زنده ام تا من مرا بوجهل من در رنج می دارد – بوجهل من

زنده ام تا من مرا بوجهل من در رنج می دارد – شعر بوجهل من نیما یوشیج

زنده ام تا من مرا بوجهل من در رنج می دارد

جسته از زیر دم گاوی چه آلوده

چون مگس های سگان است و نه جز این بوده تا بوده

او- آن آیین سماجت، آن طفیلی تن بپرورده- چو می پرد پی آن است

تا یک جای بنشیند

بر سر هر جانور شکلی

روی گوش و زیر چشم و برجبین پاکرویانی، بر هر آن پاکیزه کان بینی

زهرآلوده کان دانی.

می مکد بوجهل من خون از تن هر جانور در هر گذرگاه

نیست او از کار من آگاه

می پرد تا یابدم یک بار دیگر

من ولیکن می گریزم ز او

تا مرا گم کرده بنشیند

بر سر دیوار دیگر.

بهمن 1320

قالب شعر: نیمایی

در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

آ

(حر.) «آ» یا «الف ممدوده» نخستین حرف از الفبای فارسی ؛ اولین حرف از حروف ابجد، برابر با عدد "۱".

آ

هان! هلا! آی!

مطالب بیشتر در:

نیما یوشیج

اشعار نیما یوشیج

زنده ام تا من مرا بوجهل من در رنج می دارد

شعری که خواندیم به این شکل شروع شد: «زنده ام تا من مرا بوجهل من در رنج می دارد » آیا با این سطرها برای شروعِ این شعر موافق هستید؟ به نظر شما غیر از این شروع نیز می‌توانستیم شروعِ دیگری داشته باشیم و شعر از چیزی که حالا هست جذاب‌تر و زیباتر باشد؟ به طور یقین نیما یوشیج که از شاعران مهم معاصر ماست دیدگاه و دلایلِ خاص خودش را برای این شروع داشته است، به نظر شما چرا این سطرها را برای شروع شعر انتخاب کرده؟ شما اگر جای نیما یوشیج بودید، این شعر را چگونه شروع می‌کردید؟ و به جای سطرهای پایانی یعنی : «من ولیکن می گریزم ز او / تا مرا گم کرده بنشیند / بر سر دیوار دیگر» از چه سطرهایی استفاده می‌کردید؟