بارانِ من

بارانِ من

  • بارانِ من

     

    دلم دلبند دامت شد ز روزی که تو را دیدم                                        ز درد آسوده گردید از زمانی که تو را چیدم

    سبو و می چرا خواهم چو در جامم تو افتادی                                   تو آن گل که خدا بر من بشارت داد و بوییدم

    تنم چون دانه ای چشم انتظار روز باران شد                                     تو باریدی چو بارانی به رویم تا که روییدم

    تو آن باران روح افزای عصر سرد پاییزی                                           که با عطر و صدای تو ز دنیا دست شوییدم

    سپس رنگین کمان گشتی و رنگی بر دلم دادی                                نگاهی بر من افکندی ردای عشق پوشیدم

    دمی بنشین کنارم تا ببینی درد این دل را                                        چه طولانی زمانی را به دنبال تو جوییدم

    مبادا دلبرم روزی کنی ترک عزیزت را                                               که این جام قسم را من به دیدار تو نوشیدم

    در این دنیای فانی من که را جز روی تو دارم؟                                    بدان جز تو به دیداری نکوشیدم نکوشیدم

    نگارا دلبرا جانا عزیزا روحم انگیزا                                                     بده قولی دلم را که جفایت را نکوهیدم

    ببندا  عهد  با  جانان  که  گر  روزی  شدی  تنها                                ز  اشعارم  بخوانی  چون  تو را در شعر  بوسیدم

    به مطلب امتیاز دهید!

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    حمزه مرادی
    Latest posts by حمزه مرادی (see all)

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *