هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
اشعار شما
سنگدل
من نمی دانستم که در آن مغز پر از واژه و شعر
سنگها روی هم انباشته است
وندر آن دل که به زیبایی روح انجامد
تیره خونی به رگش جاری است
نه به غیرت نازد
نه به تفسیر دل صاف دگر پردازد
نه به ده واژه حق
دگر از پاکی گفتار کسی یاد نکرد
و بگویم که دگر غیرت نیست
دگر از عدل علی رنگی نیست
از پس حربه ی روبه صفتان
حرف حق می میرد
و قضاوت که به منطق نرسد
قلب هم می میرد…
نوشته: مهدیه هادی نیا
قلم در میدان نگاه آرام آرام می خرامد .قلم روی سکوی ذهن به دور دستها می نگرد و از خرامیدن خود لذت می برد و چه زود به خود می بالد که رقص کلمات چشم انداز زیبایی دارد.
Latest posts by مهدیه هادی نیا (see all)
- سنگدل - فوریه 8, 2023
- زمستان عروسی آسمان و زمین است - فوریه 8, 2023
