دانلود دکلمه صوتی شعر روندگان مقیم از بلا نپرهیزند سعدی – غزل 233 + پخش آنلاین، متن کامل، معنی و تفسیر. گرفتگان ارادت به جور نگریزند. امیدواران دست طلب ز دامن دوست.

شعر روندگان مقیم از بلا نپرهیزند – غزل 233 – سعدی

روندگان مقیم از بلا نپرهیزند

گرفتگان ارادت به جور نگریزند

امیدواران دست طلب ز دامن دوست

اگر فروگسلانند در که آویزند

مگر تو روی بپوشی و گر نه ممکن نیست

که اهل معرفت از تو نظر بپرهیزند

نشان من به سر کوی می‌فروشان ده

من از کجا و کسانی که اهل پرهیزند

بگیر جامه صوفی بیار جام شراب

که نیک نامی و مستی به هم نیامیزند

رضای دوست به دست آر و دیگران بگذار

هزار فتنه چه غم باشد ار برانگیزند

مرا که با تو که مقصودی آشتی افتاد

رواست گر همه عالم به جنگ برخیزند

به خونبهای منت کس مطالبت نکند

حلال باشد خونی که دوستان ریزند

طریق ما سر عجزست و آستان رضا

که از تو صبر نباشد که با تو بستیزند

از آرشیوهای مشابه دیدن کنید:

روندگان مقیم از بلا نپرهیزند صوتی

پلیر زیر چند دکلمه ی صوتی شعر روندگان مقیم از بلا نپرهیزند سعدی است. این قطعه‌ها توسط محسن لیله‌کوهی، سعیده تهرانی‌نسب و حمیدرضا محمدی خوانده شده‌اند.

در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

پیشنهاد ویژه برای مطالعه

مرغ سحر ناله سر کن

بیدار شدم – حفره‌ها

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد _ 128

11 جمله معروف اورندا جوزف بایدن – تکه کتاب

معنی روندگان مقیم از بلا نپرهیزند

روندگان مقیم از بلا نپرهیزند گرفتگان ارادت به جور نگریزند

سالکانی که دیگر در سیر و سلوک و سفر نیستند، از بلا دوری نمی کنند (چرا که آن را همچون مِهر می بینند)، کسانی که از روی ارادت گرفتار (اسیر) شده اند، از برای ستم نمی گریزند (و به دیگری روی آورند).

رَوَندگان همان سالکِان راۀ حضرت حق هستند که راۀ سیر و سُلوک را پیش گرفته اند. «رَوَندگانِ مقیم»، سالِکانی هستند که راه سیر و سُلوک را به فرجام رسانده اند و دیگر در سفر نیستند. «ارادت»، در تصوف به نگرشِ و سَرسپردگیِ سالک به پیر است، و یا روی آوردنِ تام به خداوند و دوری و پرهیز از آفریدگانِ اوست.

معنی امیدواران دست طلب ز دامن دوست

امیدواران دست طلب ز دامن دوست اگر فروگسلانند در که آویزند

اگر شوریدگانِ آرزومند (ـِ رسیدن به دوست) دست طلب و کوشش از دامنِ دوست بردارند، به دامنِ چه کسی دیگر چنگ بیاویزند؟

معنی مگر تو روی بپوشی و گر نه ممکن نیست

مگر تو روی بپوشی و گر نه ممکن نیست که اهل معرفت از تو نظر بپرهیزند

شدنی نیست که اهل معرفت از نظربازی به تو پرهیز کنند، مگر آن که تو خود روی بپوشانی.

معنی نشان من به سر کوی می‌فروشان ده

نشان من به سر کوی می‌فروشان ده من از کجا و کسانی که اهل پرهیزند

اگر می خواهی مرا در یابی، به سرِ کویِ می‌فروش ها بیا و نام و نشانیِ من را بگو (همه مرا می شناسند)، من کجا و پرهیزگاران کجا؟

معنی بگیر جامه صوفی بیار جام شراب

بگیر جامه صوفی بیار جام شراب که نیک نامی و مستی به هم نیامیزند

جامۀ صوفیِ عابدنمایِ مرا بگیر و جام باده را بیار (که از دورویی و ریا خسته شده ام)، چرا که نمی توان نیکْ نامی (= عاشقی) و مَستی (= بَدنامی) را در هم آمیخت یا باهم داشت.

«صوفی» پیروِ طریقت باشد. «مَستی» در معنایِ مجازی به چم «گناهکار/بَدنام» باشد.

معنی رضای دوست به دست آر و دیگران بگذار

رضای دوست به دست آر و دیگران بگذار هزار فتنه چه غم باشد ار برانگیزند

خرسندیِ دوست را به دست بیاور و دیگران را رها کن، غمی نیست و اهمیتی ندارد که فتنه و آشوب بسیار به پا کنند.

معنی مرا که با تو که مقصودی آشتی افتاد

مرا که با تو که مقصودی آشتی افتاد رواست گر همه عالم به جنگ برخیزند

وقتی مرا با تو که آهنگ و خواستِ من هستی آشتی دست داده است، روا و جایز است که همۀ مردم جهان با من جنگ به پا کنند.

معنی به خونبهای منت کس مطالبت نکند

به خونبهای منت کس مطالبت نکند حلال باشد خونی که دوستان ریزند

اگر مرا بکُشی، کسی دیۀ من را از تو دادخواست نکند، زیرا خونی که دوست بریزد، حلال است.

معنی طریق ما سر عجزست و آستان رضا

طریق ما سر عجزست و آستان رضا که از تو صبر نباشد که با تو بستیزند

راه و روشِ ما این است که سرِ تسلیم و ناتوانی بر آستانِ خرسندی تو فرود آریم، زیرا شکیباییِ دوری را نداریم تا با تو ستیز کنیم.

معنی غزل روندگان مقیم از بلا نپرهیزند سعدی چیست؟

سالکانی که دیگر در سیر و سلوک و سفر نیستند، از بلا دوری نمی کنند (چرا که آن را همچون مِهر می بینند)، کسانی که از روی ارادت گرفتار (اسیر) شده اند، از برای ستم نمی گریزند (و به دیگری روی آورند).

رَوَندگان همان سالکِان راۀ حضرت حق هستند که راۀ سیر و سُلوک را پیش گرفته اند. «رَوَندگانِ مقیم»، سالِکانی هستند که راه سیر و سُلوک را به فرجام رسانده اند و دیگر در سفر نیستند. «ارادت»، در تصوف به نگرشِ و سَرسپردگیِ سالک به پیر است، و یا روی آوردنِ تام به خداوند و دوری و پرهیز از آفریدگانِ اوست.

شعر روندگان مقیم از بلا نپرهیزند کیست؟

این شعر اثر سعدی شیرازی است.

• About
• Latest Posts

مهدیه

اما اگر هیچ چیز ‏‎نتواند ما را از مرگ برهاند، ‏‎لااقل عشق ‏‎از زندگی نجات‌مان خواهد داد... |پابلو نرودا|

Latest posts by مهدیه (see all)

• هفته‌ای می‌رود از عمر و به ده روز کشید – 273 - ژوئن 12, 2023
• آن که نقشی دیگرش جایی مصور می‌شود – 272 - ژوئن 12, 2023
• بخت این کند که رای تو با ما یکی شود – 271 - ژوئن 11, 2023