هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
پوریا پلیکان، شعر امروز، شعر بر اساس موضوع، شعر سپید، شعر عاشقانه، قالب های شعر فارسی
شعر سیبری پوریا پلیکان
شعر سیبری پوریا پلیکان
دست‌های کوچک تو مثل برف
لای انگشت‌هایم ذوب می‌شوند
چشم‌هایت را نبند
وقتی تو را می‌بوسم
چشم‌هایت دو دریچه به ماهی‌ست
که از لای شاخه‌ها می‌وزد.
سفیدیِ چشم‌های تو زمستان است
هربار در آغوششان می‌افتم
لرز می‌افتد به اندامم.
صدای له شدنِ برف‌ها در زیرِ پا
سرودی‌ست
که با دندانِ عابران هماهنگ شده.
عابران می‌دوند وُ
از چشم‌های تو فرار می‌کنند.
از دست‌هایت که مثل برف
وَ اندامت
که مثلِ شاخه‌های درختان شکننده‌اند.
انگار سیبری با اعمال شاقه‌اش
عشق تو باشد.
امّا نه
رنگِ عجیبِ چشم‌های تو
نسکافه‌ای داغ
در یک ظهر برفی‌ست
وَ برف‌ها سفیدیِ چشم‌های تواَند
که از نسکافه بخار می‌شوند.
مثل شومینه‌ای
که در حسرت هم‌آغوشی‌ات می‌سوزد
خودم را می‌بلعم آرام آرام
چشم‌هایت را نبند
وقتی تو را می‌بوسم
بگذار از چشم‌هایت
از دست‌های خودت بپرسم:
«آیا آزادی
جز بوسیدنِ تو لای برف‌هاست؟»
از مجموعه شعر آن سر این جنازه را بگیر
Instagram & telegram: Pooria_pelican
نبودنت چسبیده است به من
نه مثل چیزی از بیرون
همچون عضوی تازه
که از درون روییده باشد
نه مثل چیزی از بیرون
همچون عضوی تازه
که از درون روییده باشد
Latest posts by پوریا پلیکان (see all)
- اوزان و بحرهای شعر فارسی - سپتامبر 24, 2023
- اشعار، ترجمه‌ها و نقدهای احمد شاملو - سپتامبر 13, 2023
- اشعار احمد شاملو + بیوگرافی - سپتامبر 10, 2023
درودتا باد