آموزش‌های ویدیویی

آموزش آرایه‌های ادبی

آموزش وزن شعر (عروض و قافیه)

نیما یوشیج، شعر معاصر

شب به ساحل چو نشیند پی کین – کینه ی شب

شب به ساحل چو نشیند پی کین – شعر کینه ی شب نیما یوشیج

شب به ساحل چو نشیند پی کین

همه چیز است با غم بنشسته

سر فرو برده به جیب است کراد

بر ره جنگل و کوه از ره دور

تکه گویی ز «بَقَم» بگسسته.

کاج کرده ست غمین بالا راست

می نشیند به بر او ساحل

ابری از آن ره کوهان برخاست.

می شود بر سر هرچه حائل.

زرد می گردد روی دریا

باقی قرمزی روز مکد

می نشانند در آن گوشه ی دور

*…………………………..

هیکلی نه اما

مثل این است که ژولیده یکی

می گریزد به رهی از سرما.

می مکد قرمزی روز

می مکد

نیست دیگر سر مویی به ره این افق گمشده نور

شب، دریده به دو چشم آن مطرود،

در سیاهی نگاهش همه غرق

می مکند آب دهانش از کین

می نشیند به کمین

بر لبش هست همه

به یکی خرد ستاره ی حتی.

هر زمانی نفرین

می مکد روشنیش را از دور

به خیالی که ز روز است رمق.

هیس. آهسته

قدم از هر قدمی دارد بیم

به ره دهکده مردی عربان

دست در دست یکی طفل یتیم.

هیس! آهسته شب تیره هنوز

می مکد.

زیر دندان لجن آلودش

هرچه می بیند خواهد نابودش.

کی ولیکن گوید

از در دیگر، این روز سپید

در نمی آید؟

شب کسی یاوه به ره می پوید

شب عبث کینه به دل می جوید

روز می آید

آنچه می باید روید، روید

از نم ابر اگرچه سیرآب

خنده می بندد در چهره ی شب.

دی ماه 1323

قالب شعر: نیمایی

در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

آ

(حر.) «آ» یا «الف ممدوده» نخستین حرف از الفبای فارسی ؛ اولین حرف از حروف ابجد، برابر با عدد "۱".

آ

هان! هلا! آی!

مطالب بیشتر در:

نیما یوشیج

اشعار نیما یوشیج

شب به ساحل چو نشیند پی کین

شعری که خواندیم به این شکل شروع شد: « شب به ساحل چو نشیند پی کین / همه چیز است با غم بنشسته » آیا با این سطرها برای شروعِ این شعر موافق هستید؟ به نظر شما غیر از این شروع نیز می‌توانستیم شروعِ دیگری داشته باشیم و شعر از چیزی که حالا هست جذاب‌تر و زیباتر باشد؟ به طور یقین نیما یوشیج که از شاعران مهم معاصر ماست دیدگاه و دلایلِ خاص خودش را برای این شروع داشته است، به نظر شما چرا این سطرها را برای شروع شعر انتخاب کرده؟ شما اگر جای نیما یوشیج بودید، این شعر را چگونه شروع می‌کردید؟ و به جای سطرهای پایانی یعنی : «روز می آید / آنچه می باید روید، روید / از نم ابر اگرچه سیرآب / خنده می بندد در چهره ی شب» از چه سطرهایی استفاده می‌کردید؟