آموزش‌های ویدیویی

آموزش آرایه‌های ادبی

آموزش وزن شعر (عروض و قافیه)

نیما یوشیج، شعر معاصر

ای فراکش دو سال می گذرد – به یاد وطنم

ای فراکش دو سال می گذرد – شعر به یاد وطنم نیما یوشیج

ای فراکش دو سال می گذرد

که من از روی دلکَشَت دورم

نیست با من دلم ز من بپرد

که چه سوی تو بار مهجورم

من دراین خانه های شهر اسیر

همچو پرّنده در میان قفس

گوئیا دزدم از بسی تقصیر

شده ام در خور چنین محبس.

بد تراز دزد می کنم باور

کرده ام هر گناهشان را فاش

چون پرنده به هر طرف خود سَر

خوانده ام ،خواندنم بود پرخاش.

می هراسم زهر چه دیوارست

چه کند با هراس خود شاعر؟

شاعری کاین چنین گرفتارست

باشد اندر گریستن ماهر.

این همه هیچ ای «فراکش » من

دور ماندن ز روی تو سخت ست

دوریت کاسته ست ز آتش من

چیست این بخت،مرگ یا بخت ست؟

می رسد چون نسیم های بهار

دامنت می شود سراسر گل

می کشی سوی خود ز راهگذار

هر پرنده:چه «زیک» و چه بلبل

کوه خرم ! «فراکش» محبوب

ملجاء فکرهای تنهایی

که همی ایستد بسی محجوب

بر سرت آسمان مینایی.

من که با فکرِ نافذ و باریک

خلق را هر زمان بپیچانم

پس چرا کمترم ز بلبل و«زیک»

غم فشرده ست روی خندانم؟

کوه! با آن همه نعایم وجود

با چنان میهمانی عامی

نَبرَد پس چرا ز روی تو سود

شاعر بینوا ی ناکامی؟

سهم من دور ماندن از آنجاست

بی نصیبی زهرچه جانبخش ست

وطنم را ببین که از چپ و راست

چه نهان پرور و نهانبخش ست.

باشد آن گونه ئی که می خواهد

از صدای من وز شکلم دور

گر چه هردم زجانِ من کاهد

گنهش نیست، خود شدم مهجور.

وطنم را همیشه دارم دوست

با وجود تمام بی بهری

نرسد سوش تا جهان بد جوست

دست یک فتنه، پای یک شهری.

۲۳ فروردین ماه سال۱۳۰۵

قالب شعر: چهار پاره

در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

آ

(حر.) «آ» یا «الف ممدوده» نخستین حرف از الفبای فارسی ؛ اولین حرف از حروف ابجد، برابر با عدد "۱".

آ

هان! هلا! آی!

مطالب بیشتر در:

نیما یوشیج

اشعار نیما یوشیج

ای فراکش دو سال می گذرد

شعری که خواندیم به این شکل شروع شد: «ای فراکش دو سال می گذرد / که من از روی دلکَشَت دورم / نیست با من دلم ز من بپرد / که چه سوی تو بار مهجورم» آیا با این سطرها برای شروعِ این شعر موافق هستید؟ به نظر شما غیر از این شروع نیز می‌توانستیم شروعِ دیگری داشته باشیم و شعر از چیزی که حالا هست جذاب‌تر و زیباتر باشد؟ به طور یقین نیما یوشیج که از شاعران مهم معاصر ماست دیدگاه و دلایلِ خاص خودش را برای این شروع داشته است، به نظر شما چرا این سطرها را برای شروع شعر انتخاب کرده؟ شما اگر جای نیما یوشیج بودید، این شعر را چگونه شروع می‌کردید؟ و به جای سطرهای پایانی یعنی : «وطنم را همیشه دارم دوست / با وجود تمام بی بهری / نرسد سوش تا جهان بد جوست / دست یک فتنه، پای یک شهری» از چه سطرهایی استفاده می‌کردید؟