از دهکده آن زمان که من بودم خرد – کبک

از دهکده آن زمان که من بودم خرد – شعر کبک نیما یوشیج

از دهکده آن زمان که من بودم خُرد

روزی پدرم مرا سوی مزرعه برد

چون از پی او دوان دوان می رفتن

وز شیطنتم دست زنان می رفتن

کبکی بجهید در برم ناگاهان

بگرفتمش از دم، به پدر بانگ زنان

حیوانک بیچاره که مجروح رمید

تا آن که پدر بیاید از من بپرید

این را پدرم بگفت شب با مردم:

«این بچه گرفت کبکی، اما از دم.»

تا من باشم که هر چه را دارم دوست

او را بربایم از رهی که کان ره اوست

رشت 19 آذرماه 1308

قالب شعر: مثنوی

در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

آ

(حر.) «آ» یا «الف ممدوده» نخستین حرف از الفبای فارسی ؛ اولین حرف از حروف ابجد، برابر با عدد "۱".

آ

هان! هلا! آی!

مطالب بیشتر در:

نیما یوشیج

اشعار نیما یوشیج

از دهکده آن زمان که من بودم خرد

شعری که خواندیم به این شکل شروع شد: «از دهکده آن زمان که من بودم خُرد / روزی پدرم مرا سوی مزرعه برد» آیا با این سطرها برای شروعِ این شعر موافق هستید؟ به نظر شما غیر از این شروع نیز می‌توانستیم شروعِ دیگری داشته باشیم و شعر از چیزی که حالا هست جذاب‌تر و زیباتر باشد؟ به طور یقین نیما یوشیج که از شاعران مهم معاصر ماست دیدگاه و دلایلِ خاص خودش را برای این شروع داشته است، به نظر شما چرا این سطرها را برای شروع شعر انتخاب کرده؟ شما اگر جای نیما یوشیج بودید، این شعر را چگونه شروع می‌کردید؟ و به جای سطرهای پایانی یعنی : «تا من باشم که هر چه را دارم دوست / او را بربایم از رهی که کان ره اوست» از چه سطرهایی استفاده می‌کردید؟