گذشتم از تو که ای گل چو عمر من گذرانی – شعر همیشه بهار هوشنگ ابتهاج   گذشتم از تو که ای گل چو عمر من گذرانی چه گویمت که به باغ بهشت گم شده مانی به دور چشم تو هر چند داد دل نستاندم برو که کام دل از دور آسمان بستانی گذشتم به[…]

بیا که بار دگر گل به بار می آید – شعر پیام پرستو هوشنگ ابتهاج   بیا که بار دگر گل به بار می آید بیار باده که بوی بهار می آید هزار غم ز تو دارم به دل، بیا ای گل که گل شکفته و بانگ هزار می آید طرب میانه ی خوش نیست[…]

صبا به لرزش تن سیم تار را مانی – شعر فسانه ی شهر هوشنگ ابتهاج   صبا به لرزش تن سیم تار را مانی به بوی نافه سر زلف یار را مانی به گوش یار رسان شرح بی قراری دل به زلف او که دل بی قرار را مانی در انتظار سحر چون من ای[…]

چون باد می روی و به خاکم فکنده ای – شعر خنده ی غم آلود هوشنگ ابتهاج   چون باد می روی و به خاکم فکنده ای آری برو که خانه ز بنیاد کنده ای حس و هنر به هیچ، ز عشق بهشتی ام شرمی نیامدت که ز چشمم فکنده ا ی؟ اشکم دود به[…]

ای فرستاده سلامم به سلامت باشی – شعر اشک ندامت هوشنگ ابتهاج   ای فرستاده سلامم به سلامت باشی غمم آن نیست که قادر به غرامت باشی گل که دل زنده کند بوی وفایی دارد تو مگر صاحب اعجاز و کرامت باشی خانه ی دل نه چنان ریخته از هم که در او سر فرود[…]

هنوز چشم مرادم رخ تو سیر ندیده – شعر مرغ پریده هوشنگ ابتهاج   هنوز چشم مرادم رخ تو سیر ندیده هوا گرفتی و رفتی ز کف چو مرغ پریده تو را به روی زمین دیدم و شکفتم و گفتم که این فرشته برای من از بهشت رسیده بیا که چشم و چراغم تو بودی[…]

چون خواب ناز بود که باز از سرم گذشت – شعر خاکستر هوشنگ ابتهاج   چون خواب ناز بود که باز از سرم گذشت نامهربان من که به ناز از برم گذشت چون ابر نوبهار بگریم درین چمن از حسرت گلی که ز چشم ترم گذشت منظور من که منظره افروز عالمی ست چون برق[…]

رفتم و زحمت بیگانگی از کوی تو بردم – شعر قصه ی درد هوشنگ ابتهاج   رفتم و زحمت بیگانگی از کوی تو بردم آشنای و دلم بود و به دست تو سپردم اشک دامان مرا گیرد و در پای من افتد که دل خون شده را هم ز چه همراه نبردم شومم از آینه[…]

به کویت با دل شاد آمدم با چشم تر رفتم – شعر اشک واپسین هوشنگ ابتهاج   به کویت با دل شاد آمدم با چشم تر رفتم به دل امید درمان داشتم درمانده تر رفتم تو کوته دستی ام می خواستی ورنه من مسکین به راه عشق اگر از پا در افتادم به سر رفتم[…]

گل می رود از بستان بلبل ز چه خاموشی – شعر ناله ای بر هجران هوشنگ ابتهاج   گل می رود از بستان بلبل ز چه خاموشی وقت است که دل زین غم بخراشی و بخروشی ای مرغ بنال ای مرغ آمد گه نالیدن گل می سپرد ما را دیگر به فراموشی آه ای دل[…]

زین پیش از پس و پیش زلف دو تا مگستر – شعر دام بلا هوشنگ ابتهاج   زین پیش از پس و پیش زلف دو تا مگستر در پیش پای دل ها دام بلا مگستر تا کی کنی پریشان دل های مبتلا را آن خرمن بلا را پیش صبا مگستر بر پای مرغ مألوف کس[…]

ز داغ عشق تو خون شد دل چو لاله ی من – شعر ناله هوشنگ ابتهاج   ز داغ عشق تو خون شد دل چو لاله ی من فغان که در دل تو ره نیافت ناله ی من مرا چو ابر بهاری به گریه آر و بخند که آبروی تو ای گل بود ز ژاله[…]

بیا که بر سر آنم که پیش پای تو میرم – شعر وفا هوشنگ ابتهاج   بیا که بر سر آنم که پیش پای تو میرم ازین چه خوش ترم ای جان که من برای تو میرم دست هجر تو جان می برم به حسرت روزی که تو ز راه بیایی و من به پای[…]

با این دل ماتم زده آواز چه سازم – شعر نی شکسته هوشنگ ابتهاج   با این دل ماتم زده آواز چه سازم بشکسته نی ام بی لب دم ساز چه سازم در کنج قفس می کشدم حسرت پرواز با بال و پر سوخته پرواز چه سازم گفتم که دل از مهر تو برگیرم و[…]

باز امشب از خیال تو غوغاست در دلم – شعر نی خاموش هوشنگ ابتهاج   باز امشب از خیال تو غوغاست در دلم آشوب عشق آن قد و بالاست در دلم خوابم شکست و مردم چشمم به خون نشست تا فتنه ی خیال تو برخاست در دلم خاموشی لبم نه ز بی دردی و رضاست[…]

موج رقص انگیز پیراهن چو لغزد بر تنش – شعر نیاز هوشنگ ابتهاج   موج رقص انگیز پیراهن چو لغزد بر تنش چنان به رقص آید مرا از لغزش پیراهنش حلقه ی گیسو به گرد گردنش حسرت نماست ای دریغا گر رسیدی دست من در گردنش هر دمم پیش آید و با صد زبان خواند[…]

زمان قرعه ی نو می زند به نام شما – شعر به نام شما هوشنگ ابتهاج   زمان قرعه ی نو می زند به نام شما خوشا که جهان می رود به کام شما درین هوا چه نفس ها پر آتش است و خوش است که بوی خود دل ماست در مشام شما تنور سینه[…]

اشعار هوشنگ ابتهاج   هوشنگ ابتهاج شاعر سبک کلاسیک و نو و همچنین فعال در زمینه موسیقی، در اسفند ماه سال 1306 به دنیا آمد. در دوره نوجوانی با شعر و موسیقی آشنا شد و در سال های ابتدایی جوانی اولین مجموعه شعر خود به نام «نخستین نغمه ها» که دربرگیرنده اشعاری به سبک کلاسیک[…]

بیوگرافی هوشنگ ابتهاج امیرهوشنگ ابتهاج متخلص به سایه، زاده 6 اسفند 1306 در رشت است. سایه در نوجوانی با موسیقی و سرودن شعر آشنا گردید و در سال های ابتدای جوانی اولین مجموعه شعر خود به نام نخستین نغمه ها را منتشر کرد. آشنایی با مرتضی کیوان که از منتقدان ادبیات مدرن آن زمان بود[…]