شعر پروانه و شمع و گل شبی آشفتند _ ملک الشعرا بهار  رباعی مستزاد   پروانه و شمع و گل شبی آشفتند در طرف چمن   وز جور و جفای دهر با هم گفتند بسیار سخن   شد صبح‌، نه پروانه به جا بود و نه شمع ناگاه صبا   برگل بوزید و هر دو[…]

شعر ای مردم ایران همگی تند زبانید _ ملک الشعرا بهار  ای مردم ایران‌!   ای مردم ایران همگی تند زبانید خوش‌نطق و بیانید   هنگام سخن گفتن برنده سنانید بگسسته عنانید   در وقت عمل کند و دگر هیچ ندانید از بس که جفنگید از بس که جبانید   گفتن بلدید اماکردن نتوانید هنگام[…]

شعر این دود سیه فام که از بام وطن خاست _ ملک الشعرا بهار  از ماست که بر ماست   این دود سیه فام که از بام وطن خاست از ماست که بر ماست   وین شعله سوزان که برآمد ز چپ و راست از ماست که بر ماست   جان گر به لب ما[…]

شعر از خواص است هر آن بد که رود بر اشخاص _ ملک الشعرا بهار  داد از دست خواص   از خواص است هر آن بد که رود بر اشخاص داد از دست خواص   کیست آن کس که ز بیداد خواص است خلاص داد از دست خواص   داد مردم ز عوام است که[…]

شعر از عوام است هرآن بد که رود بر اسلام _ ملک الشعرا بهار  داد از دست عوام   از عوام است هرآن بد که رود بر اسلام داد از دست عوام   کار اسلام ز غوغای عوام است تمام داد از دست عوام   دل من خون شد درآرزوی فهم درست ای‌جگرنوبت‌توست‌   جان[…]

شعر عیدنوروزاست هر روزی به ما نوروز باد _ ملک الشعرا بهار  شام ایران روز باد   عیدنوروزاست هر روزی به ما نوروز باد شام ایران روز باد   پنجمین سال حیات ما به ما فیروز باد روز ما بهروز باد   برق‌تیغ ماجهان پرداز و دشمن‌سوز باد جیش ما کین توز باد   سال[…]

شعر با شه ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست _ ملک الشعرا بهار  کار ایران با خداست   با شه ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست کار ایران با خداست   مذهب شاهنشه ایران ز مذهب‌ها جداست کار ایران با خداست   شاه مست و شیخ مست و شحنه مست و میر مست مملکت رفته[…]

شعر اهلا و سهلا ای نسیم بهار _ اهلا و سهلا _ ملک الشعرا بهار   اهلا و سهلا ای نسیم بهار ای قاصد زلف یار   از زلف یار آیی چه داری بیار ای کاروان تتار   گویی هنوز ای نفخهٔ مشگبار هست‌آن سیه‌زلف یار   آشفته و سرگشته و بی‌قرار از بار دل‌های[…]