به دلم موند نشد اونی که خواستی شم کاش نمیرفتی که من با همه قاطی شم
دیدی آخر زدش این عشق به تن و ریشم منو چند تا عکس و این شمع
چه شبایی که با حرفای تو خوابم برد حالا تنها شده اونی که واست میمرد
هر چی کاشتیم توی دستای تو پرپر شد کاش دلم ضربه نمیخورد
یادته یکمی قبل تر به قبلا که قلبمو واسه تو دادم رفت
یادته یکمی قبل تر میگفتم باهام حرف بزن حرفات دوای دردن
دیگه نمیشونم حرفاتو نمیگیرم دستاتو هرکاری واست کردم
نیومد به چشمات خب …
من خوبیتو میخواستم حال تو باهام بد بود بین ما کدوم مثل حرفایی که میزد بود
مجبود شدم که حتی تو روی خودم وایسم تو خیلی مهم بودی من خوبیتو میخواستم
میرم ولی از فکر تو بیرون نمیرم خیلی بعیده بعد تو آروم بگیرم
یک لحظه از اون روزارو یادم نمیره واسه فراموش کردنت باید بمیرم
این کودک گریان ز حال سنگین کابوس تسکین نمیابد به هیچ
آغوش و لالایی افسوس …
در خواب های من تا چشم بیند کاروان کاروان هول و هذیان است
لعنت به شب های بعد از تو به دردی که ماند از تو به دادم نمیرسی
رفتی آواره شد خانه ماندم غریبانه لعنت به بی کسی
قلب من این چنین آسان نمی لرزید عشقت اما به غم هایش نمی ارزید
دنیا را بردی همراهت به نابودی دنیا غم شد مگر تو چند نفر بودی
آخر یک نفر خسته و تنهال ماند آخر بغض من پیش دلت جا ماند
بی تو آدم سابق نشدم من دگر عاشق نشدم بردی هوای مرا
حیف که ماجرای هم نشدیم ما برای هم نشدیم بردی تو جان مرا
پر پر کردم گل باغ غرورم را تا در دستان تو باشد دل تنها
دوست دارم پاشم از خوابو تموم شه دردامو
زندگی کنم دیگه با خیال آسوده
پاشم از جامو باشه فردا و
یکی بهم بگه همه اینا خواب بوده
گفتی که قلبت با منه اما یکی دیگه تورو داره
دیدی چه ساده باورت کردم من مجنون بیچاره
خوش به حالش که پر و بالش شدی دستاشو میگیری
خوش به حالت تو بهترین حالت براش هستی و میمیری
آهای روزای سوت و کور کوچه ی تنگ بی عبور دستای خالی دل پر فردای خوب خیلی دور
دلی نمیمونه واسم وقتی که سمیه هوا وقتی قفس زندگیمه فرار کنم من تا کجا
سر روی بالش میذارم گریه میاد یاد چشام بگو به چه جرمی توی این روزام
دلی نمیمونه واسم دلخوشیو یاد بگیرم وقتی که پر نیست تو تنم دنبال پرواز نمیرم
درد یعنی غم داری
بخندی به روت نیاری
درد یعنی دورت
شلوغه و کسی نداری
من قاتل کسی شدم
که جرم اون عشق بود
من قاتل کسی شدم
که عشقو میفهمید
یکیو دوست داشتم که نمیشد
بگم بهش چیزی رو جز قلبم
نتوستم بدم بهش یکیو
دوست داشتم واسه دلش
رفیق بامرام من کجای دنیایی
بدون تو برای من فرقی
نداره مرگ و تنهایی
کجای دنیایی کجای
اینقده درد تو دلم دارم
اینقده غم تو صدامه
اینقده حرفه نگفته که
عمری مرده رو لبامه
