شعر روزگاری خدایان در میان آدمیان قدم زدند – فریدریش هولدرلین   روزگاری خدایان در میان آدمیان قدم زدند؛ موسه های باشکوه و آپولونِ بَرومند، درست همچون تو الهامبخش و شفادهندۀ ما بودند. تو برای من همچون یکی از ایزدانِ مقدّسی، که در زندگانی بر من فرو فرستاده شده است. و اینگونه تصویری از معشوق[…]

در دره های تو بود که قلبم چشم بر روی زندگی گشود – شعر نکار – فریدریش هولدرلین   در دره های تو بود که قلبم چشم بر روی زندگی گشود، و امواجِ تو پیرامونِ من به بازی مشغول شدند. و تمامیِ تپّههای دل انگیزی که تو را، ای رهنورد، میشناسند، به چشمانِ من نیز[…]

نسیم صبا وزان است – شعر یادواره – فریدریش هولدرلین   نسیم صبا وزان است، که محبوبِ من در میانِ بادها است، چرا که بشارتگرِ جانی آتشین و سفری نیکو به دریاسالاران است. لیک هم اکنون راهی شو، دوست و به گارونِ داشتنی و بستانهای بوردو سالم کن، آنجا که جاده ها از کناره های[…]

کناره های جنگل زیباست – شعر گردش بیرون – فریدریش هولدرلین   کناره های جنگل زیباست، آنچنان که گویی دامنه ها را سبز کرده اند. در اطراف قدم میزنم و آرامشی دل انگیز بابتِ تمامیِ خارهایی که در دل دارم از من دلجویی میکند و مرحمی بر آلامِ من میشود، آن هنگام که ذهن و[…]

روز گشاده و باز، رخشان و روشن است – شعر نظر به بیرون – فریدریش هولدرلین   روز گشاده و باز، رخشان و روشن است، با تصاویری مهیّا برای هر کس، آن هنگام که دشتهای سبز در گستره های دوردست پدیدار میگردند، پیش از آنکه روشنای عصرگاه، مقهورِ سایه روشنهای شامگاه گردد، و همهمه های[…]

زندگی را هر لحظه رنگی هست – شعر تقدیم به زیمر – فریدریش هولدرلین   زندگی را هر لحظه رنگی هست، پایین و بالا، مثلِ یک جاده، یا صخرهای از کوه. آنچه اینک هست، پنداری در جوارِ معبودی بهترینی میتواند شد، با نظمی دگرگونه، آرامشی اهورایی و بخشش های بی پایان. Zimmer Ernst ارنست زیمر[…]

زمین، مالامال از گلابی های زرد و رزهای وحشی – شعر در میانۀ حیات – فریدریش هولدرین   زمین، مالامال از گلابی های زرد و رزهای وحشی، رو به سوی دریاچه سرازیر گشته است. و شما ای قوهای وحشیِ دل انگیز، سرمست از بوسه ها، سرهای خویش را در آبی مقدّس، که مستی از تن[…]

تو نیز همچون دیگران خواهان بهترین چیزهایی – شعر مسیر حیات – فریدریش هولدرلین   تو نیز همچون دیگران خواهان بهترین چیزهایی؛ لیک عشق تمامیِ ما را به زیر میکِشد. اندوه با فشاری هر چه بیشتر، پشتِ ما را خم میکند، اما کمان نیز بیدلیل به نقظۀ آغازینِ خویش باز نمیگردد. رو به باال و[…]

آیا قلب من مقدّس و سرشار از زیبایی های حیات نیست – شعر تحسین های بشری – فریدریش هولدرلین   آیا قلب من مقدّس و سرشار از زیبایی های حیات نیست، تنها به این خاطر که عاشق گشته ام؟ چرا مرا آن هنگام که تندخوتر و خودپسندتر، سرشارتر از واژه ها لیک خالی تر بودم،[…]

شعر وقتی یک پسربچه بودم – فریدریش هولدرلین   وقتی یک پسربچه بودم، خداوندگاری همواره نجاتبخشِ من بود، از تندیها و خشونتهای آدمیان. زان پس، ایمن و سرزنده، با گلهای مرغزار به بازی مشغول میشدم، و نسیمهای آسمانی با من گرمِ بازی میگشتند. پدر هلیوس! تو قلبِ مرا ماالمال از شعف و شادمانی میکردی، همچنان[…]

کجایی تو؟ اندیشه ام سرمست از جذبه های تو -برای خدای خورشید – فریدریش هولدرلین   کجایی تو؟ اندیشه ام سرمست از جذبه های تو، در ورطۀ سایه ها و بیخودیِ خویش فرو میافتد. چرا که هماکنون به چشم دیدم، چگونه آن خداوندگارِ جوانِ وجدانگیز، خسته از سفرهای پرماجرای خود، گیسوانِ جوانِ خویش را در[…]

آه ای ایزدان نیرومند – شعر برای سرنوشت ها – فریدریش هولدرلین   آه ای ایزدان نیرومند، تنها یک تابستان و تنها یک پاییز را از برای ترانه هایی رسیده بر من ببخشایید؛ باشد که قلبم درونِ سینه، سرشار از آن موسیقیِ دلانگیز، با اشتیاقی هر چه تمامتر سر به نیستی بگذارد. و روح، چشمپوشیده[…]

شعر همچون یک روز تعطیل – فریدریش هولدرلین   همچون یک روز تعطیل، آنهنگام که دهقانی صبحگاهان برای سرکشی به مزرعۀ خویش خارج می‌شود، زان پس که برقی خُنَک از دلِ شبی داغ فرود آمده است، و آوای رعد همچنان در دوردست‌های دور طنین‌انداز است، و جویبارها به بسترهای خویش باز می‌گردند، و زمین سبزی[…]