آموزش‌های ویدیویی

نیمه شب در دل ِ دهلیز خموش – صدایی در شب

نیمه شب در دل ِ دهلیز خموش
ضربهٔ پایی افکند طنین

دل من چون دل گلهای بهار
پر شد از شبنم لرزان یقین
گفتم این اوست که باز آمده است

جستم از جا و در آیینهٔ گیج
بر خود افکندم با شوق نگاه

آه ، لرزید لبانم از عشق
تار شد چهرهٔ آیینه ز آه
شاید او وهمی را می نگریست

گیسویم در هم و لبهایم خشک
شانه ام عریان در جامهٔ خواب

لیک در ظلمت دهلیز خموش
رهگذر هر دم می کرد شتاب
نفسم ناگه در سینه گرفت

گویی از پنجره ها روح نسیم
دید اندوه من تنها را

ریخت بر گیسوی آشفتهٔ من
عطر سوزان اقاقی ها را
تند و بیتاب دویدم سوی در

ضربهٔ پاها ، در سینهٔ من
چون طنین نی ، در سینهٔ دشت

لیک در ظلمت دهلیز خموش
ضربهٔ پاها ، لغزید و گذشت
باد آواز ِحزینی سر کرد

به مطلب امتیاز دهید!

میانگین امتیازات ۵ از ۵

بهار هستم.

و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش‌بینی نمی‌کرد. و خاصیت عشق این است.
سهراب سپهری

Latest posts by بهاره خدابنده (see all)

بهار هستم.و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش‌بینی نمی‌کرد. و خاصیت عشق این است. سهراب سپهری

چرا در وب‌سایت عضو شوم؟