شعر منت دونان نیما یوشیج

زدن یا مژه بر مویی گره ها

به ناخن آهن تفته بریدن

ز روح فاسد پیران نادان

حجاب جهل ظلمانی دریدن

به گوش کر شده مدهوش گشته

صدای پای صوری را شنیدن

به چشم کور از راهی بسی دور

به خوبی پشّه¬ی پرنده دیدن

به جسم خود بدون پا و بی پر

به جوف صخره ی سختی پریدن

گرفتن شر زه شیری را در آغوش

میان آتش سوزان خزیدن

کشیدن قله ی الوند بر پشت

پس آنگه روی خار و خس دویدن

مرا آسان تر و خوش تر بود زان

که بار منّت دونان کشیدن

اسد 1300

قالب شعر: غزل

در شعر بالا اگر واژه‌ای برایتان غریب آمد، کافی‌ست در قسمت جستجوی سایت بنویسید: «معنی …»

مطالب بیشتر در:

نیما یوشیج

اشعار نیما یوشیج

زدن یا مژه بر مویی گره ها

شعری که خواندیم به این شکل شروع شد: «زدن یا مژه بر مویی گره ها / به ناخن آهن تفته بریدن / ز روح فاسد پیران نادان / حجاب جهل ظلمانی دریدن» آیا با این سطرها برای شروعِ این شعر موافق هستید؟ به نظر شما غیر از این شروع نیز می‌توانستیم شروعِ دیگری داشته باشیم و شعر از چیزی که حالا هست جذاب‌تر و زیباتر باشد؟ به طور یقین نیما یوشیج که از شاعران مهم معاصر ماست دیدگاه و دلایلِ خاص خودش را برای این شروع داشته است، به نظر شما چرا این سطرها را برای شروع شعر انتخاب کرده؟ شما اگر جای نیما یوشیج بودید، این شعر را چگونه شروع می‌کردید؟ و به جای سطرهای پایانی یعنی : «پس آنگه روی خار و خس دویدن / مرا آسان تر و خوش تر بود زان / که بار منّت دونان کشیدن» از چه سطرهایی استفاده می‌کردید؟