هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
سهراب سپهری، شعر معاصر
نه تو می پایی و نه کوه – پاراه
نه تو می پایی و نه کوه – شعر پاراه سهراب سپهری
نه تو می پایی و نه کوه. میوه این باغ: اندوه، اندوه.
گل بتراود غم، تشنه سبویی تو. افتد گل، بویی تو.
این پیچک شوق ، آبش ده، سیرابش کن. آن کودک ترس، قصه بخوان، خوابش کن.
این لاله هوش ، از ساقه بچین. پرپر شد، بشود. چشم خدا تر شد ، بشود.
و خدا از تو نه بالاتر. نی ، تنهاتر ، تنهاتر.
بالاها، پستی ها یکسان بین. پیدا نه، پنهان بین.
بالی نیست، آیت پروازی هست. کس نیست ، رشته آوازی هست.
پژواکی : رویایی پر زد رفت. شلپویی: رازی بود، در زد و رفت.
اندیشه : کاهی بود، در آخور ما کردند. تنهایی: آبشخور ما کردند.
این آب روان ، ما ساده تریم. این سایه، افتاده تریم.
نه تو می پایی، و نه من، دیده تر بگشا. مرگ آمد، در بگشا.
پیشنهاد ویژه برای سهراب سپهری:
شعر اهل کاشانم – صدای پای آب سهراب سپهری
در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.
مطالب بیشتر در:
اینستاگرام سهراب سپهری
نه تو می پایی و نه کوه
شعری که خواندیم به این شکل شروع شد: «نه تو می پایی و نه کوه. میوه این باغ: اندوه، اندوه./ گل بتراود غم، تشنه سبویی تو. افتد گل، بویی تو.» آیا با این سطرها برای شروعِ این شعر موافق هستید؟ به نظر شما غیر از این شروع نیز می‌توانستیم شروعِ دیگری داشته باشیم و شعر از چیزی که حالا هست جذاب‌تر و زیباتر باشد؟ به طور یقین سهراب سپهری که از شاعران مهم معاصر ماست دیدگاه و دلایلِ خاص خودش را برای این شروع داشته است، به نظر شما چرا این سطرها را برای شروع شعر انتخاب کرده؟ شما اگر جای سهراب سپهری بودید، این شعر را چگونه شروع می‌کردید؟ و به جای سطرهای پایانی یعنی : «این آب روان ، ما ساده تریم. این سایه، افتاده تریم./ نه تو می پایی، و نه من، دیده تر بگشا. مرگ آمد، در بگشا.» از چه سطرهایی استفاده می‌کردید؟
دیدگاه شما برای شعر پاراه سهراب سپهری
دیدگاه خودتان را در بخش دیدگاه‌ها برای شعر پاراه سهراب سپهری بنویسید. اگر از شعر لذت برده‌اید، بنویسید که چرا لذت برده‌اید و اگر لذت نبرده‌اید، دلیل آن را بنویسید.
اگر نقد یا پیشنهادی برای سایت دارید، به گوش جان می‌شنویم.
اگر عکس‌نوشته‌ای با این شعر درست کرده‌اید، در بخش دیدگاه‌ها اضافه کنید تا با نام خودتان منتشر شود.
پیشنهاد می‌کنیم، این شعر را با صدای خودتان ضبط کنید و در بخش دیدگاه، فایل صدایتان را اضافه کنید تا در سایت منتشر شود.
نه تو میمانی نه اندوه
نام این شعر سهراب سپهری پاراه است اما در میان مردم به نه تو می پایی و نه کوه و نه تو میمانی نه اندوه نیز معروف است. این نام از آن جمله نام‌هایی‌ست که به نوعی رفتن و نماندن اشاره دارد. تجربه‌ی زیستی در میان جامعه‌ی فارسی زبان به ما ثابت می‌کند که مردم از این نوع سطرها خوششان می‌آید. زیرا درون این سطرها احساس آرامش می‌بینند. آرامشی که باعث می‌شود به این فکر کنند که شرایطِ حال گرچه سیاه و غم انگیز است اما رفتنی‌ست.
نبودنت چسبیده است به من
نه مثل چیزی از بیرون
همچون عضوی تازه
که از درون روییده باشد
نه مثل چیزی از بیرون
همچون عضوی تازه
که از درون روییده باشد
Latest posts by پوریا پلیکان (see all)
- اوزان و بحرهای شعر فارسی - سپتامبر 24, 2023
- اشعار، ترجمه‌ها و نقدهای احمد شاملو - سپتامبر 13, 2023
- اشعار احمد شاملو + بیوگرافی - سپتامبر 10, 2023
