هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
اشعار شما، آثار شما، زن زندگی آزادی
نگویید بیهوده جان می دهیم
نگویید بیهوده جان می دهیم
به نام خداوند ایران زمین
که گویی رها کرده این سرزمین/
خداوند روزی ده و دادگر
خدای غم نان و شرم پدر/
خداوند داننده و بردبار
که سرها به نامش شد آویز دار/
خداوند بخشنده و دستگیر
خداوند اعدام و رگبار تیر/
چنین شد که کشور گرفتار شد
دل میهن و مردمش زار شد/
چو دستان شیخ اندر این کارشد
بر و بوم این کشور آوار شد/
به هر جا زکین آتش افروختند
همه جای این سرزمین سوختند/
وطن را به بیگانه بفروختند
لبِ هرکه واشد به هم دوختند/
به هر خانه ای گشته خاکی به سر
به هر ساقه ای مانده جای تبر/
یکی از غم دخترش، خونْ جگر
یکی دیده داغ دلاورْ پسر/
یکی از عزای پدر، دلْ پریش
یکی داغ مادر، یکی طفل خویش/
یکی داغ یاران به قلبش چو نیش
یکی سوگ دلبر دلش کرده ریش/
دلی دیگر اندر وطن شاد نیست
نوایی به جز بانگ بیداد نیست/
نشانی ز انصاف و از داد نیست
کسی جز سگ شیخ آزاد نیست/
دریغا که روز وطن تیره شد
که چشم حرامی به ما خیره شد/
هوس بر دل پاسبان چیره شد
به جای شرف، بنده ی جیره شد/
دریغا ز ایران که ویرانه شد
کنام پلیدان دیوانه شد/
دریغا که دشمن در این خانه شد
سیه پوش، هر کوی و کاشانه شد/
بلوچ و لر و ترک ، در خشم و آه
دل کرد و کرمانج ، از غم تباه/
عربْ خسته و روزٍ گیلک سیاه
ندارد شب تار ایران، پگاه/
وطن گشته پامال پوتین روس
به دربار او شیخ ما دست بوس/
سراسر به گِردش پر از چاپلوس
چه آید ز ما جز فغان و فسوس/
هنر رفت و دین مُرد و دانش فسرد
ستم دست بر حنجر حق فشرد/
وَ فریاد ما رَه به جایی نبرد
شرف، زیر رگبار و باتوم، مُرد/
وطن، سخت در چنگ اهریمنان
فرومایگان در غم آب و نان/
درستان و نیکان، به زندان و بند
پلیدان و پستان، خوش و بی گزند/
ستاندند آزادی از ما به زور
سپردند جسم جوانان به گور/
غریبیم در موطن خویشتن
دریغا غریب است چون ما وطن/
نگویید دستان ما خالی است
که دژهای این شیخ ، پوشالی است/
نگویید بیهوده جان میدهیم
که ما جان برای شرف مینهیم/
نشاید که باشیم در فکر تن
که ارزنده تر باشد از جان، وطن/
به داد دل تنگ ایران رسید
به فریاد این خاک ویران رسید
«میم عین کاف»
«زن، زندگی, آزادی»
وطن از دست بشد، داد و هزاران بیداد...
Latest posts by میم.عین.کاف (see all)
- نگویید دستان ما خالی است - نوامبر 27, 2022
- نگویید بیهوده جان می دهیم - نوامبر 27, 2022
