شعر در پیش کومه ام نیما یوشیج

شعر در پیش کومه ام نیما یوشیج

در پیش کومه ام

در صحنه ی تمشک

بیخود ببسته است

مهتاب بی طراوات، لانه

*

یک مرغ دل نهاده ی دریا دوست

با نغمه هایش دریایی

بیخود سکوت خانه سرایم را

کرده است چون خیالش ویرانه.

*

بیخود دویده است

بیخود تنیده است

«لم» در حواشی «آئیش»

باد از برابر جاده

کانجا چراغ روشن تا صبح

می سوزد از پی چه نشانه.

*

ای یاسمن تو بیخود پس

نزدیکی از چه نمی گیری

با این خرابم آمده خانه.

قالب شعر: نیمایی

 

کتاب‌های نیما یوشیج را از دست ندهید:

 

 

 

 

شعر در پیش کومه ام نیما یوشیج
در پیش کومه
در پیش کومه ام
شعر در پیش کومه ام
در پیش کومه ام در صحنه تمشک
معنی شعر در پیش کومه ام