هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
خیام، اوزان شعر فارسی، رباعی
آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی – 157
دکلمه صوتی آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی – رباعی 157از خیام + معنی، تحلیل و تفسیر فلسفی معذوری اگر در طلبش میکوشی باقی همه رایگان نیرزد هشدار.
آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی
معذوری اگر در طلبش میکوشی
باقی همه رایگان نیرزد هشدار
تا عمر گرانبها بدان نفروشی
تا عمر گرانبها بدان نفروشی
در قالب رباعی ضربه‌ی اصلی شعر در مصرع آخر اتفاق می‌افتد. از ابتدا انگار به گونه‌ای شاعر می‌خواسته ما را آماده کند تا برسد به مصرع آخر، به همین دلیل همیشه سطر آخر رباعی در ذهن مخاطب خوب به یاد می‌ماند، و این شعر حکیم عمر خیام را نیز بسیاری از مردم با نام «تا عمر گرانبها بدان نفروشی» می‌شناسند.
از آرشیوهای مشابه دیدن کنید:
حکیم عمر خیام قالب: رباعی وزن شعر: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
دکلمه آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی صوتی
پلیر زیر چند دکلمه ی صوتی شعر «آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی» از خیام است. این قطعه ها توسط داوود ملک زاده و زهرا بهمنی خوانده شده‌اند.
در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.
جستجوی واژه
لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)
آ
(حر.) «آ» یا «الف ممدوده» نخستین حرف از الفبای فارسی ؛ اولین حرف از حروف ابجد، برابر با عدد "۱".
معنی و تفسیر آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی
سخن از اکتفا به حداقل است. به بیان دیگر اگر می خواهید زندگی شیرین و خوبی داشته باشید توقعاتتان را به حداقل برسانید. از دیگران تا ممکن است انتظار چیزی نداشته باشید که اگر انتظار و توقع داشتید و بدان نرسیدید یقینا عصبانی و ناراحت و دلگیر می شوید. حتی به همان میزان که شما به همسر خود وابسته بشوید اسیر او خواهید شد. بعضا خود را از زمین و زمان طلبگار می دانند لذا زندگی سختی را سپری می کنند چون کسی قادر نیست تا همه توقعات وی را برآورده سازد. نتیجه اش دلخوری و عصبانیت خواهد بود. دکتر شهیدی نقل می کرد که با جمعی از آقایان علما در عربستان سعودی قصد دیدار با وزیر عربستان را داشتیم. ابتدا باید در اتاق انتظار می نشستیم. به این آقایان علما خیلی سخت می گذشت. من که سابقه اداری داشتم و می دانستم که امور حساب شده است و دیدار و ملاقات طبق برنامه پیش خواهد رفت لذا مشکلی نداشتم ولی این آقایان که عادت نداشتند خلاف انتظار و توقعشان شده بود. بهانه می گرفتند. احساس می کردند که به پرستیژ و شخصیتشان بر خورده است.
نوه بزرگ کم سن و سالی نداشت. دو ساله بود که از مشهد مهاجرت کردند. تلفن که می زدم. و می خواست با او صحبت کنم می گفت نمی خواهم صحبت کنم. همین شنیدن صدایش برای من کافی و آرامش بخش بود. پدرش می گفت اگر یک بار به من بگوید من نمی خواهم صحبت کنم دیگر به او زنگ نمی زنم. گفتم فرق من با شما در همین است. من نمی خواهم صحبت کنم. من می خواهم صدایش را بشنوم. و همین کافی است. و او هم می دانست که اگر صدبار بگوید نمی خواهم صحبت کنم باز صد و یکمین بار زنگ خواهم زد.
باید سطح توقعات و انتظارات را تا حد ممکن پایین آورد. باید به همان میزان که نیاز داری تا بخوری و به همان میزان که نیاز داری تا تو را بپوشاند به همین مقدار بسنده کن. اگر برای به دست آوردن همین مقدار شما تلاش و کوشش کنی معذوبر هستی. اشکال ندارد و اشکار نخواهد داشت. اگر از حد نیاز و و ضرورت که گذشت باقی چیزها را حتی اگر مفت و مجانی هم به تو بدهند باز هم بی ارزش است. چون تو در برابر چیزی که حتی مجانی به دست می آوری باید عمر گرانبها را پای آن بگذاری. عمر تو ارزشش آن قدر هستی که بیهوده پای چثیزی هدر ندهی.
حسن جمشیدی
دیدگاه کاربران درباره‌ی آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی
بهرام مشهور می گوید:
پس از قرنها ، انگار خیّام رخ در رخ پول دوستان و سرمایه داران حریص دارد که خطاب به آنها می گوید : فقط آن مایه یعنی آن مقدار از مال دنیا را که برای رفع نیازهای اساسی و راحتی انسان است ، عذر درست اخلاقی و منطقی دارید که در طلبشان بکوشید ولی بیشتر از آنها را اگر بدنبالشان باشید شما را درمسیری خواهد انداخت که مدام ذهنتان گرفتارش خواهد شد و دیگر رنگ خوشبختی را نخواهید دید و چون در نظر خیّام گذران عمر باید به خوشدلی باشد ، او انسانها را از چنین کاری برحذر می دارد .
حسین می گوید:
فرزانهٔ توس درست همین مضمون را در خطبهٔ داستان یازده رخ گفته:
سه چیزت بباید کز او چاره نیست/ وز آن نیز بر سَرْت پیغاره نیست:
خوری گر بپوشی و گر گستری/ سزد گر به دیگر سخن ننگری
کز این سه گذشتی، همه رنجِ آز/ چه در آز پیچی، چه اندر نیاز
شعر آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی اثر کیست؟
این شعر اثر خیام است.
Latest posts by نگین (see all)
- به هر که جور نکردی نمی توانستی - ژانویه 29, 2024
- چشم مستت شوخی آغازد همی - ژانویه 29, 2024
- هزار سال رهست از تو تا مسلمانی - ژانویه 29, 2024
