جانِ آتش افتاده

آتش افتاد به جان وبه جهان از پی تو
قدحی غرق شرابم که پرم از می تو

به سر زلف تو سوگند که در قبله گهت
بهر غم ناله کنم همچو نوای نی تو

ساده بودست دلم ،باخت بتو قافیه را
می رود سوز زمستان به سراغ دی تو

هرکه باشد به دل و دیده خمار لب یار
در طوافت برود سوی دیار ری تو؟

من به جان آمدم ازحسرت گلخنده ی تو
مات و مبهوت بخوانم غزلی در طی تو

به مطلب امتیاز دهید!

میانگین امتیازات ۵ از ۵

داود شمسی , شاعر و نویسنده اشعار سپید ، غزل ، دو بیتی ، تک بیتی ، قصیده و مثنوی. زاده سال ۱۳۸۲ در تبریز اهل ملکان_مبارکشهر تحصیل کرده ی رشته ی تجربی

Latest posts by داود شمسی (see all)

چرا در وب‌سایت عضو شوم؟