نهایت یا پوسته‌ای بی‌روح خواهند بود یا برای تاثیرگذاری مناسب با چیزی از عناصر غریزی ترکیب خواهند شد، ولو آنکه به قیمت استحالۀ کلی آنها تمام شود؛ شاید قشریونی که درک عرفانی از قرائت سنتی ادیان را نمی‌پسندند، این استحاله را که در قالب مستی‌آور ساختن چیزی غیر غریزی رخ می‌دهد، یک استحاله غیر قابل پذیرش و مسخ‌کننده بدانند!

    هنوز هم با اندیشیدن در باب عناصر اروتیک و خراباتی در عرفان نظری، گونۀ الهی‌ترین اعضای این مکتب نیز کمی گل می‌اندازد!

     

    دیدگاه کاربران درباره‌ی شعر قرآن که مهین کلام خوانند آن را خیام

    آرش می گوید:
    قرآن که مهینْ کلام خوانند آن را : قرآن را که کتاب بزرگ می نامند
    گه گاه نه بر دوام خوانند آن را : آن را نه دائم بلکه گه گاه می خوانند
    بیت اول معنی واضح و ساده ای دارد ولی اصل مشکل در معنی کردن بیت دوم این رباعی است. به خصوص دو کلمه پیاله و مدام. تعدادی سوال برای افرادی ایجاد شده که به دنبال جواب آنها گشتم و جواب بعضی ها رو گرفتم
    – آیا منظور از پیاله ، جام شراب است یا نه؟
    – آن “آیت” چیست؟
    – منظور از “مدام” چیست؟ «دائم» یا «شراب»؟
    من سعی می کنم گام به گام کلمات رو معنی کنم تا منظورم رو کاملا واضح برسانم.
    یکی از دلایلی که شاعر از آرایه ایهام استفاده می کند برای این است که خواننده را به فکر کردن وا دارد. پس خواند مصرع اول این بیت و دیدن “پیاله” سوال پیش می آید که منظور از پیاله چیست. و با خواندن مصرع دوم و دیدن کلمه “مدام” و فهمیدن دو معنی آن می توانید بین یک معنی از “مدام” و پیاله رابطه پیدا کنید. این کار هوشمندانه باعث میشود که عارفانی که می خواهند این رباعی را عارفانه معنی کنند دچار مشکل شوند. ولی این فقط یک راهنمایی برای فهمیدن معنی اصلی “پیاله” است و معنی اصلی “مدام” ، «دائم» خواهد بود.
    بر گرد پیاله آیتی هست مقیم : در اطراف جام شراب آیه ای همواره است
    کاندر همه جا مدام خوانند آن را: که همه جا آن را دائم می خوانند
    حالا ببینیم چرا باید “مدام” «دائم» معنی بشود و منظور از خواندن آیه ای در اطراف جام شراب چیست؟
    در بیت اول می گوید که مردم آیات داخل قرآن را گه گاه می خوانند. و در بیت دو می گوید که در اطراف(نه داخل) جام شراب آیه ای هست که مردم دائم آنرا می خوانند. پس اگر “مدام” «دائم» معنی شود، رباعی معنی پیدا میکند.
    حالا بعضی از افراد می گویند خب ما می توانیم آیات داخل قرآن را بخوانیم ولی آیه ای در اطراف پیاله نمی بینیم که بخوانیم. کسی که فقط بخواهد بخواند، به واقعیت ها پی نمی برد. آیه یعنی نشانه. نشانه ها همیشه خواندنی نیستند بلکه دیدنی و درک کردنی هستند. در اطراف پیاله نشانه ای هست که همه انسان ها دائم به دنبال آن هستند چون همه آن را درک میکنند و از آن خوششان می آید.
    ________________
    معنی دوم :
    قرآن را که کلام بزرگ می نامند را گه گاه و در بعضی مواقع(در مجالس خاص) می خوانند.
    ولی جام شراب به همراه خود نشانه هایی دارد که از آن در هر مجلسی و همیشه بهره می برند.

    منوچهر می گوید:
    آقای زمان …. گرچه دیر مطلبت را در رابطه با این شعر خواندم اما هنوز هم دیر نیست !
    تا آنجاکه نوشته اید “چراهمه چیز رامیخواهند بنفع اسلام تمام کنند ، درجای خود جای بحث و تعمق دارد . امااینکه میگوئیدیه کم به شعور یکدیگر احترام بزارید” ، مرا یاد داستانی انداخت که :
    4 نفر نمازمیخواندند . اولی درنماز حرف زد . دومی باو تذکر داد که نمازش باطل شد .سومی به هردوی آنها تذکر داد و چهارمی درنماز خدارا شکرکردکه به آنها تذکر نداده است .
    آیا یک شاعر بنام نمیتواند اشتباه بیندیشد .آیا باین نحو دم از شراب و می ومستی زدن وگفتار آنان را باشراب خواریهای مادی تعبیرکردن صحیح است !
    علی جان بی ستاره ، امیدوارم شماهم هرچه زودتر ستاره دار شوید ونامتان باافتخار درتاریخ ثبت گردد. برداشت من از 14 روایت قرآن که حافظ فرموده ، 14 نوع نیست .زیرا روایت با نوع تفاوت دارد ومیتواند منظور ایشان این بوده باشد که با 14 توجیه بیان نمود که هرکدام برای هرکس قابل درک است . انگور را به هر زبان که بنامیم انگور است . اما آنرا باید بزبان همان شخص بیان کرد تا قابل درک باشد . امیدوارم توانسته باشم منظورم را درست بیان کرده باشم .

    جمشید می گوید:

    حافظ و چهارده روایت:
    قرآن کریم: حافظ در محضر قوام الدین عبدالله
    شیرازی به آموزش قرآن کریم پرداخته استو با پشتکار حافظ قرآن شد و توانست قرآن را در چهار ده روایت از حفظ بخواند.
    عشقت رسد به فریاد گر خود به سان حافظ قرآن زبر بخوانی در چهار ده روایت
    منظور از چهار ده روایت چه بوده است؟

    در قرن دوم ه.ق هفت نفر حافظ قرآن بودند که قرائت آنان مورد تائید همگان بود. این قاریان که قراء سبعه هستند هر کدام دو راوی دارند که در نتیجه 14 روایت از قرائت قرآن از راویان این هفت قاری شکل می گیرد و منظور چنین است که حافظ به سبک و سیاق تمام این چهار ده نفر راوی، قرآن را می توانست از حفظ بخواند که خود هنری بس بزرگ بود.
    کشاف ز مخشری: از دیگر کتبی که حافظ به مطالعه و تحقیق در آن پرداخت و حتی تفسیری به آن نیز نگاشت کتاب کشاف زمخشری می باشد که مطالب آن پیرامون مباحث قرآنی و توضیح و تفسیر آیات مبارکه است.
    کشف الفنون: این کتاب نوشته ی سراج الدین عمر عقلانی بود که حافظ آنرا مطالعه نموده است.
    حکمت و الهیات: وی در این باره نیز کتب بزرگانی چون بیضاوی، قطب الدین رازی، بو علی سینا و دیگر دانشمندان متقدم بهره برده است. که عبارتند از: مطالع شرح مطالع، طوالع انوار، مطالع فی شرح اطوالع و …
    زبان و ادبیات عرب: حافظ به قدری در این علم پیشرف کرد که وی استاد مسلم زبان عرب گردید و توانست اشعاری در غالب و موزون عربی بگوید که تنها از کسانی بر می آید که به زبان عربی مسلط باشند. حتی در این زمینه از شیخ اجل سعدی نیز برتر است.

     

    شعر قرآن که مهین کلام خوانند آن را اثر کیست؟

    اثر خیام است.

     

    معنی رباعی قرآن که مهین کلام خوانند آن را چیست؟

    قرآن که آنرا بهترین و برترین کلام ها میخوانند – در تفسیر آن اختلاف هایی وجود دارد.

    به مطلب امتیاز دهید!

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    پوریا ‌پلیکان
    Latest posts by پوریا ‌پلیکان (see all)

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    دانلود اپلیکیشن «شعر و مهر»

    دانلود اپلیکیشن «شعر و مهر»