10 جمله معروف هـ هـ ـحـ هـ لوران بینه: در این مطلب 10 عدد از جملات معروف و درخشان کتاب هـ هـ ـحـ هـ لوران بینه را گلچین کرده ایم.این جملات تکه کتاب های نابی هستند از نویسندگانی بزرگ که می‌توانید به وسیله‌ی دکمه‌‌های زیر از آرشیو کاملشان دیدن کنید.

10 جمله معروف هـ هـ ـحـ هـ لوران بینه

این مرد بی‌نهایت مستعد و بی‌نهایت خطرناک است. احمقانه است که خود را از خدماتش محروم کنیم. حزب به چنین مردانی نیاز دارد و استعدادهای وی در آینده سخت به کارمان خواهد آمد. وانگهی، از آن‌جا که او را در حزب حفظ کرده‌ایم، تا ابد قدردانمان خواهد بود و کورکورانه از ما اطاعت خواهد کرد. (کتاب هـ هـ ـحـ هـ – صفحه ۵۰)

مردگان مرده‌اند و فرقی به حالشان ندارد که دیگران یادشان را بزرگ می‌دارند یا نه. اما این کار برای ما زندگان معنایی دارد. بزرگداشت خاطره‌ی آدم‌ها برای خودشان هیچ سودی ندارد، بلکه به کار کسانی می‌آید که از آن‌ها یاد می‌کنند. ما با بزرگداشت آنان خود را می‌سازیم و خود را تسکین می‌دهیم. (کتاب هـ هـ ـحـ هـ – صفحه ۲۰۶)

در اول مه ۱۹۲۵، هیتلر از میان نظامیان زبده گردانی بنا نهاد که ابتدا صرفاً قرار بود ضامن امنیت او باشد. این گروه محافظان از هواداران متعصب و ورزیده‌ای تشکیل شده بود که بنا بر معیارهای نژادیِ بی‌نهایت سختگیرانه‌ای گزینش می‌شدند. گردان آنان «اسکادارن حفاظت» نام داشت که همه آن را به نام اس‌اس می‌شناسیم. (کتاب هـ هـ ـحـ هـ – صفحه ۳۶)

پس از جنگ، تنها استدلالی که نازی‌ها برای توجیه جنایات خویش به زبان می‌آوردند اطاعت از فرمان مافوق به نام شرافت نظامی و التزام به سوگند بود. (کتاب هـ هـ ـحـ هـ – صفحه ۷۳)

در ۱۹۴۶، هنگام محاکمه‌ی نازی‌ها در دادگاه نورنبرگ، وکیل کشور چکسلواکیی از ویلهلم کایتل، فرمانده ستاد مشترک ارتش آلمان نازی، پرسید: «اگر قدرت‌های غربی از پراگ حمایت کرده بودند، آیا رایش باز هم در سال ۱۹۳۸ به چکسلواکی حمله می‌کرد؟» او چنین پاسخ داد: «خیر، به هیچ وجه. ما از نظر نظامی به قدر کافی قوی نبودیم.» (کتاب هـ هـ ـحـ هـ – صفحه ۹۳)

جملات معروف کتاب هـ هـ ـحـ هـ لوران بینه

چه قهرمانان ازیادرفته‌ای در گورستان بی‌انتهای تاریخ خفته‌اند. (کتاب هـ هـ ـحـ هـ – صفحه ۲۰۶)

اعضای آینزاتس گروپن همیشه کار کشتار را به شیوه‌ای کم و بیش یکسان انجام می‌دادند: گودالی عظیم می‌کندند، صدها و گاه هزاران یهودی یا دشمن فرضی دیگر را از شهرها یا روستاهای اطراف گرد می‌آوردند، آن‌ها را بر لبه‌ی گودال به خط می‌کردند و همه‌شان را به رگبار مسلسل می‌بستند. گاه آنان را به زانو می‌نشاندند و گلوله‌ای در پس گردنشان شلیک می‌کردند. اما بیش‌تر وقت‌ها حتی به خود زحمت نمی‌دادند که ببینند آیا همه‌ی قربانیان مرده‌اند یا نه. بدین ترتیب، برخی از آنان زنده‌به‌گور می‌شدند. (کتاب هـ هـ ـحـ هـ – صفحه ۲۱۹)

هایدریش دیر کرده است. ساعت شلوغی خیابان به سر آمده است و حضور گابچیک و کوبیش در پیاده‌رو خیابان هولشوویتسه بیش از پیش به چشم می‌آید. در سال ۱۹۴۲، در هر نقطه اروپا، دو مرد تنها که مدتی دراز سر جایشان ایستاده باشند، به‌زودی سوءظن همگان را برمی‌انگیزند. (کتاب هـ هـ ـحـ هـ – صفحه ۲۸۷)

بمب منفجر می‌شود و شیشه‌ی پنجره‌های تراموای روبه‌رویی بی‌درنگ فرو می‌ریزد. مرسدس یک متر از زمین کنده می‌شود. خرده‌های حاصل از انفجار به چهره‌ی کوبیش می‌پاسند و او را به عقب پرت می‌کنند. ابری از دود فضا را پر می‌کند و صدای جیغ مسافران تراموای آسیب‌دیده به آسمان می‌رود. کُت اس‌اس از روی صندلی عقب مرسدس به هوا پرتاب می‌شود. شاهدانی که احساس خفگی گلویشان را می‌فشارد تا چند ثانیه بعد تنها این صحنه را می‌بیند: یونیفرمی سیاه‌رنگ که بر فراز ابری از غبار در آسمان شناور است. (کتاب هـ هـ ـحـ هـ – صفحه ۲۹۷)

هیتلر تصمیم گرفته است تمام قهر و غضب خود را بر سر لیدیتسه خالی کند و این روستا را به نماد خشم و انتقامجویی خویش بدل سازد. رایش از یافتن و تنبیه قاتلان هایدریش عاجز بود و سرخوردگی ناشی از این ناتوانی باعث شد جنون نازی از مرزهای پیشین خود نیز فراتر رود. بنا به فرمان پیشوا، لیدیتسه باید به معنای واقعی کلمه از روی نقشه محو شود. (کتاب هـ هـ ـحـ هـ – صفحه ۳۳۷)