هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
دسته‌بندی نشده
شور ِ شعر
شور ِ شعر
برخیز و بیفزا به سخن آه و فغان را
آرام بگو ، زمزمه کن شعر نهان را
در ما سبب صیغل جان است ، بیارای
هر لحظه بدین گوهر دردانه زبان را
از خویش برون آی و به پرواز در آور
اندیشه ی آتش زده در جان جهان را
تا کی نگرانی که کسی از تو برنجد
آزاد و رها کن همه ی روح و روان را
بگذار در اندیشه ی پرواز بمانند
آنان که شکستند سر خیره سران را
ماییم و کلامی که کسی گوش نمی داد
بگذار به حال خوش خود جمع کران را
فریاد فرود آر چو پتکی به سر صبر
بشکن به سخن چرخه ی تکرار زمان را
امروز اگر عرصه ی جولان هنر نیست
گردونه نماند به وفا ، بی هنران را
آتشدل(delfire)-پنجم دی ماه ۱۴۰۱
چه شاعرانه ی غم آلودیست ، چراغِ روشنِ چشم ِ سیاه و تاریکت ....
