سمت خدا



گر خدا آمد و آغاز مثل هاست
خوش باش که پایان تو شرین به عسل هاست
بر تکیه او توبه کنی باز 
رحمان و رحیم است و اقبال تو خوشنام شود باز
تا رهی گم کنی از راه
او شود چاره گر و مصحلت راه
در سختی تو حکمتی اندوخته گاهی
موعد رسد، پرواز کنی تو غم گاه به گاهی
بی کس نشوی تا که به همراه خدایی
او خود بشود همسفرت تا که به درگاه خدایی
خرم و سبزه و گل هیچ صفا نیست
تا زمانی که رهت سمت خدا نیست

به مطلب امتیاز دهید!

میانگین امتیازات ۵ از ۵