مدار صفر درجه احمد محمود

400,000 تومان

کتاب مدار صفر درجه احمد محمود

نویسنده: احمد محمود
چاپ: چهاردهم (۱۳۹۹)
تاریخ چاپ نخست: 1372
تعداد صفحات: 1782 صفحه (سه جلدی)
قطع: رقعی
نوع جلد: شومیز
توضیحات بیشتر:
احمد محمود، رمان نویس برجسته، پس از سال ها سکوت در سال 1372به خلق این اثر سه جلدی می پردازد. خالق رمان بینظیر همسایه ها در این کتاب به روایت زندگی پردرد مردم جنوب میپردازد. مردمی که بر روی معدن طلای سیاه خفته اند ولی بسیاری از آنان از داشتن حد اقل معیشت زندگی محرومند.

رمان مدار صفر درجهٔ زنده یاد احمد محمود از رمان‌هایی است که به نیاز وضعیت کنونی جامعهٔ تشنه و در رکود ما برای آشنایی با جامعهٔ زنده و پر تلاش و تکاپو پاسخ می‌دهد و ایجاب می‌کند تا افراد با مطالعهٔ کتاب‌هایی از این نوع به دریافتی روشن و مستدل از حرکت اجتماعی در ابعاد مختلف و در حوزه‌های گوناگون فکری و روحی دست پیدا کنند. در این اثر درخشان هنری به باز نگری و روایت رویدادهای سال‌های ۳۲ تا ۵۷ آن سان عمیق نگریسته شده، گویی با افراد زنده‌‌ای ورای صفحات کتاب رودروئیم که در پیرامونمان هرگاه دقیق شویم حضورشان کاملاً برایمان ملموس است.

افراد مبارزی مثل مبارک خیاط طوری برایمان معرفی می‌شوند که حضور خالق اثر در بیان روحیاتشان و در سیر روند رویدادها مطلقا احساس نمی‌شود. این مطلب حاکی از چیره دستی و تبحر نویسنده می‌باشد که از کلی گویی و قهرمان پروری با پیشرفته‌ترین متد هنری در کل اثر آگاهانه پرهیز نموده. مبارزهٔ مبارک خیاط در متن مناسبات اجتماعی و رفتارهایش در عرصه زندگی خانوادگی آن سان طبیعی و ساده با همهٔ روحیات مثبت و منفی مبارزان آن دوره ترسیم می‌شود که در یافته می‌شود انسان‌های مبارز و مقاوم نیز دارای روحیات و خصال خوب و بد می‌باشند و قهرمان مطلق مفهومی جز در رویاها نمی‌تواند وجود داشته باشد. تئوری علمی نقد هنری به ما می‌آموزد در یک رمان موفق نمی‌بایست جامعه به صورت تک صدا معرفی شود. وقتی به عملکردهای افرادی چون باران و مبارک و مهراب و عطا و کندرو می‌نگریم به عیان ملاحضه می‌شود نویسنده در این اثر با حداکثر مراعات موازین هنری به مرزهای نوین و آموزنده‌‌ای در این عرصه دست یافته. هم چنین دربررسی روحیات مبارزان نسل پیشین که تجربهٔ شکست سال ۳۲ را دارند با مبارزان نسل نو مثل نامدار که آن سال‌ها را تجربه نکرده‌‌اند هم اثر کاملا بی‌عیب و نقص می‌باشد.

مش نوذر نموداری است از افرادی که اعتقادات محکم و پا بر جایی دارند ولی ظرفیت و توان مقاومت در عرصه‌های مبارزهٔ اجتماعی را ندارند به همین دلیل روحیات متلون و اعمال بعضا متضاد و متناقضی را از خود بروز می‌دهند که برای پی بردن به کنه علل روحیات و اعمالشان می‌بایست به ریشه یابی مسائل در سرکوب‌های وحشیانهٔ استبداد شاهی و پیامدهای ویرانگرش در هستی اجتماعی کشور پرداخت. با کمی دقت به پیرامون خود در این شرایط رکود و ایستایی بسیار از این موارد را می‌توان یافت. کار احمد محمود در بازنمایاندن این سان چهره‌‌ای در یک رمان بی‌نهایت شگرف و عمیق و آموزنده است. در حکایت رنج و درد و محرومیت مردم در پی کودتای ۲۸ مرداد و استقرار حکومت پلیسی رمان جاندارترین و ملموسترین صحنه‌ها را به نمایش می‌گذارد. از دلهره و ترس، از یاس و دلتنگی و از دلشوره‌های مردم و امیدشان آن چنان زنده سخن می‌گوید که خواننده با غم و حسرت و آرزوهای انسانی قهرمانان داستان به واقع یکی می‌شود و خود را جزئی از افراد مطروحه در رمان می‌یابد. در به تصویر کشیدن نقش زنان در جامعه به اوجی دست نیافتنی در یک اثر هنری بر می‌خوریم. مائده و آفاق با افکار ترقیخواهانه و شخصیت استخوان داری که دارند همه در این جامعه بوده‌‌اند و هستند در کنار کتایون و خاور و بی‌بی سلطنت و بلقیس با واپس گرایی فکری خاص زنانه اشان. با تعمق و تاملی به شخصیت مائده و منیژه دریافته می‌شود جامعه از وضعیت مرد سالاری می‌رود که به درآید و زنان نیز همراه و دوشادوش مردان در زندگی اجتماعی حضوری واقعی دارند و می‌روند تا هردم حضور و وجودشان را بیشتر از قبل تثبیت نمایند که رمان مدار صفر درجه به زیبایی و روشنی این روند را به تصویر می‌کشد. عناصر میرنده در یک جامعهٔ متحول همواره تا سر حد نهایت مقاومت می‌نمایند تا مرگ تاریخی خود را به دلیل حفظ امتیازات نا عادلانهٔ خود به عقب اندازند. ارتجاع در عرصهٔ فرهنگ و سوء رفتار مردم از این منظر معنا و مفهوم می‌یابد. باورها و عملکردهای مش دوشنبه، بی‌بی سلطنت و بلقیس در این چارچوب می‌گنجد بر این اساس و با این تحلیل و برداشت می‌توان به دریافتی منطقی از اعمال آن چنانی افراد رسید که تحت تاثیر تبلیغات پوسیده و کهنهٔ واپس گرایان در طول تاریخ بوده‌‌اند و خود نیز به سهم خویشتن ناآگاهانه به باز تولید افکار و معتقدات ما قبل تاریخ می‌پردازند. حاج آقا عطار با منزه طلبی ریا کارانهٔ خود در حیطه مسائل اخلاقی و فکری و درک درست و هوشمندانه منافع طبقاتی خویش که همین حقیقت انگیزه واقعی‌‌اش در موضع گیری سیاسی و اعتقادی می‌باشد نمودار گرایش اجتماعی طیف وسیعی از بازاریانی است که بر مبنای منافع طبقاتی و تاریخی خود که باسیاست‌های شاهی در تعارض بود علیه شاه و دار و دسته‌‌اش جبهه گیری می‌نمایند. یارولی و شهروز در عرصه‌‌ای دیگر با الگوهای فکری متفاوت از امثال حاج اقا عطار ولی نهایتا هم سو با وی از منافع شخصی و تجاری خود دفاع می‌نمایند. در ترسیم شخصیت‌های تمامی افراد و علل حرکات و مواضع فکری و سیاسی و رویکردهای نظری رمان کاملا با دیدی علمی و جامع به موشکافی مطلب می‌پردازد. بدون آن که نه تنها از الگوهای هنری عدول کند بلکه با نوآوری و خلاقیت نویسنده خود این مرزهای هنری در این کتاب شکوفا‌تر نیز می‌شود.

به همین خاطر استخوان بندی رئالیسمی که احمد محمود در این رمان آن را پی می‌ریزد بر خلاف آثار چند دهه پیش نویسندگانی که رئالیسم آن‌ها تک خطی و یک بعدی می‌بود، چند وجهی و در ابعاد مختلف هنری پی ریزی و شکل گیری شده که بسی کار پر ارج و ستودنی است ودقیقا حسن کار در این جاست. ما به همین خاطر با یک رمان خوب و به یاد ماندنی و اثری دلنشین که سالیان درازی در بین ما خواهد ماند رو بروایم.

در انبار موجود نمی باشد

دسته: داستان بلند, کتاب داستان برچسب: رمان ایرانی, کتاب احمد محمود, کتاب داستان فارسی

توضیحات
نظرات (0)

کتاب مدار صفر درجه احمد محمود

کتاب مدار صفر درجه احمد محمود
کتاب مدار صفر درجه دیجی کالا
کتاب مدار صفر درجه pdf
کتاب مدار صفر درجه
کتاب مدار صفر درجه
کتاب مدار صفر درجه دانلود
کتاب مدار صفر درجه قیمت
رمان مدار صفر درجه دانلود
دانلود کتاب مدار صفر درجه pdf
خرید کتاب مدار صفر درجه
مدار صفر درجه
مدار صفر درجه احمد محمود

نظر برخی دوستان که این کتاب را مطالعه کرده اند:

بی نهایت دوستش داشتم. سبک نگارش داستان گفتگو محوره و کمتر به توصیف اتفاقات می‌پردازه. همین هم باعث شده ریتم کتاب خیلی سریع پیش بره و حجم بالای اون به چشم نیاد. در خلال همین گفتگو‌ها با شخصیت‌های داستان که کم هم نیستن آشنا میشیم و میتونم بگم مدار صفر درجه شخصیت پردازیه بی نظیری داره.
نوع روایت میخکوب کننده و شفافه، طوری که تمامی حوادث کتاب به شکل واضحی پیش چشم خواننده شکل میگیره. احمد محمود در این کتاب به داستان زندگی خانواده‌ای در اهوازِ سال‌های ۵۲ تا ۵۷ می پردازه و حوادث ما قبل پیروزی انقلاب رو از میان توده مردم و نفوذ به زندگیشون شرح میده.
چیزی که برام جالب بود اینه که با وجود دیالوگ‌های تکراری و پرداختن به زندگی روزمره‌ای که در خیلی بخش‌ها اتفاق خاصی درش نمیفته، اما هیچ جای داستان احساس خستگی نکردم، شاید میشد داستان در صفحات کمتری هم به پایان برسه اما قطعا این میزان نفوذ و وابستگی رو در خواننده ایجاد نمیکرد.
نکته آخر هم اینکه لهجه خوزستانیِ روایت، فوق العاده دوست داشتنی و شیرین بود.
به حدی این کتاب درگیرم کرد که دوست داشتم بدونم برای آدم‌های شهر اهوازِ مدار صفر درجه در سال‌های جنگ چه اتفاقی میفته … دلم برای تک تکشون تنگ میشه.

پ.ن: این بخش رو در ریویوی یکی از دوستان گودریدز خوندم که بنظرم جالب اومد.

«احمد محمود در مصاحبه ای در پاسخ به این سوال که چرا نام مدار صفر درجه را برای رمانش انتخاب کرده چنین می گوید: “وقتی می‌گوییم مدار صفر درجه مراد قطب شمال باشد یا جنوب و نتیجتاً نقطه ای باشد که مدام دور خودش می گردد و سرد است و تار و یخ زده…” و شاید همین مدار صفر درجه بهترین توصیف باشد از ایران ما و تاریخش در مبارزه با ظلم و بی عدالتی، که از دوران مشروطه تا به امروز در طلب یک عدالت خانه، خون ها ریخته می شود و هر بار به خانه اول بر می گردیم.»

باید احمد محمود را استاد نوشتن دیالوگ های پویا دانست. بی شک در این زمنیه مدار صفر درجه جواهری ست که در ادبیات معاصر ایران می درخشد. اما کتاب اصلا خالی از اشکال نیست. حجم کتاب در قیاس با قصه ای که نویسنده در تلاش برای حکایت آن است، تا اندازه ای زیاد است. گاهی جزئیاتی از زندگی روزمره ی کاراکترها روایت می شود که در پیشبرد داستان هیچ تاثیری ندارند و حتی خواننده را خسته می کند. مثلا نفت ریختن داخل پریموس و یا افتادن بی بی سلطنت داخل حوض.

هرچند که از لحاظ ادبی، منکر خلق یک اثر بی بدیل به نام مدار صفر درجه نیستم اما وقتی داستانی می خواهد به بیان تاریخ بپردازد باری سنگین را متحمل میشود. اگرچه سیر اتفاقات در این رمان احتمالا منطبق بر واقعیت است اما پرداخت و تاویل آنها به گونه ای بوده که انگار ایران یک دوره جنگ داخلی را از سر گذرانده است. اهواز هم خط مقدم این آشوب بوده است و از رفتگر تا عطار و عکاس و صراف همه مبارزینی فعال در جبهه ی حق علیه باطل بوده اند. در واقع اگر شخصیتی مانند مهراب نبود فکر میکردم که نویسنده قصد فریب خواننده و تحریف تاریخ را داشته است.

پ ن: چقدر لهجه‌ی جنوبی دیالوگ‌ها خوب بود. اوایل یه ذره سخته خوندنش اما بعدا انقدر روان میشه که خودتون هم لهجه جنوبی میگیرید. من که تا مدتها درگیرش بودم

مدار صفر درجه به بیان حال و روز مردم اهواز در گیر و دار انقلاب می پردازد. سبک نوشتاری این کتاب آن را از کارهای دیگر احمد محمود متمایز می کند. داستان به صورت گفتگو محور نوشته شده است و توصیفات و تشبیهات در این کتاب کمتر است. همین موضوع باعث شده تا حجم بسیار زیاد کتاب به چشم نیاید و خواننده به سرعت پیش برود و در میان مکالمات اشخاص از زیر و بم ماجراهای کتاب آگاهی یابد. هنر احمد محمود در روایت حال و روز و وضع اجتماعی مردمان زمان خودش، ستودنی است. او با وسواس بسیار، سعی می کند تا راوی احوالات تک تک افرادی باشد که در بحبوحه انقلاب زیسته اند و عقاید و افکار و فرهنگ عامیانه ساکنین جنوب در دهه پنجاه شمسی با ظرافت خاصی به سمع و نظر خواننده می رسد. عده ای از مردم از ظلم و بی عدالتی و فقر به تنگ آمده اند:

اومدن تو شهر ما، تو شرکت نفت، تو آب و برق، ادارات و شرکتها، بهترین حقوق،بهترین زندگی، دوری از مرکز، بدی آب و هوا و هزارتا دزدی و مداخل دیگه. ئووقت ما نان نداریم بخوریم. رو نفت هم هستیم. تنها نوکری و کلفتی و باغبانی و آبداری و شوفری ش سی ما مانده. سیل دستام کن – سیل کن ببین چطور پینه بسته – پدرم در اومد سی چندر قاز بس که نیشکر ببرم – مثل یک عمله تو آفتاب شصت درجه، با دوازده سال درس…

عده ای که نفع خود را می برند، اعتراضات مردم را از روی شکم سیری می دانند:

– میگم روز شانزده آذر، جندی شاپور چه خبر بود؟
– کی به تو گفت که دانشگاه…
– دنیا خبر داره… زده زیر دلشان
– زده زیر دل کی اوس یارولی؟
– نهار یک تِمِن – اونم چلوکباب – تختخواب و اتاق مجانی، درس مجانی! خو بشین سر جات بچه درس تِ بخوان آدم شو
– همین؟ درس و شکم؟
– په بفرما خانم هم براشان بیارن، با دوشک پر قو

و عده ای هنوز زخم کودتای سال سی و دو را با خود حمل می کنند:

– مو بودم یه شعار هم می نوشتم که مهندس دلاور را که اراضی پادادشهر را در قمار برده است و عکس اشرف را پانصد هزار تومان خریده است از اهواز بیرون کنید
– دل خوش داری سی خودت، عمو نوذر
– تو که نمی‏دونی شکست سال سی و دو چه دردی به نسل مو داده! تو نمی فهمی مو چقد خوشحالم که داره تکان میخوره

در این میان عده بسیار کمی هستند که بیم آینده را دارند و می ترسند که پس از انقلاب نیز وضع مردم نه تنها بهتر نشود، بلکه گرفتاری هایشان افزایش پیدا کند. کاراکتر مهراب در مدار صفر درجه جزو این اقلیت است و همواره از طرف دوستان انقلابی خود مورد طعن و تمسخر قرار می گیرد. به نظر می آید احمد محمود از طریق مهراب حرف ها و انتقادات خود را مطرح می کند:

مهراب گفت: وحشت دارم
مبارک گفت: از چی؟
مهراب گفت: از چماق، از حکومت
مبارک گفت: بدتر از شاه؟
عطار گفت: اسلام دین رحمت و …
مهراب گفت: این سیاسته
مبارک گفت: خودت م نمیدونی چی میخوای

از طرفی خواندن طعنه های گاه و بیگاه احمد محمود در این کتاب، لذتی مضاعف دارد:

اشکبوس سر پیش آورد: حاج آقا روح الله گفته با آزادی زن مخالف نیست
نوذر گفت: هه هه! به مو میگی؟ تا ته گوش دادم – ئو رژیم شاه بود که به اسم آزادی، زنانِ بی عفت می کرد
و دستش را تکان داد: اسلام به زن شرافت میده

خود او در مصاحبه ای در پاسخ به این سوال که چرا نام مدار صفر درجه را برای رمانش انتخاب کرده چنین می گوید : “وقتی می‌گوییم مدار صفر درجه مراد قطب شمال باشد یا جنوب و نتیجتاً نقطه ای باشد که مدام دور خودش می گردد و سرد است و تار و یخ زده…” و شاید همین مدار صفر درجه بهترین توصیف باشد از ایران ما و تاریخش در مبارزه با ظلم و بی عدالتی، که از دوران مشروطه تا به امروز در طلب یک عدالت خانه، خون ها ریخته می شود و هر بار به خانه اول بر می گردیم

مدار صفر درجه يكي از بهترين رمانهاي كلاسيك ايران است. با شخصيت پردازي فوق‌الغاده. بخصوص شخصيت نوذر كه بي نظير و واقعي است و نماينده قشر خاصي از فرصت طلب هاي ايراني.